Ένα βουλγαρικό δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών επισκέφθηκε τη Βουλγαρία τον Μάρτιο του 2018 περισσότερο ως πολιτικός παρά ως κληρικός. Ως εκ τούτου, δεν βρήκε συκοφαντία ή προσβολή ενάντια στις θρησκευτικές ευαισθησίες στα λεγόμενα του τότε Βούλγαρου αντιπροέδρου της κυβέρνησης Valery Simeonov που χαρακτήρισε τον Ρώσο Πατριάρχη πράκτορα της KGB ως απάντηση στις αμφιλεγόμενες δηλώσεις του Ρώσου προκαθημένου.
Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ είχε αναλύσει τότε τα σοβαρά διπλωματικά απόνερα από το ταξίδι Κύριλλου στην Σόφια.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο της Σόφιας, λοιπόν, εξέδωσε την απόφασή του στις 17 Μαρτίου.
Στις 3 Μαρτίου 2018, η Βουλγαρία γιόρτασε την 140η επέτειο της Συνθήκης Ειρήνης του San Stefano που προέβλεπε την ίδρυση ενός αυτόνομου Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας μετά από σχεδόν πέντε αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας. Η συνθήκη υπογράφηκε μεταξύ της Ρωσικής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τερματίζοντας τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο (1877-78).
Το όλο ζήτημα προήλθε επειδή ο Πατριάρχης Μόσχας είπε πως η Βουλγαρία πρέπει να ευχαριστήσει μόνο τη Ρωσία.
Ο Valery Simeonov, ο οποίος ήταν τότε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, δεν έκρυψε τα συναισθήματά του για τη δήλωση του Πατριάρχη, προβάλλοντας πολλές παλιές κατηγορίες εναντίον του Ρώσου Πατριάρχη στη βουλγαρική τηλεόραση.
«Αυτός ο άντρας δεν κατέβηκε από τον Ουρανό, δεν προήλθε από τον Παράδεισο και δεν ήταν αγγελιοφόρος του Ιησού Χριστού… Έχει ένα ιδιωτικό τζετ, μια βίλα στην Ελβετία. Το ρολόι του αξίζει 30.000 και ακόμα τόλμησε να κρίνει τον πρόεδρο της Βουλγαρίας », είπε ο Συμεώνοφ, αποκαλώντας τον Ρώσο προκαθήμενο «Πράκτορα Μιχαήλλοφ», «σοβιετικό πράκτορα δεύτερης κατηγορίας» και« Πατριάρχη των τσιγάρων ».
«Φανταστείτε αν ο Πατριάρχης μας Νεόφυτος πήγαινε στον Πούτιν και άρχισε να εξηγεί ποιος είναι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος», πρόσθεσε.
Τα λόγια του Συμεώνοφ προκάλεσαν κρίση στον κοινοβουλευτικό συνασπισμό, αν και αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη.
Στο δικαστήριο, ο Συμεώνοφ εξήγησε ότι η συμπεριφορά του δεν μπορούσε να προκαλέσει “παράνομη βλάβη”, καθώς ήταν ένα σχόλιο για τη συμπεριφορά ενός εκπροσώπου ενός ξένου κράτους και των δηλώσεών του όχι ως πνευματικός και θρησκευτικός ηγέτης, αλλά ως επικεφαλής μιας ξένης αντιπροσωπείας, ενώ οι δηλώσεις του ίδιου ήταν ένας κριτικός έλεγχος των κινήτρων και των εκδηλώσεών του με πολιτικά ζητήματα έγινε ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας.
Στο τέλος, το δικαστήριο απέρριψε τις κατηγορίες εναντίον του Simeonov.
