Ντυμένα με περίτεχνα ιερατικά ενδύματα, εθελοντικά μοντέλα έκαναν πασαρέλα στον καθεδρικό ναό της βελγικής πόλης Tournai. Το ασυνήθιστο σόου που διοργάνωσε ο καθεδρικός ναός, είναι μέρος μιας προσπάθειας να προωθήσει τη συλλογή θρησκευτικών υφασμάτων που λέει ότι είναι τα πλουσιότερα του Βελγίου. Περιείχε περίπου 30 ενδύματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν λειτουργικές κάπες, γνωστές ως σαβούλες, κεντημένες με χρυσό και ασημένιο νήμα.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά εδώ και 50 χρόνια που τα ενδύματα παρουσιάστηκαν στο κοινό, δήλωσε ο ιστορικός του καθεδρικού ναού Michel-Amand Jacques.
Ο Ρούντι Όψομερ, πρόεδρος του Καθεδρικού Ναού των Φίλων του Τουρναί, είπε ότι τα ενδύματα συνήθως φυλάσσονταν στους θαλάμους της εκκλησίας, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
«Ήταν κρίμα που δεν ήταν πλέον ορατά στο ευρύ κοινό», είπε ο Opsomer. «Είναι μια ευκαιρία να δούμε πράγματα πέρα από τη θρησκευτική πλευρά αυτών των ρούχων».
Κατά τη διάρκεια της επίδειξης, μοντέλα παρουσίασαν τα ενδύματα, τα οποία έδειχναν την εξέλιξη της ιερατικής ενδυμασίας από τον 17ο στον 21ο αιώνα, σε ένα κοινό περίπου 100 ατόμων. Τα στολίδια που χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα που φυλάσσονται στον καθεδρικό ναό ήταν πολύ εύθραυστα για να παρουσιαστούν.
Ο Opsomer είπε ότι αφού τα ρούχα θεωρούνται ιερά, δεν θα μπορούσαν να τα φορέσουν άλλα άτομα εκτός από θρησκευτικούς αξιωματούχους. Η εκκλησιαστική παράδοση υποχρεώνει το προσωπικό του καθεδρικού ναού να καίει τα ενδύματα μόλις φθαρούν.
Έτσι, είπε ότι ήταν τυχεροί που είχαν την άδεια του Επισκόπου του Tournai Guy Harpigny για να πραγματοποιήσουν την παράσταση.
Ο τρόπος με τον οποίο ντύνονται οι ιερείς έχει εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου, είπε ο Ζακ, με τα πιο λεπτομερή και πολυτελή ενδύματα που φορούσαν την περίοδο του μπαρόκ να αντικαταθίστανται από απλούστερα που ακολουθούν τις οδηγίες που τέθηκαν από τη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού το 1965.
Τον 18ο αιώνα, είπε ο Ζακ, ένα σετ ρούχων ιερέα κόστιζε 15.000 έως 18.000 γαλλικές λιβρές, που σήμερα ανέρχεται σε περίπου 250.000 έως 300.000 ευρώ (286.000 έως 343.000 δολάρια) – την ίδια τιμή με μια μεσαία εκκλησία εκείνη την εποχή.
«Οι καιροί άλλαξαν, η εκκλησία άλλαξε», είπε ο Ζακ. «Πρέπει να μπούμε στη θέση των ανθρώπων εκείνη την εποχή, τον 17ο ή τον 18ο αιώνα, όταν αυτά τα στολίδια ήταν προσφορά στον Θεό».
Η Harpigny, που παρακολούθησε την παράσταση, είπε ότι η εκδήλωση δεν ήταν ένας τρόπος για να καυχιέται η εκκλησία για τα περασμένα της πλούτη, αλλά μάλλον για να δείξει πώς το ίδρυμα συνοδεύει τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά κινήματα διαχρονικά.
«Το γεγονός ότι δείχνουμε την εθνική κληρονομιά της εκκλησίας στην κοινωνία είναι υπέροχο», δήλωσε στο Reuters.
