Το γράψαμε μια, το γράψαμε δύο , το γράψαμε τρεις, το γράψαμε τέσσερις πως η πολιτική του Μακρόν κάθε άλλο παρά “σημαιοφόρο” κατά του Ισλάμ τον ανακηρύσσει, τουναντίον ο Γάλλος πρόεδρος έχει άλλα κίνητρα. Σε μια περίοδο εφιαλτική για την Γαλλία με την πανδημία να θερίζει, την οικονομία να κατρακυλάει και τους δρόμους να παίρνουν πάλι φωτιά. το Ισλάμ είναι ο εύκολος εχθρός για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και βέβαια για να αλιεύσει ψήφους από την δεξαμενή της Λεπέν....Όχι πως δεν υπάρχει σοβαρότατο θέμα με τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους στην Γαλλία, αλλά το...μομέντουμ χρησιμοποιείται τεχνηέντως για διαφορετικούς σκοπούς.
Και για ακόμη μια φορά το Παρίσι βυθίζεται στο χάος...
Η…προοδευτική Γαλλία του «χρυσού παιδιού» της ΕΕ, Εμμανουέλ Μακρόν, δεν «απειλείται» μονάχα από την αντικυβερνητική λαίλαπα των δρόμων. Απειλείται γενικά… Βλέπει εχθρούς παντού. Σαν εμμονική ψυχοπάθεια τρανού δικτάτορα που είναι έτοιμος να ποδοπατήσει κάθε διαφορετική άποψη, κάθε αποκάλυψη…
Είναι η ίδια …προοδευτική Γαλλία , που έστειλε στην φυλακή ή στο νοσοκομείο αμέτρητους διαδηλωτές στις πολύμηνες διαδηλώσεις των “Κίτρινων Γιλέκων” ή που έφτασε στο σημείο να απειλεί δημοσιογράφους με φυλάκιση με αφορμή αποκαλύψεις τους σχετικά με την δράση της χώρας στην τραγωδία της Υεμένης. Υπενθυμίζεται πως το 2019 η…προοδευτική Γαλλία απείλησε τρεις Γάλλους δημοσιογράφους με φυλάκιση για τη χρήση μυστικών εγγράφων με αφορμή τις αποκαλύψεις για τη συμμετοχή της χώρας στον εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης. Πάει και το….Liberté, égalité, fraternité, και καλώς ήρθατε στην εποχή των Λουδοβίκων…
Και πάλι σήμερα οι διαδηλωτές είναι στους δρόμους καταγγέλλοντας το νέο νόμο περί ασφάλειας εντείνοντας την κοινωνική αναταραχή που πλήττει τη Γαλλία αυτή τη στιγμή. Αν οι ίδιες κινητοποιήσεις με το “που σε πονεί και που σε σφάζει” και τις άλλες....αβρότητες της γαλλικής αστυνομίας είχαν λάβει χώρα σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Ρωσία κ.α. σήμερα όλη η υφήλιος θα μιλούσε για τους “δικτάτορες” Πούτιν, Όρμπαν κλπ. Χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν, λοιπόν, τους δρόμους του Παρισιού το Σάββατο για να καταγγείλουν το νομοσχέδιο για την «Παγκόσμια Ασφάλεια» του Προέδρου Εμμανουήλ Μακρόν. Στις 27 Νοεμβρίου, η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε το άρθρο 24 του νόμου περί παγκόσμιας ασφάλειας, το οποίο καθιστά παράνομη τη διανομή εικόνων ή βίντεο αστυνομικών που μπορούν εύκολα να αναγνωριστούν. Το νομοσχέδιο ασφαλείας έχει επικριθεί από ακτιβιστές και δημοσιογράφους, οι οποίοι προειδοποιούν ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αυξήσει τα εργαλεία παρακολούθησης και να περιορίσει τα δικαιώματα δημοσίευσης εικόνων και βίντεο αστυνομικών στο Διαδίκτυο. Δημοσιογράφοι λένε ότι αυτό παραβιάζει την ελευθερία του τύπου.
Το...παντεσπάνι του Μανωλιού
Ο “Μανωλιός-Λουδοβίκος” όμως αντί να ασχοληθεί με την “επανάσταση” έξω από τη πόρτα του έχει κολλήσει στο...παντεσπάνι κι ας μην έχει η Γαλλία ούτε ψωμί (αλληογορικά μιλώντας ασφαλώς). Στην επιθετική του εκστρατεία εναντίον του Ισλάμ, ο Macron βλέπει τον εαυτό του να υπερασπίζεται τα ιδανικά του Διαφωτισμού. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια!!
