Το FIM-92 Stinger είναι ένα φορητό αντιαεροπορικό σύστημα το οποίο αναπτύχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες την δεκαετία του '70. Το όπλο σχεδιάστηκε από την General Dynamics και κατασκευάστηκε από την Raytheon Missile Systems. Το σύστημα υπηρετεί από το 1981 (τότε δεύτερη γενιά) μέχρι και τώρα (τέταρτη γενιά). Το Stinger σχεδιάστηκε για να εμπλέκεται γρήγορα επιθετικά αεροσκάφη που πετούν σε χαμηλό υψόμετρο. Το σύστημα είναι επίσης αρκετά φονικό εναντίων επιθετικών ελικοπτέρων και μεταγωγικών αεροσκαφών.
Το Stinger αποτελεί μεγάλη βελτίωση σε σχέση με τους πυραύλους πρώτης γενιάς Redeye, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν πριν τον Stinger εναντίων εναέριων στόχων. Συγκρίνοντας τον Stinger με τον προκάτοχό του, ο πύραυλος έχει αυξημένη ταχύτητα, εμβέλεια και βελτιωμένη ανθεκτικότητα εναντίων αντιμέτρων. Μπορεί επίσης να ταυτοποιήσει συμμαχικά εναέρια οχήματα. Ο FIM-92 Stinger πύραυλος χρησιμοποιεί πλοήγηση υπέρυθρων και είναι λειτουργικός σε μέγιστη εμβέλεια 8 χιλιομέτρων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αυτοί είναι οι 10 καλύτεροι φορητοί αντιαρματικοί πύραυλοι!
Ο εκτοξευτής αποτελείται από τον σωλήνα εκτόξευσης, το Batter Coolant Unit (BCU), ξεχωριστή μονάδα λαβής, στόχου και ανιχνευτή φιλικών οχημάτων (Identification Friend or Foe - IFF). Το BCU χρησιμοποιείται ως σύστημα στόχευσης, δίνει ενέργεια στον πύραυλο και ψύχει τον ανιχνευτή υπέρυθρων πριν την εκτόξευση. Ο σωλήνας εκτόξευσης, ο οποίος είναι κατασκευασμένος από υαλοβάμβακα, κρατάει τον Stinger πύραυλο. Και οι δύο του άκρες είναι σφραγισμένες με εύθραυστους δίσκους. Ο μπροστά δίσκος είναι διάφανος σε υπέρυθρη ακτινοβολία.
Όπως οι περισσότεροι πύραυλοι έτσι και ο Stinger αποτελείται από τμήμα πλοήγησης, την εκρηκτική κεφαλή και το τμήμα προώθησης. Το τμήμα πλοήγησης αποτελείται από μία 'μύτη' ανίχνευσης (seeker nose), το συγκρότημα πλοήγησης και τα πτερύγια ελέγχου. Ο ανιχνευτής (seeker) παρακολουθεί την πηγή της υπέρυθρης ακτινοβολίας και το σήμα επεξεργάζεται από το συγκρότημα πλοήγησης και το τμήμα των κεφαλών. Το τμήμα προώθησης περιλαμβάνει τον κινητήρα πτήσης και την 'ουρά' με τον κινητήρα εκτόξευσης. Ο Stinger χρησιμοποιεί πυραυλοκινητήρα στερεού καυσίμου για προώθηση δύο φάσεων (boost και sustain). Η φάση ώθησης (boost), σπρώχνει τον πύραυλο με μέγιστη ταχύτητα και έπειτα ο πύραυλος πετάει με συνεχής ταχύτητα (sustained - δεύτερη φάση) προς τον στόχο. Τα πτερύγια της ουράς είναι διπλωμένα μέχρι την εκτόξευση και ανοίγουν στην εκδίωξη του πυραύλου από την σωλήνα. Οι πύραυλοι Stinger έχουν μακροζωία 10 χρόνων, ενώ δεν απαιτούν συντήρηση κατά την περίοδο αυτήν.
Ο πύραυλος μπορεί να εκτοξευτεί από έναν χειριστή, αν και συνήθως υπάρχει και ένας παρατηρητής για γρηγορότερη ταυτοποίηση του στόχου. Στον αμερικανικό στρατό, η ομάδα αποτελείται από δύο άντρες εξοπλισμένους με 6 πυραύλους Stinger και ένα HMMWV 4x4 ευκίνητο όχημα.
Από το 1986, ο Stinger έχει χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια του Σοβιετικού Πολέμου στο Αφγανιστάν από Αφγανούς πολεμιστές. Τα αντιαεροπορικά συστήματα λειτούργησαν εξαιρετικά καλά. Καταγραφές αναφέρουν πως οι Stinger κατέρριψαν περισσότερα από 250 σοβιετικά αεροσκάφη και ελικόπτερα. Επιπλέων, παρά την περιορισμένη εκπαίδευση των Αφγανών μαχητών, περισσότερο από το 80% των εκτοξεύσεων ήταν επιτυχημένες. Το αντιαεροπορικό σύστημα χρησιμοποιήθηκε και σε άλλους πολέμους ανά τον κόσμο.
Το αντιαεροπορικό σύστημα Stinger έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορες στρατιωτικές πλατφόρμες όπως το Avenger και το M6 Linebacker. Έχει χρησιμοποιηθεί και σε ελικόπτερα για εναέρια αυτοάμυνα.
Ουκρανία
Εχθές, λιθουανικές δυνάμεις παρέδωσαν αεροπορικώς Stinger πυραύλους στην Ουκρανία.
Οι πύραυλοι αυτοί μπορούν να φανούν ιδιαίτερα σημαντικοί για την χώρα, αφού οι Ρώσοι έχουν αναπτύξει ισχυρές αεροπορικές δυνάμεις κοντά στα σύνορα τους. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούνται κυρίως από τα επιθετικά Su-25 αεροσκάφη και επιθετικά ελικόπτερα όπως το Ka-52 και το Mi-24. Ο πύραυλος έχει σχεδιαστεί ειδικά για την κατάρριψη τέτοιων εναέριων οχημάτων!
