“Εάν δώσουμε προσοχή στις δηλώσεις και τις ενέργειες του ιρανικού καθεστώτος σε αυτές τις συγκρούσεις, συνειδητοποιούμε ότι η μόνη κυβέρνηση που δεν θέλει να σταματήσει αυτή η κρίση και αυτός ο πόλεμος είναι το ιρανικό καθεστώς” αναφέρει για τις εχθροπραξίες στην Λωρίδα της Γάζας ο αναλυτής Cyrus Yaqubi. Ο Yaqubi είναι ένας Ιρανός σχολιαστής εξωτερικών υποθέσεων και αναλυτής που ερευνά κοινωνικά ζητήματα και την οικονομία των χωρών της Μέσης Ανατολής γενικά και ειδικότερα του Ιράν και σε τελευταίο άρθρο του εξηγεί ποιος επωφελείται από αυτήν τη συνεχιζόμενη σύγκρουση.
Εάν δώσουμε προσοχή στις δηλώσεις και τις ενέργειες του ιρανικού καθεστώτος σε αυτές τις συγκρούσεις, συνειδητοποιούμε ότι η μόνη κυβέρνηση που δεν θέλει να σταματήσει αυτή η κρίση και αυτός ο πόλεμος είναι το ιρανικό καθεστώς. Οι μουλάδες, ενώ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον παλαιστινιακό λαό, αντί να προσπαθούν να σταματήσουν τη σύγκρουση, κάνουν ό, τι μπορούν για να την πυροδοτήσουν και ακόμη και να την επεκτείνουν” λέει ο αναλυτής και εξηγεί:
“Λίγο μετά την έναρξη της πρόσφατης σύγκρουσης στη Γάζα, ο Javad Zarif, υπουργός Εξωτερικών του καθεστώτος, ταξίδεψε στη Δαμασκό για να συναντηθεί με τους ηγέτες της Χαμάς και να ανακοινώσει την υποστήριξη του Ιράν σε αυτούς. Φυσικά, αυτή ήταν η δημόσια στάση του, αλλά δεν ειπώθηκε τίποτα για το πώς το Ιράν παρέχει αυτήν την υποστήριξη. Ωστόσο, λίγο μετά, ο Abu Hamza, εκπρόσωπος του τάγματος Quds της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ, ευχαρίστησε την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν που τους οπλίζει με τους πυραύλους Badr-3. Σε άλλο σημείο, ο Qaani, ο διοικητής της Δύναμης Quds, τηλεφώνησε πρώτα στον Ziad al-Nakhala, γενικό γραμματέα του παλαιστινιακού κινήματος Ισλαμικής Τζιχάντ, και στη συνέχεια τον Ismail Haniyeh, τον επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Χαμάς, για να τους υποστηρίξει και να τους ενθαρρύνει. να συνεχίσουν τις επιθέσεις τους.
Επιπλέον, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης του Ιράν έχουν απασχοληθεί με τη μετάδοση πυραυλικών επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ από τις ομάδες Χαμάς και Ισλαμικής Τζιχάντ, για να πιστέψουν ότι καταστρέφουν το Ισραήλ. Αλλά δεν λένε τίποτα για τη δυστυχία και την καταστροφική κατάσταση του παλαιστινιακού λαού, ειδικά στη Γάζα, και εάν ο παλαιστινιακός λαός συμφωνεί με αυτές τις επιθέσεις πυραύλων που οδήγησαν στις ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις και βομβαρδισμούς που σκότωσαν τόσους πολλούς ανθρώπους. Φυσικά, ο πόνος των Παλαιστινίων δεν έχει σημασία για το ιρανικό καθεστώς, οπότε δεν το καλύπτει”.
Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί γιατί το ιρανικό καθεστώς αγκαλιάζει αυτήν την κατάσταση και γιατί πάντα προσπαθούσε να δημιουργήσει χάος και αστάθεια στην περιοχή. Αυτές οι ενέργειες του καθεστώτος φαίνονται ξεκάθαρα στο Ιράκ, τον Λίβανο, τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Υεμένη, ενώ και σε άλλες χώρες της περιοχής όπως το Μπαχρέιν, έχουμε δει σημάδια ανάμειξης των μουλάδων όπου ευτυχώς για διάφορους λόγους η κατάσταση δεν έχει επιδεινωθεί, σχολιάζει ο Yaqubi.
