Ο Ανατόλι Ράχλιν, καθ’ ομολογίαν του ίδιου του Πούτιν, ήταν ο άνθρωπος που επηρέασε τη ζωή του όσο κανείς άλλος.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έτρεφε τέτοιο σεβασμό για τον Ανατόλι Ράχλιν που όταν πέθανε, παράτησε τα πάντα για να πάει στην κηδεία του.
Ο προπονητής – μέντοράς του ήταν αυτός που τον πήρε, κυριολεκτικά, από τους δρόμους, όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο Ρώσος Πρόεδρος και του άλλαξε τη ζωή.
Ο πιστός στρατιώτης Ανατόλι και ο «μαθητής»
Γεννημένος το 1938 στο τότε Λένινγκραντ, νυν Αγία Πετρούπολη, πέρασε 900 μέρες υπό πολιορκία και παρότι σε πολύ τρυφερή ηλικία, ο τρόμος του πολέμου δεν έσβησε ποτέ από το μυαλό του.
Ξεκίνησε από μικρός τον αθλητισμό και στα 15 του ξεκίνησε να κάνει σάμπο (σ.σ. στιλ πάλης πολύ δημοφιλές στη Ρωσία) ενώ στα 17 του εισήχθη στο πανεπιστήμιο του Χέρτζεν στο τμήμα Φυσικής Αγωγής.
Υπηρέτησε στο Ναυτικό στη Μαύρη Θάλασσα αλλά δεν παράτησε το σάμπο, καθώς ήξερε πως ήθελε να αφιερώσει τη ζωή του στα μαχητικά σπορ.
Το 1964 ξεκίνησε να διδάσκει σάμπο στα παιδιά ως προπονητής, έχοντας μαθητές τον γνωστό δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία σήμερα Αρκάντι Ρόζενμπεργκ, τον νυν πρόεδρο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σάμπο Βασίλι Σεστακόφ κι έναν αδύνατο 13χρονο ξανθομάλλη με το όνομα Βλαντιμίρ Πούτιν…
«Θυμάμαι όταν ήρθα, που ήμασταν, πώς ήταν. Θυμάμαι καλά τα πρώτα βήματα, ήταν στην οδό Ντεκαμπριστόφ στο Λένινγκραντ. Ήταν ένα μικρό δωμάτιο που είχε μετατραπεί σε γυμναστήριο με στρώματα στους τοίχους για να μην τραυματιζόταν κανείς ή έσπαγε το κεφάλι του» είχε πει σε συνέντευξή του ο Πούτιν.
Όλοι οι νέοι της σχολής έπρεπε να περάσουν κάποιες εξετάσεις με ασκήσεις γυμναστικής για να γίνουν δεκτοί. Ο Πούτιν είχε παραδεχτεί αργότερα πως δεν ήταν ο πιο δυνατός της ομάδας, όμως έγινε δεκτός στη σχολή.
Πολλά χρόνια μετά, ο Πούτιν ρώτησε τον Ράχλιν γιατί τον είχε επιλέξει τότε από τη στιγμή που υπήρχαν άλλοι πιο δυνατοί από αυτόν. Ο προπονητής του απάντησε ότι οι άλλοι μπορούσαν να κάνουν πιο πολλά αλλά δεν το έκαναν, ενώ αυτός έδινε το 100%. Ο Ράχλιν πίστευε πολύ στη σκληρή δουλειά και στην υπομονή, στοιχεία που είδε τότε στον νεαρό Βλαντίμιρ.
Κόντρα στην οικογένεια
Ο Ράχλιν μπορεί να ξεκίνησε από το σάμπο όμως από το 1972 κι έπειτα αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο τζούντο, με τον Πούτιν να κάνει και τα δύο. Ο άτεγκτος και απαιτητικός προπονητής του συχνά πάλευε και ο ίδιος με τους μαθητές του.
«Ο πατέρας μου είχε πει πως ο Πούτιν ήταν μοναδικός αθλητής, απρόβλεπτος και ευέλικτος – πάλευε το ίδιο καλά και δεξιά και αριστερά. Είχε φοβερή αντοχή. Όταν όλοι πήγαιναν να ξεκουραστούν, αυτός καθόταν παραπάνω για να διορθώσει τα λάθη του. Μια φορά σε ένα τουρνουά είχε χάσει από κάποιον και έπειτα από λίγο καιρό ξαναπάλεψαν σε μια άλλη διοργάνωση. Ο Πούτιν τον νίκησε μέσα σε δευτερόλεπτα. Αυτός ήταν. Ανέλυε, προπονούνταν και διορθωνόταν» θυμάται ο Μιχάιλ, ο γιος του Ανατόλι Ράχλιν.
