Από την μια τα σκίτσα που διακωμωδούν τον Ερντογάν...
Από την άλλη η δαιμονοποίηση του Μακρόν από τους μουσουλμάνους... Στη Ντάκα, την πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές, 40.000 μουσουλμάνοι βγήκαν στους δρόμους εναντίον του Γάλλου προέδρου. Προηγουμένως, υπήρξαν επίσης διαδηλώσεις στους δρόμους της Τουρκίας και στο Ιράκ, στις οποίες κάηκαν επίσης γαλλικές σημαίες. Χθες γράφαμε για τις αντιδράσεις σε Σαουδική Αραβία και Μαρόκο.
Οι διαδηλωτές κατηγορούν τον Μακρόν ότι συνέχισε να υπερασπίζεται τα σκίτσα του Μωάμεθ, αποκαλώντας το Ισλάμ «μια θρησκεία σε κρίση» . Οι διαδηλωτές στη Ντάκα συνέκριναν τον Μακρόν με τον Σατανά και έκαψαν μια κούκλα του Γάλλου προέδρου. Οι διαδηλωτές αυτοί δεν είναι μόνοι. Πολλά ισλαμικά κράτη, όπως η Τουρκία, το Ιράν, το Κουβέιτ, το Πακιστάν και η Ιορδανία, έχουν επίσης διαμαρτυρηθεί επίσημα για τις δηλώσεις του Μακρόν μετά τις αποκεφαλισμό του δασκάλου Patty. Πολλές χώρες ζητούν επίσης μποϊκοτάζ γαλλικών προϊόντων. Στην πρωτεύουσα της Ιορδανίας, το Αμμάν, τα γαλλικά προϊόντα απομακρύνθηκαν από τα ράφια. Το ίδιο συνέβη ήδη στο Κατάρ, στα παλαιστινιακά εδάφη και στο Κουβέιτ (όπου, για παράδειγμα, το γνωστό τυρί La Vache Qui Rit και το Babybel δεν προσφέρονται πλέον προς πώληση).
Αρχηγοί κρατών όπως ο Ερντογάν ζήτησαν επίσης μποϊκοτάζ όλων των γαλλικών προϊόντων. Το Τουρκικό Ίδρυμα Νεολαίας (TÜGVA), ένας οργανισμός που σχετίζεται στενά με την κυβέρνηση, έχει ήδη δημιουργήσει έναν επίσημο κατάλογο εμπορικών σημάτων προς απαγόρευση, συμπεριλαμβανομένων των Carrefour, Renault, Danone, Axa, Total, Chanel και Cartier.
Από την άλλη οι ηγέτες της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Αυστρίας και της χώρας μας έχουν ήδη εκφράσει την υποστήριξή τους στον Γάλλο πρόεδρο.
Είναι η Γαλλία μουσουλμανική χώρα;
Στα ενδότερα όμως της Γαλλίας υφίσταται μια τεράστια σύγχυση. Άλλοι λένε πως οι μουσουλμάνοι έχουν το "πάνω χέρι", άλλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως οι μουσουλμάνοι είναι τα θύματα...
Απαντώντας για τον αποκεφαλισμό του δασκάλου ο Γάλλος πρέσβης στη Σουηδία Etienne de Gonneville παραδέχτηκε στον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό SVT πως «η Γαλλία είναι μια μουσουλμανική χώρα». Ο Etienne de Gonneville είπε συγκεκριμένα: “Πρώτον, η Γαλλία είναι μουσουλμανική χώρα. Το Ισλάμ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στη Γαλλία. Έχουμε οπουδήποτε στην χώρα μεταξύ 4 και 8 εκατομμυρίων Γάλλων πολιτών που έχουν μουσουλμανική κληρονομιά". Στη συνέχεια, ο πρέσβης ισχυρίστηκε ότι η «προπαγάνδα της Αλ Κάιντα» και όχι το «Ισλάμ» φταίει για τη δολοφονία του Πατί, παρά το γεγονός ότι η τοπική μουσουλμανική κοινότητα είχε υποκινήσει την επίθεση εναντίον του δασκάλου. «Τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της ισλαμικής τρομοκρατίας και να μην πέσουν στην παγίδα. Το Ισλάμ είναι πολύ διαφορετικό», είπε ο Ντε Γκόνεβιλ.
