Ο Josep Borrell, Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Εξωτερικές Υποθέσεις και την Πολιτική Ασφάλειας, δεν έκρυψε τις σκέψεις και τους φόβους του και ανέφερε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα El Pais, ότι ανησυχεί, πως μια βαθύτερη εδραίωση της Τουρκίας στη Λιβύη θα έχει ως αποτέλεσμα τον έλεγχο των ακτών της Μεσογείου, απέναντι σε αυτών της Ιταλίας, και θα μετατρέψει το μεταναστευτικό σε διπλωματικό όπλο.
Υπενθύμισε δε την δήλωση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, ο οποίος είχε πει ότι "Η διπλωματική και στρατιωτική μας επιτυχία στη Λιβύη, άνοιξε το δρόμο για την «αναδιανομή της τράπουλας» στη Μεσόγειο αλλά και στον κόσμο".
Παράλληλα αναφέρθηκε στην ενέργεια της Τουρκίας, να εμπλακεί στην Λιβύη παρέχοντας τη στήριξή της στη λιβυκή κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας [GNA], που στη συνέχεια απειλήθηκε από τον Εθνικό στρατό της Λιβύης [LNA], υποστηριζόμενη ιδίως από τη Ρωσία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο. Η Τουρκία εφοδίασε με οπλισμό τον στρατό, εκπαίδευσε παραστρατιωτικές ομάδες μετατρέποντάς τους σε μισθοφόρους που στην συνέχεια τους χρησιμοποίησε και στην Συρία.
Η πολιτική κατάσταση στη Λιβύη, η οποία έχει πλέον μόνο μία κυβέρνηση, δεν θέτει υπό αμφισβήτηση τις συμφωνίες που είχε συνάψει η GNA με την Άγκυρα, ιδίως αυτή που αφορά τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.
Συμφωνία η οποία, εάν και θεωρείται ότι δεν είναι σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο, επιτρέπει στην Τουρκική πλευρά, να υποστηρίξει τις εδαφικές διεκδικήσεις της στην ανατολική Μεσόγειο.
«Η Τουρκία είναι αυτή τη στιγμή παρούσα στη Λιβύη, όπου έχει γίνει βασικός παίκτης εκεί» και χάρη στις «ναυτικές βάσεις» που διαθέτει «απέναντι από τις ιταλικές ακτές», «θα έχει επιρροή στη μεταναστευτική ροή στη κεντρική Μεσόγειο, όπως συμβαίνει ήδη στην Ανατολική Μεσόγειο», εξήγησε ο κ. Μπορέλ.
Και πρόσθεσε: Από την πλευρά τους, οι Ευρωπαίοι ήταν «πολύ διχασμένοι και αυτό έχει ένα τίμημα».
Συνεπώς, ο κίνδυνος είναι η μετανάστευση να γίνει «διπλωματικό όπλο». Και "όποιος μπορεί να το χρησιμοποιήσει το χρησιμοποιεί", είπε ο Μπορέλ.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι αυτό κάνει η Λευκορωσία με τη Λιθουανία, με τη βοήθεια του Ιράκ. Εξ αυτού. την προηγούμενη μέρα, ο Μπορέλ είχε μιλήσει με τον Φουάντ Χουσεΐν, τον Ιρακινό Υπουργό Εξωτερικών, σχετικά με τον «τρόπο αντιμετώπισης του αυξανόμενου αριθμού Ιρακινών πολιτών, που διέσχισαν παράνομα τη Λιθουανία από τη Λευκορωσία».
«Αυτό είναι θέμα ανησυχίας, όχι μόνο για ένα κράτος μέλος, αλλά για την ΕΕ ως σύνολο. Υπολογίζουμε στην υποστήριξη του Ιράκ», έγραψε ο Μπορέλ μέσω Twitter.
Η Λευκορωσία, σε απάντηση των κυρώσεων που της έχουν επιβληθεί από την ΕΕ, επιτρέπει μετανάστες από το Ιράκ να διασχίζουν τα σύνορά της και να εισέρχονται στην Λιθουανία, άρα σε Ευρωπαικό έδαφος.
Ο τρόπος είναι απλός, αφού οι Ιρακινοί μετανάστες μεταφέρονται αεροπορικώς από τη Βαγδάτη στο Μινσκ, και στη συνέχεια με λεωφορεία στα σύνορα με τη Λιθουανία, τα οποία διασχίζουν σε ακανόνιστες ροές.
Όπως και να έχει, ο Ύπατος Εκπρόσωπος δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί για την επιρροή που μπορεί να έχει η Τουρκία, στα μεταναστευτικά ρεύματα που διέρχονται από τη Μεσόγειο. Το θέμα αυτό συζητήθηκε, κατά τη διάρκεια ακρόασης του Στρατηγού Francois Lecointre, πρώην αρχηγού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, στην Ευρωπαική Εθνοσυνέλευση.
«Ο υβριδικός πόλεμος ασκείται κυρίως από την Τουρκία, αλλά και από τη Ρωσία και άλλες δυνάμεις. Ο συγκεκριμένες χώρες, θεωρούν ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της στιγμής της ειρήνης και της στιγμής του πολέμου, που τους επιτρέπει να ασκούν συγκρούσεις εξουσίας και να επηρεάζουν τα Κράτη, παίζοντας με τους οικονομικούς δείκτες τους ή παράλληλα έχουν την αντίληψη ότι ο σκοπός τους μπορεί να επιτευχθεί, μέσω στρατιωτικών ενεργειών που πραγματοποιούν οι στρατοί τους ή μέσω μισθοφόρων. Χρησιμοποιούν επίσης το δημογραφικό και την μετανάστευση ως όπλο», δήλωσε ο στρατηγός Lecointre.
Ο διάδοχός του, στρατηγός Thierry Burkhard, ρωτήθηκε επίσης για αυτό το θέμα κατά την τελευταία ακρόαση. Έτσι ρωτήθηκε εάν, σε περίπτωση μεγάλης σύγκρουσης, ο στρατός θα μπορούσε «να επέμβει απέναντι σε μια μαζική εισροή προσφύγων».
«Οι πρόσφυγες έχουν γίνει πράγματι όπλο: μερικοί τους ωθούν μπροστά ή τους χειραγωγούν. Όπως και να έχει, οι διαφορές μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, δεν πρόκειται να λυθούν. Εκτός από τις τουρκικές εδαφικές διεκδικήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, που αφορούν την Αθήνα και τη Λευκωσία, οι τελευταίες δηλώσεις του Ερντογάν για την Κύπρο χαρακτηρίστηκαν ως «απαράδεκτες» από τα 27 κράτη μέλη της Ένωσης, τα οποία δήλωσαν, ότι είναι έτοιμα να «χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα και τις επιλογές» που έχουν στη διάθεσή τους σε περίπτωση μονομερών ενεργειών της Τουρκίας, που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο.