Τα συστήματα πυραύλων του αέρα άρχισαν να λειτουργούν στα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου ως μέρος της κούρσας όπλων μεταξύ των Σοβιετικών και του Δυτικού Κόσμου, με τη Σοβιετική Ένωση να είναι η πρώτη που αναπτύσσει ένα τέτοιο σύστημα. Αυτές οι πλατφόρμες όπλων θα έπαιζαν κρίσιμο ρόλο σε πολλές μεγάλες συγκρούσεις, όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ και ο πόλεμος Yom Kippur, συνήθως στο πλευρό των σοβιετικών συμμάχων ανά την υφήλιο, με την ΕΣΣΔ να επενδύει πολύ περισσότερο σε αυτές τις τεχνολογίες.
S-500
Ξεκινώντας την παραγωγή το 2019, το S-500 είναι το πιο εξελιγμένο σύστημα αεροπορικής άμυνας της Ρωσίας και το πρώτο στον κόσμο που έχει σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση διαστημικών αεροπλάνων και υπερηχητικών όπλων υψηλής ταχύτητας. Σε αντίθεση με τις σειρές S-400 και S-300, το S-500 έχει σχεδιαστεί κυρίως για να προσελκύει στόχους υψηλής αξίας παρά για μεγάλο αριθμό μικρών πυραύλων Cruise,οι στόχοι του είναι εξιδεικευμένοι και περιλαμβάνουν δορυφόρους, βαλλιστικούς πυραύλους και αεροσκάφη όπως πλατφόρμες E-3 Sentry AWACS. Το S-500 μπορεί να παρακολουθεί εχθρικά αεροσκάφη σε εμβέλεια έως 800 χιλιομέτρων και μπορεί να επιτύχει στόχους σε περιοχές έως 600 χιλιομέτρων σε ιδιαίτερα υψηλές ταχύτητες που ξεπερνούν τα 14 Mach. Η πλατφόρμα είναι πολύ μπροστά από κάθε ανταγωνιστικό σύστημα παγκοσμίως, παρά τις καθυστερήσεις στην κατασκευή του πρόκειται να τεθεί για υπηρεσίες πρώτης γραμμής, και όπως το S-400 πριν, το εύρος του είναι πιθανό να επεκταθεί καθώς αναπτύσσονται νεότεροι πύραυλοι στο μέλλον.
S-300V
Το τελευταίο μέλος της οικογένειας συστημάτων αεροπορικής άμυνας S-300V, που τέθηκε σε υπηρεσία στις αρχές του 2010 για πέντε χρόνια μετά το πιο γνωστό S-400, το S-300V4 αναπτύχθηκε ως μια πιο φορητή πλατφόρμα με μικρότερο χρόνο αναδιάταξης. Η πλατφόρμα μπορεί να αναπτύξει τον υπερηχητικό πύραυλο S-400 40N6E και ενσωματώνει πολλές από τις ίδιες τεχνολογίες με την παλαιότερη πλατφόρμα, οι οποίες την καθιστούν ιδιαίτερα ανθεκτική στις ηλεκτρονικές επιθέσεις και παρέχει εξαιρετική επίγνωση της εκάστοτε κατάστασης, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας εμπλοκής αεροσκαφών σε εμβέλεια. Το 40N6E διατηρεί μια εμβέλεια 400 χιλιομέτρων και μπορεί να προσκρούσει σε στόχους με υπερηχητικές ταχύτητες που ξεπερνούν τα 14 Mach. Χρησιμοποιεί μια τροχιά μοναδική για επιφανειακούς πυραύλους αέρα, ανεβαίνοντας σε υψόμετρα τόσο υψηλά όσο 30 χιλιόμετρα πριν από την απότομη κάθοδο. Ο πύραυλος χρησιμοποιεί μια ενεργή κεφαλή ραντάρ για να ανέβει σε καθορισμένο υψόμετρο πριν αλλάξει στη λειτουργία αναζήτησης και καταστροφής, η οποία είναι το κλειδί για να επιτρέψει στον πύραυλο να χτυπήσει στόχους χαμηλού υψομέτρου σε απομακρυσμένες περιοχές πέρα από τον ορίζοντα. Το S-300V4 θεωρείται ότι μπορεί να επιτύχει έως και 64 στόχους ταυτόχρονα με έως και 128 πυραύλους, όπου αποτελεί ένα σημείο στο οποίο βρίσκεται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με το S-400.
