Οι εχθροπραξίες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ που ξέσπασαν πριν από λίγους μήνες, έδωσαν την ευκαιρία στην Τουρκία να «εμπλακεί» με την χρήση και τη λειτουργία μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων ή αλλιώς drones, τα οποία υποστήριξαν τις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν και σύμφωνα με τους αναλυτές διαδραματισαν σημαντικό ρόλο την έκβαση των επιχειρήσεων.
Αρκετοί ήταν αυτοί οι οποίοι έσπευσαν να δώσουν έμφαση στην αποτελεσματικότητα των τουρκικών drones απέναντι στις άμυνες και στις δυνάμεις των Αρμενίων, ωστόσο αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος που προβάλλουν τα τουρκικά drones πρέπει να ληφθεί υπόψη από τις ευρωπαϊκές χώρες, σε ό,τι αφορά την δική τους αεροπορική άμυνα από μια τέτοια απειλή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σύνοδος Κορυφής: Εγκαταλείπονται οι κυρώσεις στην Τουρκία!
Ο Γκούσταβ Γκρέσελ, ανώτερος συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR), ενός από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά think tanks, τόνισε σε δηλώσεις του που αναδημοσίευσαν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ότι η Ευρώπη πρέπει να ανησυχεί για την «επιτυχία» των τουρκικών drones.
Ο ίδιος επεσήμανε πως τα τουρκικής κατασκευής drones που χρησιμοποίησαν οι Αζέροι στρατιώτες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο πεδίο των μαχών, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «αυτό είναι ένα ξεχωριστό μάθημα για να καταλάβει η Ευρώπη το αν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της».
Η Ευρώπη πρέπει να «ανησυχεί» για τα τουρκικά drones
Ο ειδικός αναλυτής τόνισε ότι η Ευρώπη δεν θα πρέπει να αντιληφθεί τα όσα συνέβησαν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ως μια δευτερευούσης σημασίας σύγκρουση ανάμεσα σε δύο φτωχές χώρες, αλλά αντιθέτως πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη το πως επιχειρήσαν τα τουρκικά drones και το τι απειλή ενέχουν οι δυνατότητές τους για την ευρωπαϊκή άμυνα.
Στη συνέχεια, δήλωσε ότι «κανένας ευρωπαϊκός στρατός εκτός από τη Γαλλία και τη Γερμανία δεν διαθέτει ικανό σύστημα αεροπορικής άμυνας για την προστασία του», ένα στοιχείο που πρέπει να τους «κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου» για τα τουρκικά drones όπως τα Bayraktar TB2 and Anka-S, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί επίσης σε πεδία επιχειρήσεων στο Ιράκ, στη Συρία και στη Λιβύη τα τελευταία χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό, ότι ο αναλυτής αγνοεί τις δυνατότητες αεροπορικής άμυνας ευρωπαϊκών χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, οι οποίες διαθέτουν στο οπλοστάσιο τους ένα σημαντικό αριθμό αντιαεροπορικών συστημάτων μικρού, μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι S-300, και οι Patriot.
