Κάμερες σώματος που τοποθετήθηκαν σε περισσότερα από 150 παιδιά, κατέγραψαν την «ντροπιαστική» έκταση της παιδικής φτώχειας στη Νέα Ζηλανδία μέσα από τα παιδικά μάτια, στην πρώτη τέτοιου είδους έρευνα σε όλο τον κόσμο.
Η έρευνα, της οποίας ηγήθηκε ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Οτάγκο, δημοσιεύθηκε στο New Zealand Medical Journal και μελέτησε 168 τυχαία επιλεγμένα παιδιά ηλικίας 11 έως 13 ετών από 16 σχολεία του Ουέλινγκτον που φόρεσαν κάμερες σώματος για τέσσερις ημέρες.
Οι κάμερες έβγαζαν μια φωτογραφία κάθε επτά δευτερόλεπτα, καταγράφοντας την ημέρα του κάθε παιδιού πέρα από τις σχολικές ώρες και τα Σαββατοκύριακα.
«Τα παιδιά τις φορούν διαρκώς, οπότε απλώς ζουν τις ζωές τους», εξήγησε η Λουίζ Σίγκναλ, συγγραφέας της μελέτης και καθηγήτρια δημόσιας υγείας. «Έπαιξαν μπάλα, μπορούσες να δεις τι έτρωγαν και πού πήγαιναν».
Οι φωτογραφίες κατέγραφαν την κατάσταση των σπιτιών όπου ζούσαν τα παιδιά, το εσωτερικό των ψυγείων και των ντουλαπιών τους, πόσο πιθανό ήταν να έχουν έναν δικό τους, προσωπικό χώρο και κατά πόσον ήταν εκτεθειμένα σε κινδύνους όπως ο τζόγος, το αλκοόλ ή η μούχλα στα δωμάτια.
Η βιωμένη πραγματικότητα
Είναι η πρώτη μελέτη που χρησιμοποιεί κάμερες σώματος σε παιδιά «για να αποτυπώσει τη βιωμένη πραγματικότητα της φτώχειας, μέσα από τα μάτια των παιδιών», όπως σημείωσε η Σίγκναλ μιλώντας στον Guardian. Τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τις κάμερες έχουν ήδη οδηγήσει και σε άλλες μελέτες, μεταξύ των οποίων και μια εξέταση της έκθεσης των παιδιών σε πρόχειρο φαγητό και διαφημίσεις.
Οι ερευνητές συνέκριναν τις εικόνες από τα παιδιά που ζούσαν στα μέγιστα και στα ελάχιστα επίπεδα στέρησης.
Διαπίστωσαν ότι τα παιδιά από τα φτωχότερα νοικοκυριά είχαν στη διάθεσή τους λιγότερο υγιεινό φαγητό, λιγότερους εκπαιδευτικούς πόρους, δεν είχαν πρόσβαση σε τεχνολογία ή σε ήσυχους χώρους για διάβασμα, συχνά ζούσαν σε σπίτια γεμάτα μούχλα, σε συνθήκες συνωστισμού, είχαν λιγότερες ευκαιρίες να συμμετέχουν σε δομημένη σωματική άσκηση και ήταν πιο πιθανό να εκτεθούν σε κινδύνους όπως το αλκοόλ.
«Είναι σπαρακτικό και ντροπιαστικό», σχολίασε η Σίγκναλ. «Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για μια χώρα με τον δικό μας πλούτο. Πάντα λέγαμε ότι είμαστε μια υπέροχη χώρα για να μεγαλώσει ένα παιδί, όμως αυτό ισχύει μόνο για ορισμένα παιδιά».
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε το 2014, ενώ τα αποτελέσματα συγκεντρώθηκαν και κυκλοφόρησαν αυτή την εβδομάδα.
Παιδική φτώχεια στη Νέα Ζηλανδία
Η μείωση της παιδικής φτώχειας είναι ένα από τα κύρια ζητήματα στην ατζέντα της πρωθυπουργού, Τζασίντα Άρντερν. Αν και τα επίπεδα της παιδικής φτώχειας στη χώρα δείχνουν να έχουν πράγματι πτωτικές τάσεις, στη Νέα Ζηλανδία εξακολουθούν να ζουν σχεδόν 150.400 παιδιά σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ενώ 600.000 ακόμη μαστιζονται από τα χαμηλά εισοδήματα. Επιπλέον, τα παιδιά που ανήκουν σε αυτόχθονες φυλές εξακολουθούν να κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από την έλλειψη πόρων.
Μετά τη συλλογή των δεδομένων από την έρευνα, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε βελτιώσεις στη στέγαση και τα επίπεδα των κοινωνικών επιδομάτων, σύμφωνα με τη Σίγκναλ. «Όμως το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας εξακολουθεί να υπάρχει στη Νέα Ζηλανδία, καταστρέφοντας την υγεία και την ευημερία των παιδιών μας».
«Ελπίζουμε ότι με το να μοιραστούμε τις ζωές των παιδιών… ίσως κινητοποιήσουμε τους ενήλικες να κάνουν κάτι για αυτή την κατάσταση. Δεν πρόκειται να έχουμε μια κοινωνία που ανθίζει, αν δεν φροντίσουμε τα παιδιά μας».