Τότε, όμως προέκυψε ένα πρόβλημα. Οι γονείς του Πούτιν δεν ήθελαν να ακούνε για πολεμικές τέχνες. Όχι, μόνο θεωρούσαν το σάμπο και το τζούντο «βάρβαρα» αθλήματα, αλλά πίστευαν ότι αυτά πήγαιναν πίσω τον γιο τους στα μαθήματα.
Κανείς δεν ξέρει το πώς θα είχε εξελιχθεί η ιστορία αν ο ίδιος ο Ράχλιν δεν είχε πάει στο σπίτι του Πούτιν για να πείσει τους δικούς του να παραμείνει στο τζούντο. Ο προπονητής του κατάφερε να πείσει τους δικούς του ότι η ενασχόληση του με το άθλημα όχι μόνο δεν θα τον αποσπούσε από τις σπουδές του αλλά θα τον βοηθούσε με πολλούς τρόπους στη ζωή του.
«Επηρέασε πλήρως τη μοίρα μου»
Ο Ράχλιν δεν ήταν ένας απλός προπονητής για τους μαθητές του αλλά τους βοηθούσε με κάθε τρόπο σε κάθε πτυχή της ζωής τους.
Ο Πούτιν κάποια στιγμή έγινε πρωταθλητής του Λένινγκραντ, ένα επίτευγμα πολύ σημαντικό αφού ο συναγωνισμός ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα, καθώς στο τουρνουά έπαιρναν μέρος πρωταθλητές ΕΣΣΔ, Ευρώπης ακόμα και κόσμου.
Ο νυν Ρώσος Πρόεδρος τότε βρέθηκε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι καθώς είχε προτάσεις από πολλούς συλλόγους και αν συνέχιζε, θα αφοσιωνόταν στο τζούντο με στόχο τον υψηλό πρωταθλητισμό. Η ιστορία έδειξε πως ο Πούτιν επέλεξε τελικά άλλη καριέρα.
Ακόμα όμως και όταν ήταν στην KGB δεν σταμάτησε να προπονείται με τον Ράχλιν. Διατήρησε μια πολύ θερμή σχέση με τον μέντορά του που συνεχίστηκε και όταν έγινε Πρόεδρος.
«Τον αγαπούσα. Για την ακρίβεια, με έβγαλε από τους δρόμους και δίνοντάς μου την ευκαιρία να ασχοληθώ με τα σπορ, μου άλλαξε τη συνείδηση και τις προτεραιότητες στη ζωή. Υπό αυτό το πρίσμα, επηρέασε πλήρως τη μοίρα μου» είχε πει στο ντοκιμαντέρ - αφιέρωμα στον Ράχλιν, «Προπονητής».
Το τελευταίο «αντίο»
Ο Ράχλιν ούτε κατά διάνοια δεν ζήτησε ποτέ κάποια χάρη από τον παλιό του μαθητή που ήταν πια Πρόεδρος της χώρας.
Τα μόνα «ρουσφέτια» του αφορούσαν αποκλειστικά την καλλιέργεια του τζούντο και το πώς θα βοηθούσε τους νεαρούς αθλητές.
Σε μια συνέντευξή του ο Πούτιν ομολόγησε πως ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που ποτέ δεν του ζήτησε προσωπική χάρη.
Το 2004 ο Ράχλιν αντιμετώπισε προβλήματα με την καρδιά του και χρειάστηκε επειγόντως χειρουργείο. Με μεσολάβηση του Πούτιν, του παρασχέθηκε κάθε δυνατή διευκόλυνση. Τελικά, τον Αύγουστο του 2013 έφυγε από τη ζωή, νικημένος από τα προβλήματα υγείας που είχε.
Η επιμνημόσυνη δέηση έγινε στο Κέντρο Τζούντο της Αγίας Πετρούπολης και ο Πούτιν χωρίς δισταγμό παράτησε ό,τι δουλειά είχε για να παραστεί ο ίδιος στο τελευταίο «αντίο».
Μόλις άφησε λίγα λουλούδια στο φέρετρο του, ο Πρόεδρος ζήτησε να μείνει για λίγο μόνος. Όταν έφυγε η σορός για την ταφή, ο Πούτιν ξεκίνησε μόνος του έναν περίπατο χωρίς τους σωματοφύλακές του προς έκπληξη των υπόλοιπων παριστάμενων λέγοντας με αυτόν τον τρόπο το «ύστατο χαίρε» στον άνθρωπο που του άλλαξε τη ζωή.
