Το μεγαλύτερο ζήτημα του 2020 ήταν ασφαλώς η παγκόσμια αντίδραση στο Covid-19 και υπάρχει η πεποίθηση ότι το 2021 θα διαφέρει κάπως, έτσι αυτόματα, απλά και μόνο επειδή έχει αλλάξει ένα ψηφίο στο έτος. Ο κόσμος περιμένει όλο αυτό να "τελειώσει". Αλλά, ίσως το μεγάλο ερώτημα δεν πρέπει να είναι πότε θα τελειώνει το ζήτημα του Coronavirus αλλά πώς θα τελειώνει.
Αυτή η κρίση υγείας, όπως και κάθε άλλη, παρέχει τον καταλύτη για πολιτικές αλλαγές και έχει ήδη αφήσει ένα γραφειοκρατικό σημάδι στην ιστορία. Η πιθανώς πιο ενδιαφέρουσα (ή τρομακτική, ανάλογα με την κοσμοθεωρία) συστημική αλλαγή που προκαλείται από τον ιό θα ήταν η αρχή κάποιου υποχρεωτικού εμβολιασμού για τα ταξίδια.
Αλλά τι θα σημαίνει αυτή η νέα μορφή γραφειοκρατίας σε μεγαλύτερη κλίμακα και δεδομένου ότι πολλές διαφορετικές πηγές δημιουργούν ένα εμβόλιο; Θα μπορούσε να προκύψει μια μορφή «γεωπολιτικής» εμβολιασμού ανάλογα με τη λήψη;
Από τώρα, η βασική μορφή γραφειοκρατίας για τα διεθνή ταξίδια είναι ένα διαβατήριο που βασίζεται στην ιθαγένεια. Η προτεινόμενη ιδέα να επιτρέπεται μόνο στα εμβολιασμένα άτομα να ταξιδεύουν ουσιαστικά θα δημιουργήσει ένα δεύτερο διαβατήριο (ανεξάρτητα από την ορολογία που του αποδίδεται) με βάση το αρχείο εμβολιασμού ενός ατόμου. Λοιπόν, επειδή αυτή η νέα τεκμηρίωση απόδειξης εμβολιασμού θα λειτουργεί ουσιαστικά ως διαβατήριο, πρέπει πρώτα να ρίξουμε μια ματιά στις γεωπολιτικές πτυχές των διαβατηρίων πριν μπορέσουμε να ρίξουμε μια ματιά στις γεωπολιτικές πτυχές του εμβολιασμού.
Ο χώρος διαβατηρίων που γνωρίζουμε
Τα διαβατήρια και τα καθεστώτα visa καθ 'όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα έγιναν αντανάκλαση της εθνικής εξουσίας και δημιούργησαν γραφειοκρατικούς γεωπολιτικούς χώρους. Αν κοιτάξουμε το «Global Passport Power Rank 2021» τότε βλέπουμε ότι η επιλογή της χρήσης της λέξης "power" κατά την περιγραφή των διαβατηρίων είναι πολύ σημαντική. Για παράδειγμα, οι πολίτες των ΗΠΑ μπορούν να επισκεφθούν τη Βουλγαρία και τη Σερβία χωρίς βίζα, ενώ οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι πρέπει να περάσουν από τη γραφειοκρατία, τις αμοιβές και τις συνεντεύξεις που είναι απαραίτητες για το προνόμιο να πατήσουν στο αμερικανικό έδαφος. Αν και πολλοί Βούλγαροι μπορεί να αισθάνονται ότι οι ΗΠΑ είναι σύμμαχος που τους έσωσε από τον κατακλυσμό του Κομμουνισμού, υπάρχουν πολλοί Σέρβοι σήμερα που θεωρούν την Ουάσινγκτον τους δολοφόνους του λαού τους και παρόλα αυτά δίνουν στους Αμερικανούς 90 ημέρες για να παραμείνουν στο έθνος τους με μηδενικές ερωτήσεις.
Δεν είναι αστείο πώς λειτουργεί το σύστημα;
Στον αντίποδα, και σε αντίθεση με πολλά ευρωπαϊκά έθνη, οι Σέρβοι δίνουν στην “αιώνια σύμμαχο” Ρωσία 30 ημέρες περιθώριο για δουλειές και / ή διακοπές. Πολύ συχνά στους παραδοσιακούς συμμάχους ενός συγκεκριμένου έθνους χορηγείται είσοδος χωρίς βίζα. Μιλώντας για τη Ρωσία, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλά μικροσκοπικά έθνη τα οποία αναγνωρίζει η Ρωσία, αλλά η Αμερική δεν συμφωνεί (Νότια Οσετία, Αμπχαζία κ.λπ.) επιτρέπουν στους Ρώσους πολίτες να εισέρχονται χωρίς βίζα. Επιπλέον, καθώς η επιρροή της Ρωσίας έχει αυξηθεί μετά από την ήττα της στον “Ψυχρό Πόλεμο”, το διαβατήριό της αυξήθηκε σταθερά στην κλίμακα «εξουσίας».
Οι βίζες και τα διαβατήρια μπορούν να αντικατοπτρίζουν τη δύναμη ενός έθνους ή την εγγύτητά του με την εξουσία (υψηλό επίπεδο υποτελούς καθεστώτος) όταν οι πολίτες του μπορούν να πάνε σχεδόν παντού, ενώ ταυτόχρονα εμποδίζουν τους μικρούς να εισέλθουν στη χώρα τους.
