Πριν φύγει από το Τόκιο για τη νέα της δουλειά, η Ακάρι Σιράι ήθελε να φάει στο αγαπημένο της εστιατόριο που συνήθιζε να επισκέπτεται με τον πρώην σύζυγό της. Δεν ήθελε όμως να πάει μόνη της, ούτε και να καλέσει μια φίλη της και να αναγκαστεί να της εξηγήσει την κατάσταση. Έτσι, νοίκιασε τον Ιάπωνα «που δεν κάνει τίποτα».
Το σχεδόν σιωπηλό γεύμα τους διήρκεσε περίπου 45 λεπτά. Η Σιράι παρήγγειλε το αγαπημένο της πιάτο και κατά διαστήματα έκανε ερωτήσεις στον Μοριμότο. Μοιράστηκε μαζί του τις αναμνήσεις της και του έδειξε και μια φωτογραφία από τον γάμο της. Εκείνος έγνεφε και έδινε κοφτές απαντήσεις. Ποτέ δεν ξεκίνησε τη συζήτηση. Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε η Σιράι.
«Ένιωθα ότι ήμουν με κάποιον, αλλά ταυτόχρονα ένιωθα ότι δεν ήμουν, αφού ήταν απλώς εκεί και δεν χρειαζόταν να σκέφτομαι τις ανάγκες του», δήλωσε η 27χρονη. «Δεν ένιωσα καμία αμηχανία ή πίεση να μιλήσω».
Εδώ και χρόνια, στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα έχει αναπτυχθεί μια βιομηχανία ενοικίασης αγνώστων που υποδύονται φίλους, μέλη της οικογένειας ή άλλους γνωστούς σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο 38χρονος Μοριμότο, προσφέρει τις υπηρεσίες του, απελευθερώνοντας τους πελάτες του από τις κοινωνικές προσδοκίες των προφορικών και ανείπωτων κανόνων της ιαπωνικής κοινωνίας. Ο Μοριμότο- με το παρατσούκλι «Rental-san»- έχει ήδη εμπνεύσει μια τηλεοπτική σειρά και τρία βιβλία, και έχει προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον με τις αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έχουν γίνει viral.
Μια φορά, τον προσέλαβε κάποιος για να καθίσει μαζί του καθώς έγραφε τη διατριβή του, επειδή φοβόταν ότι δεν θα μπορούσε να δουλέψει μόνος του. Άλλες φορές κάθεται και ακούει τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που περιγράφουν το τίμημα της ψυχικής υγείας από την πανδημία.
Χρεώνει 10.000 γιεν (περίπου 76 ευρώ) και συχνά οι πελάτες του τον προσλαμβάνουν για να τους συνοδεύσει κάπου, ή για να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που νιώθουν άβολα να μοιραστούν με τους φίλους ή την οικογένειά τους. Ο Μοριμότο είναι απλώς εκεί, χωρίς να τους κρίνει.
Μια γυναίκα τον προσέλαβε για να τη συνοδεύσει καθώς κατέθετε τα χαρτιά του διαζυγίου της. Ένας άλλος τον προσέλαβε για να τον αποχαιρετήσει καθώς επιβιβαζόταν σε ένα τρένο για την Οσάκα.
Ο Μοριμότο διαπιστώνει συχνά, ότι οι πελάτες του δεν θέλουν να επιβαρύνουν τους οικείους τους με τα προβλήματά τους.
«Νομίζω ότι όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ευάλωτοι ή βρίσκονται στις προσωπικές τους στιγμές, είναι πιο ευαίσθητοι απέναντι στους ανθρώπους που είναι κοντά τους», λέει. «Οπότε νομίζω ότι θέλουν απλά να επικοινωνήσουν με έναν άγνωστο χωρίς δεσμεύσεις».
Σε αντίθεση με άλλους τομείς της βιομηχανίας ενοικίασης, οι προσδοκίες από τον Μοριμότο είναι ελάχιστες. Παρόλα αυτά, παρέχει το είδος της συναισθηματικής υποστήριξης που πολλοί άνθρωποι αποζητούν αλλά μπορεί να δυσκολεύονται να βρουν, ειδικά κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας που έχει επιδεινώσει το συναίσθημα της απομόνωσης, εξηγεί ο Γιασούσι Φουτζίι, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Μεϊσέι στο Τόκιο.
Ο Μοριμότο επινόησε αυτό το «επάγγελμα» αφού του είχαν πει σε προηγούμενες δουλειές ότι δεν έκανε αρκετά και δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες. Έως σήμερα, έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του σε περίπου 4.000 άτομα και έχει έναν με δύο πελάτες την ημέρα, ενώ πριν από την πανδημία είχε τρεις με τέσσερις. Αυτή η δουλειά είναι ιδανική για τον Μοριμότο, ο οποίος δεν είναι τόσο ομιλητικός ή εκφραστικός.
Ο νεαρός άνδρας λέει ότι έχει μάθει να μην κρίνει τους άλλους και να έχει ενσυναίσθηση για τους ανθρώπους που μπορεί να περνούν δύσκολες προσωπικές στιγμές αλλά δεν το δείχνουν.
«Ακόμη και αν οι άνθρωποι φαίνονται φυσιολογικοί και ωραίοι, συχνά έχουν συγκλονιστικό παρελθόν ή μυστικά προβλήματα», εξηγεί. «Οι άνθρωποι που έρχονται σε μένα με τρελά προβλήματα, συνήθως δεν δείχνουν ότι υποφέρουν. Όλοι, ακόμα και αυτοί που φαίνονται καλά, έχουν τα δικά τους προβλήματα και μυστικά».
