Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει καταδικάσει επανειλημμένα τα πραξικοπήματα. Το «μαλακό πραξικόπημα» του 1997 οδήγησε στην πτώση του μέντορά του, Necmettin Erbakan, του πρώτου Ισλαμιστή πρωθυπουργού της Τουρκίας και στην αναγκαστική διάλυση των κομμάτων του. Προηγούμενα στρατιωτικά καθεστώτα φυλάκισαν δεκάδες φίλους του Ερντογάν. Το αντι-ισλαμιστικό συναίσθημα κόστισε επίσης στον Ερντογάν τη δημαρχία του, και εν συντομία, την ελευθερία του.
Ο Ερντογάν ενέπνευσε την αρχική του ρητορική για τη δημοκρατία με την επιθυμία να διορθώσει τα ιστορικά λάθη. Το 2014, για παράδειγμα, φυλάκισε ισόβια τους ηγέτες του πραξικοπήματος του 1980.
Όπως αναφέρει ο γνωστός Αμερικανός ειδικός Μάικλ Ρούμπιν, η ρητορική του Ερντογάν κατά του πραξικοπήματος αυξήθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα το 2016, για το οποίο κατηγόρησε τους οπαδούς του πρώην συμμάχου του, θεολόγου Φετουλάχ Γκιουλέν, αλλά και τις ΗΠΑ, παρόλο που πολλά στοιχεία δείχνουν τους ίδιους τους υποστηρικτές του Ερντογάν πίσω από το πραξικόπημα. Πράγματι, χρησιμοποίησε τέτοιες κατηγορίες - που ενισχύθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει αυστηρά - για να συνεχίσει την εκκαθάριση εγχώριων αντιπάλων και κριτών, η οποία παραμένει σε εξέλιξη.
Ο Ερντογάν προ πολλού έχει δείξει ότι σταμάτησε να εκτιμά τη δημοκρατία, παρά τη ρητορική των πρώτων χρόνων του στην εξουσία. Όμως, τα γεγονότα στην Αφρική δείχνουν ολοφάνερα την υποκρισία του όταν πρόκειται για πραξικοπήματα.
Εξετάστε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο Σουδάν. Μια επανάσταση του λαού το 2019 ανέτρεψε την κυριαρχία του Σουδανού δικτάτορα Ομάρ αλ-Μπασίρ. Το Σουδάν στη συνέχεια, πάγωσε τη μίσθωση του εδάφους του από τον Μπασίρ για τουρκική στρατιωτική βάση, καταδίκασε την τρομοκρατία και μάλιστα καθιέρωσε σχέσεις με το Ισραήλ.
Νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, σύμμαχοι του Μπασίρ και υποστηρικτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας επιχείρησαν πραξικόπημα για να εκδιώξουν τη μεταβατική κυβέρνηση του Σουδάν και να επιστρέψουν στην εξουσία ένα καθεστώς προσανατολισμένο στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η αντίδραση του Ερντογάν; Σιωπή. Φαίνεται ότι για τον Ερντογάν, τα πραξικοπήματα δεν αποτελούν πρόβλημα εφόσον τα αποτελέσματά τους προάγουν την κοσμοθεωρία του.
Το ίδιο ισχύει και στη Σομαλία. Ο πρόεδρος Μοχάμαντ Φαρμαάχο έφερε τη χώρα του στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου, επιδιώκοντας παράνομα την παράταση της προεδρικής του θητείας και στη συνέχεια, τις τελευταίες ημέρες, προσπαθώντας να εκδιώξει τον εν ενεργεία πρωθυπουργό. Αντί να καταδικάσει τις ενέργειες του Farmaajo, η Τουρκία έσπευσε να βοηθήσει τον κύριο σύμμαχό του, επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών και ισχυρό ισλαμιστή Fahad Yasin, στέλνοντας τον στο Μογκαντίσου με ιδιωτικό αεροσκάφος που φέρεται να ανήκε στην τουρκική αεροπορία. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν διέταξε την Τουρκία να παρέμβει για να ενδυναμώσει έναν επίδοξο δικτάτορα που τον συμπαθεί, καταβαραθρώνοντας τις ελπίδες όλων των Σομαλών για ένα καλύτερο, ομοσπονδιακό, και πιο δημοκρατικό μέλλον.
Ο Ερντογάν μπορεί να συνεχίσει να λέει ότι αντιτίθεται στα πραξικοπήματα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν το κάνει. Είναι καιρός ο κόσμος να αναδείξει την υποκρισία του.
