Ο αμερικανικός στρατός προσπάθησε να αντικαταστήσει το M2 Bradley δύο φορές και ξόδεψε 20 δισεκατομμύρια για να αναπτύξει τον διάδοχό του. Ως αποτέλεσμα, το Bradley θα μείνει σε υπηρεσία για τουλάχιστον μία δεκαετία ακόμη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το ισχυρότερο άρμα μάχης του Ψυχρού Πολέμου ήταν βρετανικό!
Το όχημα, το οποίο ονομάστηκε προς τιμή του Αμερικάνου στρατηγού Omar Bradley, αναπτύχθηκε ως απάντηση στην νέα γενιά τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης πεζικού του Κόκκινου Στρατού. Ένα καλό παράδειγμα αποτελεί το BMP-1, ένα από τα όπλα που άλλαξαν δραστικά τον σοβιετικό στρατό. Ως το πρώτο τεθωρακισμένο όχημα μάχης που παράχθηκε σε μεγάλη ποσότητα στην Σοβιετική Ένωση, το BMP-1 συνδύαζε τις ιδιότητες ενός τεθωρακισμένου οχήματος μεταφοράς προσωπικού και ενός ελαφριού άρματος μάχης. Το όχημα παρείχε έναν τρόπο να επιχειρεί το πεζικό από την ασφάλεια ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Το BMP-1 πρόσφερε ευκινησία και υποστήριξη πυρός, χαρακτηριστικό που το έκανε ικανό να επιχειρεί δίπλα σε βασικά άρματα μάχης.
Αντίθετα, ο αμερικανικός στρατός βασίζονταν στα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M113 για να μεταφέρουν στρατεύματα στο πεδίο της μάχης. Αφού όμως είδαν τις δυνατότητες του BMP-1 κατά την διάρκεια χρήσης του από αιγυπτιακές και συριακές δυνάμεις το 1973 (στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ) και στην αρχή του Σοβιετικού Πολέμου στο Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ πείστηκαν πως ένα παρόμοιο όχημα χρειάζονταν για να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή στην Ευρώπη.
Αντί για ένα τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού, το οποίο θα μετέφερε τα στρατεύματα στις πρώτες γραμμές, το νέο όχημα ξεκίνησε ως μέρος του προγράμματος Μηχανοποιημένου Οχήματος Μάχης Πεζικού (Mechanized Infrantry Combat Vehicle ή MICV), το οποίο θα επέτρεπε στους στρατιώτες να μάχονται μέσα από το όχημα. Το MICV πρόγραμμα σύντομα συγχωνεύθηκε με το πρόγραμμα Τεθωρακισμένου Αναγνωριστικού Οχήματος (Armored Reconnaissance Scout Vehcile), αφού διέθεταν και τα δύο παρόμοιες απαιτήσεις για ένα νέο ελαφρύ τεθωρακισμένο όχημα. Ωστόσο, η συγχώνευση αυτή πρόσθεσε μία νέα απαίτηση: ένα πυργίσκο με ένα M252 Bushmaster chain όπλο 25 χιλιοστών, ένα M2440 πολυβόλο 7,62 χιλιοστών και τους αντιαρματικούς πυραύλους BGM-71 TOW.
Με τον επιπρόσθετο οπλισμό, το Μ2 απαιτούσε πλήρωμα τριών μελών, συμπεριλαμβανομένου του οδηγού, του διοικητή και φυσικά του πυροβολητή. Το όχημα είχε πλέον την δυνατότητα να μεταφέρει μόνο έξι πλήρως οπλισμένους στρατιώτες.
Το Μ2 σχεδιάστηκε για να παρέχει προστασία έναντι μικρών πυρομαχικών και βλημάτων πυροβολικού, όπως τους πυραύλους TOW και Stinger. Το τμήμα φιλοξενίας στρατιωτών σχεδιάστηκε με έξι εξωτερικές θύρες όπλων για να πυροβολούν οι επιβάτες με τα ατομικά τους όπλα.
Το Μ2 Bradley ξεκίνησε να υπηρετεί το 1981, αντικαθιστώντας το Μ113, ενώ την ίδια στιγμή το M3 Bradley Cavalry Fighting Vehicle (CFV) παρουσιάστηκε.
Και τα δύο οχήματα αναβαθμίστηκαν το 1988 σε Μ2Α2 και Μ3Α2, ενώ διέθεταν νέα σύνθετη θωράκιση, βελτιωμένη χωρητικότητα πυρομαχικών, αναβαθμισμένο σύστημα αναρτήσεων και καλύτερες αμφίβιες δυνατότητες. Ωστόσο, στις εκδόσεις Μ2Α2-Α3, οι θύρες πυρός αφαιρέθηκαν επειδή θεωρήθηκαν μη αποτελεσματικές στην μάχη.
Σχεδόν 2.200 Bradley οχήματα αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια της επιχείρησης Desert Storm, ενώ μόνο τρία από αυτά χάθηκαν! Τα M2 Bradleys στην πραγματικότητα απέδωσαν καλύτερα από τα Μ1 Abrams άρματα μάχης και κατέστρεψαν περισσότερα ιρακινά τεθωρακισμένα οχήματα. Ωστόσο, στον Πόλεμο του Ιράκ, το Bradley αποδείχθηκε πολύ πιο ευάλωτο σε αυτοσχέδιες εκρηκτικές συσκευές και πυραυλοκίνητες χειροβομβίδες. Το 2007, ο αμερικανικός στρατός σταμάτησε να χρησιμοποιεί τα Bradley και τα αντικατέστησε με τα MRAP.
Νωρίτερα αυτό το έτος, ο στρατός των ΗΠΑ τελείωσε το πρόγραμμα του Προαιρετικά Επανδρωμένου Οχήματος Μάχης (Optionally Manned Fighting Vehicle ή OMFV), δηλαδή την πιο πρόσφατη προσπάθεια της Αμερικής να αντικαταστήσει το Bradley. Το αμερικανικός στρατός προσπάθησε να βρει αντικαταστάτη δύο φορές, ενώ ξόδεψε συνολικά 20 δισεκατομμύρια σε αυτές τις προσπάθειες. Ως αποτέλεσμα, το Bradley πιθανότατα θα μείνει σε υπηρεσία για ακόμη μία δεκαετία.
