Δεν υπήρξε πόλεμος που να μην πέρασε από την περιοχή του Βελιγραδίου και η μνήμη των θυμάτων είναι ακόμα ζωντανή και θα ζει ανάμεσα στους κατοίκους της, γράφει η σερβική εφημερίδα Politika.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ημερών των βομβαρδισμών στις 6, 7, 11 και 12 Απριλίου, περίπου χίλια κτίρια ισοπεδώθηκαν – πραγματικά ήρθαν ίσα με το έδαφος- και τουλάχιστον δέκα χιλιάδες άλλα υπέστησαν σοβαρές ζημιές, συμπεριλαμβανομένου του Παλιού Παλατιού, και αυτό το αποτέλεσμα δεν ξεπεράστηκε ούτε κατά τη διάρκεια του «Αιματηρού Πάσχα 1944», όταν τα βρετανικά βομβαρδιστικά ισοπέδωσαν ξανά το Βελιγράδι και αραίωσαν τον πληθυσμό, καταφέρνοντας να καταστρέψουν το κατάμεστο Μαιευτήριο της Queen Mary στην οδό Krunska με μια βόμβα με ακρίβεια, όπως αναφέρει το Βαλκανικό Περισκόπιο.
Κατά τις δύο πρώτες ημέρες των βομβαρδισμών του Απριλίου, η Γιουγκοσλαβική Βασιλική Αεροπορία και η Αεράμυνα κατάφεραν να καταρρίψουν μεταξύ 90 και 100 εχθρικά αεροπλάνα, αλλά η αεροπορία μας έχασε 24 μαχητικά αεροσκάφη στον αέρα και άλλα 40 στο έδαφος ταυτόχρονα.
Πριν τον πόλεμο το Βελιγράδι είχε περίπου 280.000 κατοίκους και μετά από τρεισήμισι μόνο χρόνια υποδέχτηκε την απελευθέρωση με 100.000 ψυχές λιγότερες.
Τουλάχιστον το ήμισυ αυτού του αριθμού πέφτει στα θύματα του βομβαρδισμού και της γερμανικής εκδίκησης που ακολούθησε, ενώ οι υπόλοιποι κατέφυγαν σε μονάδες του Γιουγκοσλαβικού Στρατού στην πατρίδα ή σε αποσπάσματα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, από όπου πολλοί δεν επέστρεψαν. Δόξα και χάρη τους. Και ας τους είναι ελαφριά η γη που τους σκεπάζει.
Είναι καλό που κρατήσαμε αυτά τα θύματα στην κοινή μας μνήμη εδώ και οκτώ δεκαετίες και η 6η Απριλίου δεν κηρύχθηκε εθνική εορτή, αλλά ημέρα θλίψης και υπερηφάνειας παρέμεινε μέχρι σήμερα.
