Σημαντικές ρωγμές φαίνεται να σχηματίζονται στη συμμαχία του ΟΠΕΚ. Μετά από αρκετά χρόνια άνευ προηγουμένου συνεργασίας μεταξύ των μελών του ΟΠΕΚ και των παραγωγών εκτός του Οργανισμού, η αυξανόμενη περιφερειακή οικονομική σύγκρουση και παράλληλα σύγκρουση εξουσίας μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Αμπού Ντάμπι απειλεί τη συμφωνία.
Ενώ μεγάλο μέρος της ανάλυσης εκ μέρους πολlών ειδικών της πρόσφατης διαφωνίας του ΟΠΕΚ επικεντρώθηκε στο γιατί τα ΗΑΕ αρνήθηκαν να δεσμευτούν για το νέο σχέδιο εξαγωγής, υπάρχουν άλλοι παράγοντες που έχουν παραβλεφθεί σε μεγάλο βαθμό. Μια πιο προσεκτική ματιά στις συνεχιζόμενες επενδύσεις των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Η εθνική πετρελαϊκή εταιρεία ADNOC του Αμπού Ντάμπι έχει θέσει σε εφαρμογή μια αύξηση της παραγωγικής ικανότητας που απαιτεί συνολική επανεκτίμηση των υποκείμενων γραμμών παραγωγής του ΟΠΕΚ, οι οποίες συμφωνήθηκαν το 2018. Επί του παρόντος, στο Άμπου Ντάμπι επιτρέπεται να παράγει περίπου 3,2 εκατομμύρια bpd, με βάση τη βασική γραμμή του 2018, αλλά έχει χωρητικότητα τώρα μεγαλύτερη από 3,8-4 εκατομμύρια bpd. Εξετάζοντας τα τρέχοντα νέα έργα και τις προγραμματισμένες επενδύσεις, η παραγωγή άνω των 4 εκατομμυρίων bpd είναι δυνατή τα επόμενα χρόνια.
Η επιθετική επενδυτική στρατηγική της ADNOC σημαίνει ότι τα ΗΑΕ έχουν πολλά κίνητρα για αύξηση της παραγωγής. Ένα εκτεταμένο και ελεγχόμενο σύστημα ποσοστώσεων εξαγωγής του ΟΠΕΚ δεν θα επηρέαζε μόνο τις ροές εσόδων των ΗΑΕ, αλλά θα μπορούσε ακόμη και να μετατρέψει μερικές από τις επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων σε λανθάνον ενεργητικό μακροπρόθεσμα.
Εσχάτως, ο πρίγκιπας Mohammed bin Zayed προωθεί μια ανεξάρτητη γεωπολιτική και οικονομική στρατηγική για τα ΗΑΕ. Μετά από χρόνια συνεργασίας με τη Σαουδική Αραβία για τα πάντα, από την πολιτική του ΟΠΕΚ έως τις περιφερειακές γεωπολιτικές κρίσεις, οι δύο δυνάμεις αρχίζουν τώρα να αποκλίνουν. Η προηγούμενη συνεργασία σε θέματα όπως ο πόλεμος της Υεμένης και ο αποκλεισμός του Κατάρ έχει αποδυναμωθεί δραστικά.
Ταυτόχρονα, ο Mohammed bin Salman πιέζει για να καταστήσει αποτελεσματικότερη την περιφερειακή δύναμη της Σαουδικής Αραβίας. Το όραμα της Σαουδικής Αραβίας με προοπτική το 2030, το σχέδιο οικονομικής διαφοροποίησης του Βασιλείου, οδήγησε τον πρίγκιπα να στοχεύσει σε άλλες χώρες του GCC καθώς προσπαθεί να αναγκάσει διεθνείς επενδυτές και εταιρείες να ιδρύσουν υποκατάστημα στη Σαουδική Αραβία και όχι στο Ντουμπάι ή τη Ντόχα. Αυτός ο μετασχηματισμός στη σχέση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και ΗΑΕ σίγουρα έπαιξε ρόλο στην πρόσφατη σύγκρουση του ΟΠΕΚ.
Το Ριάντ στοχεύει επίσης στον κλάδο του εφοδιασμού, μια βιομηχανία στην οποία κυριαρχούν τα ΗΑΕ, καθιερωμένη ως περιφερειακός κόμβος για την εφοδιαστική διαδικασία και τη σύνδεση ροών εμπορευμάτων και γενικότερα εμπορίου ΕΕ-Ασίας. Τους τελευταίους μήνες, η Σαουδική Αραβία έχει γίνει όλο και πιο επιθετική σε αυτόν τον χώρο. Αν και δεν υπήρξε άμεση σύγκρουση σε αυτήν την περιοχή, θεωρείται γενικά ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος στην περιοχή για δύο υπερπεριφερειακά θαλάσσια υλικοτεχνικά κέντρα. Ο Mohammed bin Zayed (MBZ) και το Ντουμπάι σαφώς δεν εντυπωσιάζονται με τις προσπάθειες της Σαουδικής Αραβίας να ασχοληθεί με τον κλάδο.
Ένας άλλος τομέας διαφωνίας μεταξύ των δύο εθνών είναι η αυξημένη συνεργασία των ΗΑΕ με το Ισραήλ. Η συνεργασία ΗΑΕ-Ισραήλ στον τομέα του εφοδιασμού, της τεχνολογίας, της άμυνας και της γεωργίας, είναι μια πιθανή απειλή για τα έργα Vision 2030 της Σαουδικής Αραβίας. Φέρνοντας την ισραηλινή τεχνολογία και τεχνογνωσία στο Αμπού Ντάμπι και το Ντουμπάι, τα έργα των ΗΑΕ θα ανταγωνίζονται τα Σαουδαραβικά φαραωνικά έργα, όπως το NEOM, για διεθνείς επενδύσεις. Σε απάντηση σε αυτές τις κινήσεις, το Ριάντ έχει εμποδίσει τις εξαγωγές τεχνολογίας και προϊόντων από τα ΗΑΕ που συνδέονται με το Ισραήλ.
Αν και αναλυτές καθησυχάζουν πως αυτή η οικονομική και γεωπολιτική αντιπαράθεση είναι φυσιολογική στον αραβικό κόσμο και είναι απίθανο να προκαλέσει μεγάλη ρήξη μεταξύ των δύο εθνών, η αγορά παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Οι μάχες στο πεδίο του ΟΠΕΚ είναι ένα φυσικό μέρος για να τεθούν αυτές οι εντάσεις.
Ειδικοί εκτιμούν πως και οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι η μακροχρόνια συμμαχία τους θα είναι βασική στο μέλλον. Μια πλήρης αντιπαράθεση μεταξύ των δύο εθνών θα χρησιμεύσει μόνο ως πλεονέκτημα για τον μακρύ κατάλογο των περιφερειακών αντιπάλων για αυτά τα δύο έθνη.