Στην αντίπερα όχθη η Amina Easat-Daas είναι Λέκτορας Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο De Montfort του Λέστερ. Ειδικεύεται στην πολιτική συμμετοχή των μουσουλμάνων και στην ισλαμοφοβία των φύλων. Σύμφωνα με την ίδια , λοιπόν, “η ελευθερία, η ισότητα κι η αδελφότητα δεν ισχύει για τον μουσουλμανικό πληθυσμό της Γαλλίας”
Σχολιάζοντας την επίθεση έκρινε πως “δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η επίθεση προκάλεσε συζήτηση τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με την ελευθερία του λόγου και την παρουσία μουσουλμάνων και εκείνων που θεωρούνται μουσουλμάνοι, παράλληλα με την ύπαρξη μουσουλμανικών τόπων και εθίμων, στη γαλλική κοινωνία και τη Δύση ευρύτερα” .
Η λέκτορας αντιτίθεται στις αποφάσεις του Γάλλου υπουργού Εσωτερικών να κλείσει ριζοσπαστικούς οργανισμούς ως «εχθρούς της Γαλλικής Δημοκρατίας» υποστηρίζοντας πως οι κινήσεις αυτές “αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου γαλλικού πολιτικού λόγου, που συνορεύει με την εμμονή, για τον Μουσουλμανισμό στη Γαλλία και την υποτιθέμενη αλλοίωση, ασυμβατότητα και υστέρηση”.
Η ίδια εκτιμά πως με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται “ένα εύφορο έδαφος για λαϊκιστικά κέρδη στη Γαλλία, που αποδεικνύεται από την ολοένα αυξανόμενη επιτυχία της Λεπεν”. Και η Easat-Daas συμπληρώνει: “η δαιμονοποίηση των μουσουλμανικών ενώσεων εκ μέρους του υπουργού Εσωτερικών Νταρμανίν στη Γαλλία είναι γεμάτη ασυνέπειες και υποκρισίες. Έχει ξεχάσει τον γαλλικό νόμο του 1901 που εγγυάται την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι για όλους στη Γαλλία;”
Κατόπιν αναλύει τον ορισμό του laïcité (αρχή του διαχωρισμού) υποστηρίζοντας πως “παρά τη φιλοσοφική ισότιμη βάση του laïcité, σύμφωνα με την οποία είχε σκοπό να υπάρξει διαχωρισμός της Εκκλησίας και του Κράτους, είναι ευρέως αποδεκτό ότι σήμερα το laïcité στη Γαλλία δεν αφορά πλέον τον κοσμισμό και την ουδετερότητα, αλλά είναι ένας κανονιστικός τρόπος αποκλεισμού και στόχευσης του Μουσουλμανισμού στη Γαλλία και εδώ και αρκετό καιρό ήταν έτσι. Αυτή η ισλαμοφοβική τοποθέτηση μέσω του φακού του laïcité που επιδεικνύεται από το γαλλικό εκτελεστικό επίπεδο αντικατοπτρίζεται από τη νομοθετική και δικαστική εξουσία”.
Σύμφωνα με την Easat-Daas η εκδήλωση του laïcité για τον έλεγχο του μουσουλμανισμού στη Γαλλία καταδεικνύεται σαφώς σε νομοθετικά μέτρα, όπως ο νόμος του 2010 κατά της κάλυψης του προσώπου, το οποίο ονομάστηκε ευρέως "Loi anti-niqab" (νόμος κατά του niqab) αλλά και το 2004 με το "Loi Stasi" "(Νόμος Stasi) που όριζε στις Γάλλες μουσουλμάνες μαθήτριες απαγόρευση στο να φορούν μαντίλα στα σχολεία.
