Χρειάστηκαν μόλις 2 λεπτά στις 7 η ώρα χθες το βράδυ για να στηθούν 400 μπλε σκηνές γύρω από το άγαλμα της Δημοκρατίας στην καρδιά του Παρισιού, στην πλατεία Ρεπυμπλίκ. Τις σκηνές έδωσαν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στους μετανάστες που είχαν ξεμείνει στους δρόμους ύστερα από την εκκένωση του στρατοπέδου μεταναστών γύρω από το Στάδιο της Γαλλίας, στο βόρειο προάστιο Saint Denis.
Οι μετανάστες ήταν συνολικά 4.000, αλλά λύσεις βρέθηκαν μόνο για τους 3.000, οι υπόλοιποι μετατράπηκαν σε αθέατους και αθόρυβους περιπλανώμενους. Για να τους δώσουν φωνή οι οργανώσεις, μεταξύ των οποίων οι Utopia 56, Γιατροί του Κόσμου κ.α. με μία δράση «γροθιά», τους έφεραν στην καρδιά του Παρισιού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γαλλία: Παιδιά μεταναστών κατακυριεύουν πολλές πόλεις
Ο Ντιντιέ Λαλεμάν όμως, νομάρχης των Παρισίων, έχει για σύνθημα του «ανοχή μηδέν» εσωτερικά της πρωτεύουσας. Έτσι, ύστερα από ένα μισάωρο αναμονής, οι αστυνομικοί πήραν το σύνθημα δράσης για την εκκένωση της πλατείας. Χρησιμοποιήσαν δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης ενώ δεν έλειψαν οι συγκρούσεις με μετανάστες και ακτιβιστές. Εικόνες που ο ίδιος ο υπουργός εσωτερικών Ζεράρ Νταρμανέν χαρακτήρισε μέσω τουίτερ «σοκαριστικές» και ζήτησε «λεπτομερή έκθεση από τον Νομάρχη, στο γραφείο του σήμερα το μεσημέρι».
Η ειρωνεία είναι ότι στη Βουλή ψηφίζεται σήμερα (με κάποιες αλλαγές) ο νόμος Νταρμανέν για την «καθολική ασφάλεια» και την προστασία των αστυνομικών, ζητώντας να εξαφανιστούν οι εικόνες. «Ευτυχώς που υπάρχουν αυτές οι εικόνες» αντέδρασε ο Λωράν Μπερζέ, γενικός γραμματέας της εργατικής Συνομοσπονδίας (CFDT) χαρακτηρίζοντας ως «δυσανάλογη» τη δράση της αστυνομίας.
Υπήρξαμε μάρτυρες «μιας καταδίωξης της δυστυχίας με τα γκλόμπ» αντέδρασε από πλευράς του ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών Ολιβιέ Φορ, ενώ ο οικολόγος Γιαννίκ Ζαντό μίλησε για «ανεξέλεγκτη επίθεση κατά των ελευθεριών». Αποδεδειγμένα πλέον τόσο η κυβέρνηση, όσο και η δήμαρχος των Παρισίων δεν τα καταφέρνουν καλά στο να προβλέπουν λύσεις για τα κύματα των μεταναστών που είναι αλλεπάλληλα και συνεχώς διογκώνονται. Η αποτυχία του συστήματος επαναπατρισμού όσων δεν δικαιούνται άσυλο και παραμένουν παρ’ όλα αυτά στη χώρα, θεωρείται ότι είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στο συνωστισμό τους στα κέντρα στέγασης.
