Επιθετικές κινήσεις έχουμε από το Πεκίνο το τελευταίο το διάστημα. Σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, η Κίνα μετά τις ΗΠΑ και την Ρωσία, ''μπήκε'' στο ''club'' των χωρών, που διαθέτουν υπερεχητικούς πυραύλους.
Οι Αμερικανοί πιστεύουν, χωρίς να υπάρχει επιβεβαίωση από το Πεκίνο, ότι η Κίνα έχει επανδρώσει μία ή ακόμα και δύο Ταξιαρχίες με υπερηχητικούς πυραύλους τον τελευταίο χρόνο. Πρόκειται για τους πυραύλους DF-31, τον CJ-10, τον DF-16 SRBM, καθώς και τον DF-21C.
Μια νέα παραλλαγή του DF-21, σύμφωνα με πληροφορίες όμως, έχει πλέον πυρηνικά χαρακτηριστικά. Αυτοί οι πύραυλοι κυμαίνονται μεταξύ 1.800 και 11.000 χιλιομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι το κινεζικό πυραυλικό τόξο μπορεί να καλύψει τα πάντα, από την Ταϊβάν έως τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, την Ιαπωνία και την Αυστραλία, ολόκληρο το χείλος του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Κίνα έχει συγκεντρώσει 10 νέες Ταξιαρχίες τα τελευταία τρία χρόνια, οι οποίες αναπτύχθηκαν στις κεντρικές, ανατολικές, βορειοανατολικές και νοτιοανατολικές κινεζικές επαρχίες και είναι εξοπλισμένες με την τελευταία τεχνολογία πυραύλων που μπορεί να παράξει η κινεζική τεχνολογία, Οι ταξιαρχίες είναι εξοπλισμένος με τον DF-26 IRBM με εμβέλεια 4.000 χιλιόμετρα και πιστεύεται ότι μπορεί να χτυπήσει κυρίως στόχους εδάφους και ναυτικού. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Κίνα διαθέτει ήδη περίπου 200 εκτοξευτές DF-26.
Η τελευταία έκθεση του ιστότοπου DefenseNews και σύμφωνα με πηγές από την Κυβέρνηση των ΗΠΑ, «η Κίνα πραγματοποίησε αρκετές δοκιμές HGV, συμπεριλαμβανομένου του DF-17, από το 2014. Επιπλέον, η Κίνα πιστεύεται επίσης ότι αναπτύσσει ένα αεροσκάφος HGV. Εμπειρογνώμονες στον τομέα της άμυνας γράφουν: ''Η Κίνα δοκιμάζει το DF-17 Hypersonic Glide Vehicle… που έχει σχεδιαστεί για να ανασηκωθεί πάνω από ένα συμβατικό βαλλιστικό πύραυλο και έχει την ικανότητα να χτυπήσει οποιαδήποτε περιοχή στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας μέσα σε 13 λεπτά. Αυτό παρουσιάστηκε σε δημόσια παρέλαση το 2019.''
Η Κίνα αναφέρεται επίσης ότι κατασκευάζει τουλάχιστον 16 υπόγεια σιλό στην περιοχή της Μογγολίας, για να τοποθετήσει τους ισχυρούς ICBM της και τον υπερηχητικό πύραυλο DF-41 και DF-31AG που έχουν εύρος 10.000 χιλιομέτρων έως 14.000 χιλιομέτρων. Αυτά έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν στο έδαφος των ΗΠΑ. Οι πύραυλοι DF-41 μπορούν να μεταφέρουν πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές και μπορούν να πυροδοτηθούν από ένα σιλό πλατφόρμας ή ακόμα και από σιδηροδρομική βάση! Το περιοδικό Popular Science, αποκάλυψε ότι «δύο από τις ταξιαρχίες (PLARF) είναι εξοπλισμένες με οπλικά συστήματα διπλής χρήσης (DF-26, DF-21C) που διαθέτουν πυρηνικές και συμβατικές πολεμικές εφαρμογές.
Ένα από τα εξαιρετικά φυλασσόμενα κινεζικά συστήματα λέγεται ότι είναι ο πυραύλος CJ-100 που εκτοξεύεται από το έδαφος και (που) μπορεί να είναι σε θέση να χτυπήσει θαλάσσιους και χερσαίους στόχους, σε απόσταση περίπου 2.000 χιλιομέτρων. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι η πρώτη μονάδα που θα αναπτύξει το CJ-100 θα είναι η 656η Ταξιαρχία, της οποίας η τοποθεσία βρίσκεται στην ανατολική Κίνα και συγκεκριμένα στη χερσόνησο Shandong, όπου θα της επέτρεπε να στοχεύσει μεγάλο μέρος της Ιαπωνίας.
Η Κίνα λέει επίσημα, ότι δεν θα είναι η πρώτη χώρα που θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα σε περίπτωση σύγκρουσης. Αλλά λέει ότι έχει το δικαίωμα να διατηρεί την πυρηνική αποτροπή. Στη Λευκή Βίβλο για την άμυνα το 2019, η Κίνα δήλωσε ότι οι «στρατηγικές απαιτήσεις» του PLARF περιλαμβάνουν την ενίσχυση της πυρηνικής αποτροπής.
Ενώ τα πυραυλικά της προγράμματα είναι προσαρμοσμένα σε αυτήν την πολιτική, αυτό που προβληματίζει τους δυτικούς εμπειρογνώμονες, είναι η κινεζική ασάφεια για τα πυρηνικά και τα συμβατικά όπλα. Σε αντίθεση με τις δυτικές δυνάμεις, η Κίνα δεν έχει διαχωρίσει τα πυρηνικά και τα μη πυρηνικά της όπλα. Επιπλέον, λέγεται ότι η Κίνα εξοπλίζει τις Ταξιαρχίες της με συστήματα διπλής χρήσης. Αυτή, ακριβώς, είναι η αιτία για την ανησυχία της Δύσης, εκτός από το γεωγραφικό τόξο τοποθέτησης των όπλων.