Με κάποιους τρόπους, όταν τα μικρότερα έθνη απαιτούν βίζα από ισχυρότερους παράγοντες, αυτή η παράσταση γραφειοκρατικής δύναμης είναι σίγουρα μια δήλωση και αποτελεί μια μορφή απόδειξης ανεξαρτησίας.
Μπορούμε λοιπόν να δούμε ότι οι γεωπολιτικοί χώροι των δυτικών διαβατηρίων είναι πολύ εκτεταμένοι και καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο εκτός από ορισμένα έθνη “ερημιτών”, ενώ με τη σειρά τους απορρίπτουν την ελεύθερη είσοδο σε πολλά φτωχότερα / ασθενέστερα έθνη.
Όσον αφορά τους φτωχούς του κόσμου, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο κάθε μπάρμαν του Λονδίνου είναι Πολωνός και κάθε καθαριστής δρόμου στη Μόσχα είναι πό το Τατζικιστάν αφού έχουν ελεύθερη βίζα εισόδου σε αυτές τις αντίστοιχες χώρες για να εργαστούν ως μετανάστες.
Εάν πρόκειται να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου τα εμβόλια είναι υποχρεωτικά για τα ταξίδια, ποιος θα πει ότι κάθε έθνος στη Γη θα αναγνωρίσει την εγκυρότητα κάθε διαφορετικού εμβολίου.
Το BBC έχει ήδη σχολιάσει για το εμβόλιο Sputnik V Coronavirus της Ρωσίας με κάποιο σκεπτικισμό. Συνεπώς πολλοί από τους πολιτικούς του Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί να επιλέξουν να μην αναγνωρίσουν την εγκυρότητα του ρωσικού εμβολίου από φόβο, ή άγνοια ή και από τα δύο.
Αντίθετα, είτε τους αρέσει είτε όχι, οι Ρώσοι πολίτες θα έχουν πρόσβαση μόνο στο ρωσικό εμβόλιο. Έχετε την επιλογή να το λάβετε ή όχι, αλλά η λήψη του αμερικανικού τύπου από την Pfizer θα απαιτήσει προσπάθεια, υπομονή και πολύ μεγαλύτερο προσωπικό κόστος. Επομένως, δεν απαγορεύεται, αλλά θα είναι πολύ σπάνιο για τους Ρώσους πολίτες να λάβουν ένα ανταγωνιστικό ξένο εμβόλιο, τοποθετώντας τους όλους στο... στρατόπεδο του Sputnik V από γραφειοκρατική άποψη.
Στην πραγματικότητα φαίνεται να υπάρχει σχεδόν μια μάχη εμβολιασμού καθώς τα έθνη αγωνίζονται να αναπτύξουν και να εξάγουν πρώτα το εμβόλιο τους. Ίσως αυτό να είναι λόγω εθνικής υπερηφάνειας ή ανθρωπιστικών συμφερόντων, αλλά η βιασύνη τους μπορεί επίσης να συνδέεται με την επιθυμία να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα έθνη το δικό τους “εθνικό εμβόλιο”. Με την ίδια έννοια ότι όλοι οι Ρώσοι πολίτες με ρωσικό διαβατήριο ανήκουν σε μια μεγάλη ομάδα, τότε εάν θα υπάρξει διαβατήριο εμβολιασμού, συνεπάγεται πως η μάχη θα κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο σε αυτόν τον νέο άυλο γεωπολιτικό χώρο.
Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι πολλές από τις χώρες που λαμβάνουν το Σπούτνικ V δεν είναι μόνο μικρά αγνοήσιμα πρώην κομμουνιστικά κράτη που συνορεύουν με τη Ρωσία. Αλλά είναι και σημαντικοί οικονομικοί παράγοντες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Νότια Κορέα και ο γείτονας της Αμερικής στο νότιο Μεξικό, οι οποίοι όλοι παραγγέλνουν δεκάδες εκατομμύρια.
Εάν προκύψει λοιπόν η προώθηση αυτής της έννοιας ταξιδιωτικών εγγράφων που βασίζονται στον εμβολιασμό (διαβατήρια ανοσοποίησης), τότε είναι πολύ πιθανό ότι οι μη δυτικές εκδόσεις "δεν θα μετρήσουν" στις συνοριακές διαβάσεις. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα νέο αόρατο Σιδηρούν Παραπέτασμα με τα Δυτικά Εμβόλια από τη μία και με τη Ρωσική εκδοχή (με άλλες πιθανές εξωγενείς εκδόσεις) από την άλλη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ενεργειακή "εξάπλωση" της Αιγύπτου: Με συμφωνίες-"φωτια" φέρνει ΗΠΑ-Γαλλία-ΗΑΕ στην Α. Μεσόγειο
Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά η τρέλα των Ρωσοφοβικών θεωριών συνωμοσίας φαίνεται να μην έχει όρια. Επίσης το πιο σημαντικό είναι πως πολλε΄ς κυβερνητικές αντιδράσεις στην πανδημία Covid-19 ήταν σκληρές, αμφίβολες στην πράξη και πολύ κοντόφθαλμες. Επομένως; Υπάρχει μια πραγματική πιθανότητα ότι το 2021 θα δούμε την άνοδο της γεωπολιτικής του εμβολιασμού.