Για τον αναλυτή η εξαγωγή της κρίσης ήταν πάντα μια από τις στρατηγικές των μουλάδων από την ίδρυση του καθεστώτος τους υπό τον Χομεϊνί, με σκοπό την παρέμβαση και την άσκηση επιρροής σε αυτές τις χώρες, η οποία ξεκίνησε με τον οκταετή πόλεμο με το Ιράκ και στη συνέχεια συνεχίστηκε σε άλλες χώρες στην περιοχή. Το καθεστώς των μουλάδων στην Τεχεράνη σκοπεύει να εμφυτεύσει την επιρροή και την κυριαρχία του μεταξύ των χωρών της περιοχής, δημιουργώντας αστάθεια, χάος και φόβο σε αυτές τις χώρες.
Παρά το γεγονός ότι πάνω από το 80% του ιρανικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και η ιρανική οικονομία έχει καταρρεύσει, δεν διστάζει να επενδύσει μεγάλο μέρος του πλούτου των Ιρανών για να προωθήσει την ατζέντα του προς υποστήριξη των ομάδων του, όπως η Χεζμπολάχ στο Λίβανο, οι Χούθι στην Υεμένη, διάφορες ομάδες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και τη Συρία. Σύμφωνα με ανώτερους αξιωματούχους του ιρανικού καθεστώτος, από το 2020, το Ιράν έχει δαπανήσει περισσότερα από 30 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο για την υποστήριξη του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, και αυτό είναι επιπλέον των μεγάλων στρατιωτικών δαπανών των δικών του δυνάμεων στη Συρία. Σύμφωνα με τον Mohammad Reza Naqdi, έναν από τους διοικητές του IRGC, το Ιράν έχει ήδη ξοδέψει 17 δισεκατομμύρια δολάρια για να υποστηρίξει τις αντιπροσωπευτικές του ομάδες στην περιοχή.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο ιρανικός λαός φώναξε συνθήματα όπως «ούτε η Γάζα ούτε ο Λίβανος, θυσιάζω τη ζωή μου για το Ιράν» ή "Αφήστε τη Συρία και σκεφτείτε μας" στις συνεχείς διαδηλώσεις κατά των πολιτικών του καθεστώτος. Αλλά το καθεστώς, το οποίο δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις συνήθεις απαιτήσεις του λαού του λόγω της κολοσσιαίας διαφθοράς, της αδιανόητης κακοδιαχείρισης και της αυξανόμενης ανικανότητας, αντί να δώσει προσοχή στις ανάγκες των Ιρανών, το καθεστώς έχει χρησιμοποιήσει όλους τους πόρους του για συγκρούσεις σε γειτονικές χώρες για να επιβληθεί αυτή η λανθασμένη εντύπωση ότι το Ιράν είναι μια από τις μόνες χώρες στην περιοχή που δεν αντιμετωπίζει παρόμοιο είδος βίας και εάν αλλάξει αυτό το καθεστώς, το Ιράν, όπως και αυτές οι χώρες, θα υποστεί χάος και αναταραχές, οι οποίες θα βλάψουν όχι μόνο τον ιρανικό λαό, αλλά και τη στρατηγική θέση του Ιράν που θα επηρεάσει ολόκληρη την περιοχή.
Με αυτήν τη στρατηγική, το Ιράν προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι το καθεστώς πρέπει να γίνει αποδεκτό και να αντιμετωπιστεί σωστά από τη διεθνή κοινότητα. Ωστόσο, λόγω της αποκάλυψης των παρεμβάσεων του καθεστώτος στις χώρες της περιοχής και επίσης με αφορμή την αντίθεση του ιρανικού λαού σε αυτό το καθεστώς, τόσο πολύ που τώρα η απόλυτη πλειοψηφία των Ιρανών θέλει να ανατρέψει και να αλλάξει το καθεστώς των μουλάδων στο Ιράν., αυτή η πολιτική έχει αποτύχει και όλες οι επενδύσεις του καθεστώτος με την πάροδο των ετών σε αντιπροσώπους του, όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ, δεν θα είναι σε θέση να σώσουν αυτό το καθεστώς από την κατάσταση στην οποία πνίγεται, εξηγεί ο αναλυτής.
Τα σημάδια αυτής της αλλαγής φαίνονται στο διαδεδομένο μποϊκοτάζ των ψευδών προεδρικών εκλογών που θα διεξαχθούν στο Ιράν στις 18 Ιουνίου, οι οποίες, ακόμη και σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, θα έχουν τη χαμηλότερη προσέλευση εδώ και 42 χρόνια.
