Η ανησυχία της Αμερικής, όσον αφοράν την Βόρεια Κορέα, είναι οτι η πυρηνική δυνατότητα της είναι ικανή, να επιφέρει καίριο πλήγμα εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδιαίτερα, μετά και την ανάπτυξη του πυρηνικού πυραύλου Hwasong-15 ICBM ( με ικανότητα επαρκούς εύρους, να χτυπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με πυρηνικό ωφέλιμο φορτίο).
Όμως, οι εικόνες που προβλήθηκαν κατά τον εορτασμό της 75ης επαιτείου, του Κορεατικού Εργατικού Κόμματος στις 10 Οκτωβρίου σοκάρουν.
Κατά την διάρκεια της παρέλασης, η Βόρεια Κορέα παρουσίασε έναν νέο πυρηνικό πύραυλο, τόσο τεράστιο που συχνά αναφέρεται ως «πύραυλος τέρας», χαρακτηρισμό που είχε μέχρι πρότινος ο πύραυλος Hwasong-16. .
Ο μεγάλος πύραυλος, εκτιμάται ότι έχει μήκος 24 έως 26 μέτρα, περίπου 40 τοις εκατό μακρύτερος από ένα αμερικανικό Minuteman III ICBM και βασίζεται, σε φορτηγό εκτοξευτή είκοσι δύο τροχών (TEL ).
Γιατί όμως η Βόρεια Κορέα ανέπτυξε έναν πιο ογκώδη, πιο ακριβό πύραυλο, όταν ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος Hwasong-15 (ICBM), έχει ήδη επιδείξει επαρκές εύρος για να χτυπήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες με πυρηνικό ωφέλιμο φορτίο;
Ίσως προορίζεται, για να του επιτρέψει να μεταφέρει και να απελευθερώσει, πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές ώστε να κατακλύσει το στρατηγικό σύστημα άμυνας, των Ηνωμένων Πολιτειών .
Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν, ότι είναι πιο πιθανό (ο πύραυλος τέρας), να απελευθερώσει τρεις ή τέσσερις πυρηνικές κεφαλές καθώς και δολώματα. Αυτό, θα πολλαπλασίαζε τον αριθμό των στόχων, που θα έπρεπε να νικήσει το αμυντικό σύστημα GMD των Ηνωμένων Πολιτειών, με τους σαράντα τέσσερις πυραύλους αναχαίτησής του , διάφοροι από τους οποίους πιθανόν να πυροδοτηθούν για να βγάλουν αξιόπιστα ένα εισερχόμενο nuke.
Ωστόσο, οι ειδικοί αμφιβάλλουν ότι η Βόρεια Κορέα, έχει την τεχνική ικανότητα και την κατοχή πρώτων υλών, καθώς και μέσων να μπορεί να παράγει πυραύλους και πυρηνικές κεφαλές, που απαιτούνται για MIRV. Το τεράστιο μέγεθος του Hwasong-16, επιτρέπει κάποια χαλαρότητα στη μικρογραφία, αλλά μέχρι ενός σημείου.
Αντ 'αυτού, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι πιο πιθανό, οι πύραυλοι να χρησιμοποιούν Multiple Reentry Vehicles (MRVs), προκάτοχο των MIRV που αναπτύχθηκαν σε πρώιμους πυραύλους Polaris A3 και R-27U, που εκτοξεύτηκαν από υποβρύχια και επίγειους ICBM R-36P.
Τα MRV, δεν έχουν την ακρίβεια να είναι ένα καλό όπλο αντίθετης δύναμης, αλλά εξακολουθούν να μπερδεύουν την άμυνα πυραύλων, παρουσιάζοντας πολλαπλές απειλές και θα μπορούσαν να αποδειχθούν, εξαιρετικά καταστροφικές για πυρηνικές αποστολές αντίτιμης αξίας, δηλαδή, επιθέσεις εναντίον του πληθυσμού και των οικονομικών κέντρων.
Ο ειδικός ελέγχου όπλων Τζέφρι Λιούις έγραψε στο Twitter : «Το θέμα είναι, ότι η Βόρεια Κορέα στοχεύει σαφώς, να κατακλύσει το αμερικανικό πυραυλικό αμυντικό σύστημα στην Αλάσκα. Αυτό είναι απολύτως προβλέψιμο, επειδή είναι πολύ φθηνότερο για τη Βόρεια Κορέα να προσθέτει κεφαλές, παρά για τις ΗΠΑ να προσθέτουν αναχαιτιστές. Εάν κάθε νέο ICBM της Βόρειας Κορέας, μπορεί να μεταφέρει 3-4 κεφαλές, θα χρειαζόμαστε περίπου 12-16 αναχαιτιστές για κάθε πύραυλο. (Το σύστημα GMD salvo πυροβολεί τέσσερις αναχαιτιστές σε κάθε κεφαλή.). "
Επί του παρόντος, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αναμένεται να δαπανήσουν σχεδόν 18 δισεκατομμύρια δολάρια, για να προσθέσουν μόνο είκοσι έναν πιο προηγμένους αναχαιτιστές στο σύστημα πυραυλικής άμυνας, συνολικά εξήντα πέντε. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτοί οι αναχαιτιστές επόμενης γενιάς, μπορεί να είναι αρκετά αποτελεσματικοί, για να μειώσουν τον αριθμό που εκτοξεύτηκε σε δύο αναχαιτιστές ανά στόχο.
Όποια κι αν είναι η περίπτωση, η έλλειψη προφανών δοκιμών και η απουσία φωτογραφικών αποδεικτικών στοιχείων, των οχημάτων επανεισόδου της Βόρειας Κορέας σημαίνει, ότι δεν μπορούμε ακόμα να είμαστε σίγουροι τι ρόλο παίζει ο (πύραυλος τέρας )της Πιονγκγιάνγκ στη στρατηγική πυρηνικής αποτροπής.
