Σε πρώτη φάση, η κυβέρνηση της Ισπανίας αποφάσισε περιορισμούς στη χρήση των κλιματιστικών, ως ένα από τα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας. Πιο συγκεκριμένα, ο θερμοστάτης των κλιματιστικών το καλοκαίρι δεν θα πρέπει να πέφτει χαμηλότερα από τους 27°C στα περισσότερα εμπορικά καταστήματα, τους πολιτιστικούς χώρους (κινηματογράφοι, θέατρα), αλλά και στα αεροδρόμια και τους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Παρομοίως, τον χειμώνα ο θερμοστάτης θα «κλειδώνει» στους 19 βαθμούς.
Ο φωτισμός στις βιτρίνες των καταστημάτων και τα δημόσια κτίρια θα πρέπει να κλείνει στις 22.00. Οι κλιματιζόμενοι ή θερμαινόμενοι χώροι θα πρέπει υποχρεωτικά να εγκαταστήσουν μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου έναν μηχανισμό με τον οποίο θα κλείνουν αυτομάτως οι πόρτες τους ώστε να μην γίνεται σπατάλη ενέργειας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ιταλία: Η ενεργειακή κρίση απειλεί χιλιάδες θέσεις εργασίας
Μολονότι η κυβέρνηση του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ δεν διαθέτει απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, υπέρ των μέτρων ψήφισαν 187 βουλευτές, κατά 161 (εκείνοι των κομμάτων της δεξιάς) και ένας απείχε. Τυχόν απόρριψη του νομοθετικού διατάγματος θα συνιστούσε οδυνηρή ήττα για τον Σάντσεθ, ο οποίος αυτήν την εβδομάδα πραγματοποιεί περιοδεία σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Θα σήμαινε επίσης την αυτόματη άρση των μέτρων, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ από τις 10 Αυγούστου.
Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα καταψήφισε τα μέτρα κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι τα αποφάσισε χωρίς να συμβουλευτεί προηγουμένως τις τοπικές αρχές των περιφερειών και τους εργοδότες. Η κυβέρνηση ωστόσο κατάφερε να πείσει πολλά μικρά τοπικά κόμματα, αποδεχόμενη να τους επιτρέψει να προτείνουν εκ των υστέρων τροποποιήσεις σε μια νέα κοινοβουλευτική συζήτηση.
Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση κατέφυγε σε μια δοκιμασμένη κοινοβουλευτική τεχνική, που συνίσταται στην ομαδοποίηση μέτρων που δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο, ώστε η απόρριψη του συνόλου του νομοσχεδίου να συνεπάγεται πολιτικό κόστος για τα κόμματα. Έτσι, τα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας δεν αποτελούσαν παρά μόνο ένα μικρό μέρος αυτού του νομοθετικού διατάγματος. Το μεγαλύτερο μέρος αφορά κοινωνικές παροχές στον τομέα των μεταφορών (όπως δωρεάν μετακινήσεις στους χρήστες των μέσων μαζικής μεταφοράς) και φοιτητικές υποτροφίες.
