Μετά από ημέρες μαρασμού της ουκρανικής αντεπίθεσης, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι αποσύρει τις δυνάμεις του από δύο περιοχές στην περιοχή Χάρκοβο της Ουκρανίας. Σε μια δήλωση που βιντεοσκοπήθηκε, του Προέδρου της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: ''Ο ρωσικός στρατός αυτές τις μέρες επιδεικνύει ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει – γυρνάει την πλάτη του''. Οι Ουκρανοί πανηγύρισαν, και δικαίως.
Ενώ Ρώσοι εκπρόσωποι δήλωσαν ότι οι ρωσικές δυνάμεις «επανατοποθετούνταν» εν όψει μιας νέας επίθεσης, οι δημοσιογράφοι στο μέτωπο αμφισβήτησαν τις σχετικές δηλώσεις, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις έφυγαν τόσο αναπάντεχα και γρήγορα, που άφησαν πίσω τους πολλά όπλα και εξοπλισμό.
Οι δυτικοί αξιωματούχοι είναι λογικά χαρούμενοι. ''Αυτή η πρόοδος της Ουκρανίας δείχνει τη γενναιότητα, τις ικανότητες και την αποφασιστικότητα των ουκρανικών δυνάμεων και δείχνει ότι η υποστήριξή μας κάνει τη διαφορά κάθε μέρα στο πεδίο της μάχης'', δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ σε συνέντευξη Τύπου στις 9 Σεπτεμβρίου.
Αναλογιζόμενος το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουκρανία, ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν πρόσθεσε στην ίδια συνέντευξη Τύπου: ''Ακόμα και όταν ο Πρόεδρος Πούτιν έριξε όσα μπορούσε εναντίον της Ουκρανίας νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, η Ουκρανία κατάφερε να τους αντιμετωπίσει και να τους απωθήσει''.
Ο πόλεμος μπορεί να εισέρχεται σε μια πολύ πιο επικίνδυνη φάση
Σύμφωνα με τον Μάικλ Ρούμπιν, Αμερικανό εμπειρογνώμονα, εάν ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε κουραστεί από τη φθορά και αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα, πώς θα αντιδρούσε;
Η κυβέρνηση Μπάιντεν επέτρεψε στον φόβο των ρωσικών πυρηνικών όπλων να αυτοαναχαιτιστεί και να περιορίσει τις παραδόσεις των όπλων που χρειάζονταν οι ουκρανικές δυνάμεις τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου. Ευτυχώς, στο πλαίσιο της ουκρανικής επιμονής, αναγνώρισαν πόσο ακατάλληλη θα μπορούσε να είναι μια πολιτική που διέπεται από φόβο και αδυναμία. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να έχουν ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης τόσο για να αποτρέψουν τη χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία όσο και για να ανταποκριθούν στη χρήση τους εάν ο Πούτιν περάσει τώρα τη γραμμή.
Ο Λευκός Οίκος και η κοινότητα πληροφοριών των ΗΠΑ μπορεί να αισθάνονται σίγουροι ότι θα προειδοποιήσουν εάν ο Πούτιν δώσει εντολή για την ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών όπλων. Μπορεί να πιστεύουν ότι οι δορυφορικές φωτογραφίες, η ευφυΐα σημάτων και η ανθρώπινη νοημοσύνη θα παρέχουν μια σαφή εικόνα. Η φύση της νοημοσύνης, ωστόσο, είναι ότι υπάρχει πάντα αμφιβολία και εξαπάτηση. Ακριβώς όπως ο αείμνηστος ηγέτης της Αλ Κάιντα Οσάμα Μπιν Λάντεν χρησιμοποιούσε παλιομοδίτους αγγελιοφόρους αντί για email ή κινητά τηλέφωνα, το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν και ορισμένοι βασικοί Ρώσοι διοικητές. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της με το Ισραήλ το 2006, η Χεζμπολάχ επέδειξε επιτυχώς την ικανότητα να κρύβει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, χάρη τόσο σε εκτροπές που σχεδιάστηκαν να ανακαλυφθούν όσο και σε άλλες υπόγειες εγκαταστάσεις, όλες κατασκευασμένες από βορειοκορεάτες μηχανικούς.
Ούτε είναι αναγκαστικά αλήθεια ότι ο Πούτιν θα προσπαθούσε να κρύψει εκ των προτέρων την τακτική χρήση πυρηνικών όπλων. Το 2012, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα τράβηξε μια «κόκκινη γραμμή» γύρω από τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων στη Συρία. Όταν οι δυνάμεις του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στη συνέχεια χρησιμοποίησαν χημικά όπλα εναντίον ενός προαστίου της Δαμασκού, ο Ομπάμα παραιτήθηκε. Οι παρτιζάνοι αμφισβήτησαν στη συνέχεια την ύπαρξη κόκκινης γραμμής. Αυτό ήταν ανειλικρινές, καθώς ανώτεροι αξιωματούχοι του Ομπάμα είχαν συμπληρώσει τα ρεπορτάζ του Τύπου εκείνη την εποχή με παρασκηνιακές κλήσεις στον Τύπο προς εμπειρογνώμονες και ηγέτες κοινής γνώμης για να δηλώσουν πόσο σοβαρός ήταν ο Ομπάμα για την κόκκινη γραμμή του. Όταν αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις δεν λειτούργησε, πολλοί αντιτάχθηκαν στην επιβολή της αλλαγής της κόκκινης γραμμής και υποστήριξαν ότι από την οπτική γωνία των θυμάτων των βομβών, ελάχιστη σημασία είχε αν ο θάνατός τους προερχόταν από ακρωτηριασμό με αέριο ή εκρηκτικά. Άλλωστε το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Χάθηκε κάθε εκτίμηση για το τι θα μπορούσε να σημαίνει το τέλος του στίγματος που σχετίζεται με τα χημικά όπλα για μελλοντικούς πολέμους.
Ο Πούτιν μπορεί να υπολογίζει σε υποστηρικτές που φοβούνται οποιαδήποτε σθεναρή αντίδραση για να αναβιώσουν τα μεταχημικά επιχειρήματα της κόκκινης γραμμής στον απόηχο ενός τακτικού πυρηνικού χτυπήματος. Θα μπορούσε να υπολογίσει ότι η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θα αναζητούν πάντα έναν λόγο για να μην δράσουν ή να κλιμακωθούν και ότι και οι δύο θα είναι πρόθυμοι να εμπλακούν σε λογικές τούμπες για να το κάνουν.