Μετά την βάρβαρη δολοφονία του Οκτωβρίου του δασκάλου Samuel Paty και ένα ακόμη πιο βίαιο έγκλημα όπως η δολοφονία τριών ανθρώπων μέσα στον καθεδρικό ναό της Νοτρ Νταμ στη Νίκαια, η Γαλλία, αντί να λάβει στοχοθετημένα μέτρα εναντίον των ένοχων και εκείνων που θα μπορούσαν να τους έχουν βοηθήσει, αντίθετα, ακολούθησε την πλέον πολύ γνωστή πορεία κατηγορίας αυτού που πιστεύεται ότι είναι το “μη μεταρρυθμισμένο Ισλάμ” . Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος ο οποίος τροφοδοτείται από αντι-ισλαμικό μένος σαν το τυράκι στην φάκα είναι πως οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις Μακρόν απειλούν σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά δικαιώματα όλων των πολιτών της Γαλλίας και αναμφίβολα και των μουσουλμάνων.
Οι γενικεύσεις Μακρόν που δηλώνει ότι το Ισλάμ «βρίσκεται σε κρίση σε όλο τον κόσμο» και ότι η κυβέρνησή του θα ξεκινήσει μια επιθετική εκστρατεία για την καταπολέμηση αυτού που αποκαλεί «ισλαμιστικό αυτονομισμό» είναι ξεκάθαρα προφάσεις εν αμαρτίαις. Ο “Λουβοβίκος” των Ηλυσίων Πεδίων επαναφέρει την αντιπαράθεση της «φωτισμένης» Ευρώπης με τη «βαρβαρότητα» του Ισλάμ. Ωστόσο, αυτή η διχοτομία απέχει παρασάγγας από την ιστορική αλήθεια γύρω από τον Διαφωτισμό της Ευρώπης, ακόμη και από την Αναγέννηση. Και οι δύο ιστορικές περίοδοι χαρακτηρίστηκαν από την αποκήρυξη του φανατικού μίσους για το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους που είχε κηρύξει η εκκλησία του Μεσαίωνα, υπέρ μιας πιο ισορροπημένης εκτίμησης του Ισλάμ και του Προφήτη Μωάμεθ.
Ο συγγραφέας του “Faces of Muhammad”, ο ιστορικός John Tolan, σημειώνει ότι η άνοδος του ανθρωπισμού μέσω της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού επέτρεψε στους Ευρωπαίους να αρχίσουν να εκτιμούν τον Προφήτη Μωάμεθ ως ιστορική μορφή τεράστιας σημασίας, και όχι απλώς ως απειλή για την εκκλησία. Επιπλέον, το πρόσφατο βιβλίο του Άγγλου ιστορικού Noel Malcolm, “Useful Enemies” (Χρήσιμοι Εχθροί), χρονολογεί τις μετασχηματιστικές επιπτώσεις που είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Ισλάμ στην ευρωπαϊκή πολιτική φαντασία. Η Γαλλία έπαιξε έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο ως τόπος αντίστασης στις ακατέργαστες απεικονίσεις του Ισλάμ λόγω της συμμαχίας μεταξύ του Οθωμανού Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και του Γάλλου Βασιλιά Φραγκίσκου Ι.
Όλα αυτά είναι ιστορικά γεγονότα, όχι φαντασιοπληξίες ή πολιτική προπαγάνδα!
Ήταν έργο ρ/καθολικών διανοουμένων η εφεύρεση του τρόπου του ανατολικού δεσποτισμού σε μια προσπάθεια να ανατρέψει τις γέφυρες με το Ισλάμ. Αυτό που δείχνουν αυτά τα δύο βιβλία ξεκάθαρα είναι ότι οι αξίες της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού ισοδυναμούσαν με την απόρριψη της παραδοσιακής χριστιανικής εχθρότητας προς το Ισλάμ και τον Προφήτη του, και την υιοθέτηση ενός πνεύματος σεβασμού στη θέση του.
Επομένως ο Μακρόν κάθε άλλο παρά “Διαφωτιστής” είναι και ο...θαυμασμός για τον “δυναμισμό” του απέναντι στο Ισλάμ αποτελεί ξεκάθαρα λανθασμένη εικόνα για το πολιτικό ποιόν του ανδρός...