S-400
Το πιο γνωστό σύστημα αεροπορικής άμυνας της Ρωσίας, το S-400 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2007 και είναι καλά εξοπλισμένο για να επιτυγχάνει κάθε είδους στόχους σε όλες σχεδόν τις περιοχές. Το σύστημα αναπτύχθηκε ως διάδοχος της πλατφόρμας S-300PMU-2 που προσχώρησε στον ρωσικό στρατό δέκα χρόνια πριν, και θεωρήθηκε ως η ρωσική απάντηση στην ανάπτυξη της Αμερικής του συστήματος F-22 Raptor stealth fighter.Το S-400 είναι ικανό να αναπτύξει παραπάνω από 12 διαφορετικών τύπων πυραύλων από το εύρος 40 χιλιομέτρων 9M96E έως το υπερηχητικό εύρος 400 χιλιοστά 40N6E, το οποίο το καθιστά εξαιρετικά ευέλικτο. Είναι πολύτιμο για την επίγνωση της κατάστασης και την ικανότητά του να στοχεύει αεροσκάφη stealth σε εμβέλεια και είναι ικανό να καθοδηγεί έως και 160 πυραύλους και να δέχεται έως και 80 στόχους ταυτόχρονα - διπλάσια στον αριθμό από ότι παρόμοια συστήματα. Το σύστημα πυραύλων έχει αποδείξει την ικανότητά του να εξουδετερώνει υπερηχητικούς πυραύλους σε μεγάλες αποστάσεις που ταξιδεύουν σε ταχύτητες που ξεπερνούν τα 8 Mach.
David’s Sling
Αναπτύχθηκε από κοινού από την Αμερική και τον αμυντικό τομέα του Ισραήλ, το David Sling σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει τα πυραυλικά αμυντικά συστήματα Patriot που λειτουργούν επί του παρόντος στην Ισραηλινή Αμυντική Δύναμη και χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα λόγω της σοβαρής απειλής του Ιράν και των συμμάχων του. Παρόλο που δεν έχει την κινητικότητα και την ευελιξία της ρωσικής σειράς S-300, διατηρεί ορισμένα πλεονεκτήματα σε σχέση με τις περισσότερες παραλλαγές S-300. Το πιο μοναδικό χαρακτηριστικό της πλατφόρμας είναι η χρήση δυο διαφορετικών τρόπων εκτόξευσης των βλημάτων, πράγμα που σημαίνει ότι ο καθένας θα αναπτύξει δύο διαφορετικές μεθόδους εκτόξευσης - ο ένας χρησιμοποιεί ενεργό ηλεκτρονικά σαρωμένο ραντάρ συστοιχίας και ο άλλος χρησιμοποιώντας απεικονίσεις υπέρυθρων. Είτε μπορεί να καθοδηγήσει τον πύραυλο προς τον στόχο του, και χρησιμοποιώντας και τις δύο πιθανότητες οι στόχοι να αποσπάσουν ή να μπλοκάρουν την προσέγγιση μειώνονται δραστικά. Οι πύραυλοι «Stunner» της πλατφόρμας χρησιμοποιούν μικροσκοπικά υποσυστήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός συνδέσμου δεδομένων που είναι πλήρως δικτυωμένοι με τους επίγειους αισθητήρες, συμπαγείς και ισχυρούς κινητήρες που παρέχουν υψηλή ευελιξία. Παρά την πολυπλοκότητά του, η έλλειψη κινητικότητας του David Sling το καθιστά ευάλωτο σε επιθέσεις από εχθρικούς πυραύλους και το χαμηλό ποσοστό πυρών που μπορεί να εκτοξεύσει το καθιστούν σε συνδυασμό με το εξαιρετικά υψηλό κόστος των πυραύλων του περιορίζει τη χρησιμότητά του σε δραστηριότητες μεγάλης κλίμακας.
HQ-9B
Το κινεζικό σύστημα πυραύλων επιφανείας-αέρος HQ-9B αναπτύσσει πυραύλους μεγάλου εύρους δύο σταδίων με αναφερόμενη μέγιστη εμβέλεια εμπλοκής έως και 250 χλμ. Όσον αφορά τις δυνατότητες αυτής της πλατφόρμας από τους Ρώσους ομολόγους της, όπως το S-300PMU-2, το HQ-9B θεωρείται ως ένα πιο μοντέρνο και εκλεπτυσμένο σχέδιο που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον πρωταρχικό ρόλο της Κίνας σε περιοχές υψηλής στρατιωτικής κινητικότητας. Το οπλικό σύστημα θεωρείται παγκόσμιος ηγέτης στα ηλεκτρονικά συστήματα για την καταπολέμηση του πολέμου και τις τεχνολογίες αισθητήρων, και χαρακτηρίζεται από την πολύ έντονη κινητικότητά του παρόμοια με αυτή των ρωσικών συστημάτων.
