ο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας και το ακροαριστερό κόμμα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (La France Insoumise – LFI) του Ζαν -Λυκ Μελανσόν συμφώνησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να σχηματίσουν έναν ενιαίο συνασπισμό κομμάτων κατά τη διάρκεια των βουλευτικών εκλογών που θα πραγματοποιηθούν στο διάστημα 12-19 Ιουνίου.
Η κατ’ αρχήν συμφωνία στην οποία κατέληξαν τα δύο κόμματα έχει ως στόχο αφενός να αποτρέψει το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν, από το να κατέχει την πλειοψηφία των εδρών στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, αφετέρου μπλοκάρει την πολιτική ατζέντα του νυν προέδρου υπέρ των επιχειρήσεων.
Ο στόχος του κ. Μελανσόν, όπως εκτιμούν Γάλλοι πολιτικοί αναλυτές, είναι να επαναληφθεί το φαινόμενο της «συγκατοίκησης» (γαλλ. cohabitation), ήτοι Πρόεδρος και πρωθυπουργός να ανήκουν σε διαφορετικές παρατάξεις.
Δύο θέσεις εξουσίας, πολλοί οι συγκάτοικοι
Μόνο που αυτή η «συγκατοίκηση» δεν θυμίζει σε τίποτα τις εποχές, οπότε μεσουρανούσε στο γαλλικό πολιτικό στερέωμα το πολιτικό δίδυμο Ζακ Σιράκ (Δεξιά) – Λιονέλ Ζοσπέν (Σοσιαλιστές).
Τότε ήταν δύο κόμματα σε θέσεις εξουσίας. Τώρα – εφόσον το σχέδιο Μελανσόν επιτευχθεί – θα είναι το κυβερνών κόμμα έναντι ενός «μωσαϊκού» πολιτικών παρατάξεων (Αριστερά, Κομμουνιστές, Πράσινοι, Σοσιαλιστές) υπό τον τίτλο «Κοινωνική και Οικολογική Ένωση του Λαού».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γαλλία: Οι Σοσιαλιστές και η Ανυπότακτη Γαλλία "συμφώνησαν" στο σχηματισμό μιας συμμαχίας
Ο κ. Μελανσόν χαρακτηρίζεται «ριζοσπαστικός ευρωσκεπτικιστής» και κινείται με τελείως διαφορετική πολιτική ατζέντα έναντι του κ. Μακρόν.
Ο ίδιος, πριν από τη συμφωνία με τους Σοσιαλιστές, είχε κατορθώσει να ενώσει τους Πράσινους και τους Κομμουνιστές υπό μια νέα κομματική σημαία, η οποία φαίνεται πως προκαλεί έκπληξη στην Ευρώπη των 27. Κι αυτό, γιατί το πολιτικό πρόγραμμα που λανσάρει, θέτει εν αμφιβόλω τις βασικές αρχές των οικονομικών πολιτικών που διέπουν το ευρωπαϊκό μπλοκ.
Το deal με τους Πράσινους και τους Κομμουνιστές
Παράλληλα, ο κ. Μελανσόν επιδιώκει την αναβίωση ενός ισχυρού κομματικού συνασπισμού, όπως ο αντίστοιχος ανάμεσα στην Αριστερά και τους Πράσινους που μεσουράνησε την περίοδο 1997 – 2002, αλλά που μετέπειτα «έσπασε», με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της πολιτικής τους ισχύος.
Έμπειροι Γάλλοι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως ο μεγάλος κομματικός συνασπισμός αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για κόμματα που έχασαν τα τελευταία 20 χρόνια τη στήριξη των Γάλλων πολιτών, να ανακάμψουν δριμύτερα.
Ωστόσο, αν και οι δημοσκοπήσεις στον απόηχο των γαλλικών προεδρικών εκλογών δείχνουν μία σκληρή μάχη ανάμεσα στο κόμμα του κ. Μακρόν και την «Κοινωνική και Οικολογική Ένωση του Λαού», το σύστημα των δύο εκλογικών γύρων στις βουλευτικές εκλογές φαίνεται πως δρα υπέρ του νυν Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική ατζέντα του μεγάλου συνασπισμού κινείται με μια σειρά από φιλολαϊκές προτάσεις, οι οποίες – μεταξύ άλλων – προβλέπουν σύνταξη στα 60 έτη, αύξηση του κατώτατου μισθού και μείωση των τιμών στα βασικά καταναλωτικά είδη και τα είδη πρώτης ανάγκης.