“Αναμφισβήτητα αυτά τα μέτρα αφορούν λιγότερο τον κοσμισμό και περισσότερο τον έλεγχο του μουσουλμανισμού, τη δημιουργία μιας δημόσιας και πολιτικής αφήγησης, υποστηριζόμενης από νομικά πλαίσια που επιδιώκουν να δημιουργήσουν έναν κανονιστικό μύθο για τους μουσουλμάνους, και ιδίως τις μουσουλμάνες γυναίκες” λέει ισχυριζόμενη πως οι μουσουλμάνοι και ιδιαίτερα οι μουσουλμάνες γίνονται νόμιμοι στόχοι.
Επιθέσεις σε μουσουλμάνους!
Η ίδια καταγγέλλει πως τα τελευταία γεγονότα προκάλεσαν περαιτέρω επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων στη χώρα. “Για παράδειγμα, δύο μουσουλμάνες που φορούσαν μαντίλα δέχθηκαν επίθεση και μαχαιρώθηκαν από δύο Γαλλίδες γυναίκες στον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι την περασμένη εβδομάδα. Οι επιτιθέμενες φώναξαν στις μουσουλμάνες γυναίκες, αποκαλώντας τις «βρώμοΆραβες» και λέγοντας στις μουσουλμάνες ότι «αυτή [η Γαλλία] δεν ήταν το σπίτι τους», πριν αφαιρέσουν βίαια τις μαντίλες των μουσουλμάνων γυναικών.
Η Amina Easat-Daas τονίζει πως αυτό το είδος επίθεσης δεν είναι ασυνήθιστο στη Γαλλία και καταθέτει συγκεκριμένα στοιχεία: “το CCIF έλαβε μόνο το 2019, 789 αναφορές για ισλαμοφοβικές επιθέσεις, αύξηση 77% σε σχέση με δύο χρόνια πριν. Αν και τέτοιες στατιστικές είναι συγκλονιστικές, όπως και με όλες τις στατιστικές εγκλημάτων μίσους, αυτά τα στοιχεία αντιπροσωπεύουν μόνο την κορυφή του παγόβουνου και λόγω πολλών παραγόντων, ποτέ δεν θα γνωρίζουμε πραγματικά το βάθος και την κλίμακα των ισλαμοφοβικών επιθέσεων”.
Η ίδια καταθέτει και αυξανόμενες αναφορές για Γάλλους Μουσουλμάνους που φεύγουν τώρα από τη χώρα, λέγοντας πως ουσιαστικά η Γαλλία βιώνει μια μουσουλμανική «διαρροή εγκεφάλων» και καταλήγει πως στην Γαλλία “εξακολουθεί να υπάρχει μια ανθυγιεινή εμμονή με τον μουσουλμανισμό στη χώρα και τελικά η Γαλλία θα χάσει σε όλη αυτή την υπόθεση”.
Πολιτικό παιχνίδι
Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτια του ιδίου παζλ στην πολυμορφική Γαλλία. Υπάρχει όμως και μια ακόμη σημαντική παράμετρος. Η “αντιισλαμική επανάσταση” του Μακρόν ήλθε σε μια περίοδο που η δημοτικότητά του ήταν στο ναδίρ. Τα ασφυκτικά μέτρα για τον κορονοϊό, η βία προς τα ¨κίτρινα γιλέκα” και άλλα ατοπήματα είναι πρόσφατα. Με τον φόβο του “κακού Ισλαμ” ο Μακρόν πετυχαίνει με έναν σμπάρο δύο τριγώνια. Από την μια συσπειρώνει γύρω του τον γαλλικό λαό και από την άλλη αλιεύει ψηφοφόρους από την Λεπεν. Είναι ακριβώς η ίδια μέθοδος που χρησιμοποίησε και στο παρελθόν ο Σαρκοζί... Σαν deja vu....Το γράφαμε και την περασμένη άνοιξη
