Ο Φιλ Μπάτλερ, είναι ερευνητής και αναλυτής πολιτικής, πολιτικός επιστήμονας και ειδικός στην Ανατολική Ευρώπη Είναι συγγραφέας του πρόσφατου μπεστ σέλερ «Πραιτοριανοί του Πούτιν” και άλλων βιβλίων. Γράφει για το ηλεκτρονικό περιοδικό «Νew Eastern Outlook», αλλά τα άρθρα του συχνά αναδημοσιεύονται σε πολλά άλλα όργανα ελεύθερης ενημέρωσης, σύμφωνα με άρθρο στο militaire.gr
Το κατωτέρω άρθρο του αξίζει προσεκτικής ανάγνωσης, αρχειοθέτησης και διάδοσης. Επειδή φωτίζει άπλετα τα αίτια και τα κίνητρα της αφαίμαξης και καταστροφής της «ατίθασης», μαχητικής κάποτε και μισητής χώρας μας, διαλύει τα κατάλοιπα επιμόνων υπνωτικών ψευδαισθήσεων του ελληνικού λαού και εκθέτει σε διαπόμπευση τους ελεγχόμενους πολιτικούς συνεργούς και τους αμετανόητους παπαγάλους διαφημιστές μιας ληστρικής «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης», στημένης πάνω στη σύλληψη και τα σχέδια του Αδόλφου Χίτλερ.
Τα εγγαστρίμυθα ανδρείκελα (γερμανικής επιλογής) του οικτρού θιάσου των Βρυξελλών, που παπαγαλίζουν μονότονα τις λέξεις «Δημοκρατία», «Αλληλεγγύη», «Διεθνές Δίκαιο» και «Ανθρώπινα Δικαιώματα», απέδειξαν την χάρτινή τους υπόσταση με την ανυπαρξία τους στην κορύφωση της πανδημίας και με την διπροσωπία τους (σε αντανάκλαση του ΝΑΤΟ) στην τουρκική πολιορκία της χώρας μας, αναγκάζοντας και τους πιστούς εντολοδόχους τους σε επώδυνη πλην αναγκαστική προσγείωση στην αλήθεια – επί ποινή συντριβής.
Ας υπομνησθεί ως χρήσιμη προσθήκη στο άρθρο ότι πρώτος επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας των 6, ήταν ο Γερμανός Βάλτερ Χαλστάϊν, το 1930 καθηγητής γερμανικού πανεπιστημίου, εξεπόνησε το σχέδιο της (γερμανικής) Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης που υιοθέτησε ο Χίτλερ, αξιωματικός αργότερα στον στρατό, (κατά πληροφορίες στα Ες Ες), αιχμαλωτίστηκε και μεταφέρθηκε στην Αμερική, όπου το σχέδιό του υιοθετήθηκε από τους παντοδύναμους αδελφούς Ντάλλες- ο ένας υπουργός Εξωτερικών και ο άλλος αρχηγός της κατασκοπίας ΟΣΣ, και ιδρυτής της C.Ι.Α-. και επιβλήθηκε στην κατεχόμενη Γαλλία του Πεταίν]
Μετάφραση/Εισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού
Η αλήθεια συχνά πονάει, ειδικά όταν προέρχεται από μια απροσδόκητη πηγή. H πραγματικότητα των αέναων κρίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλήττει τους ανθρώπους για την προστασία και την ανακούφιση των οποίων δημιουργήθηκε. Ας μην ξεχνάμε γιατί εκλέγουμε τις κυβερνήσεις. Πρέπει άραγε να υπενθυμίσω σε κάθε αναγνώστη ότι η ηγεσία μας έχει ως αποστολή να βελτιώσει την ζωή μας;
Η «Ευρωπαϊκή ΄Ενωση» απλά δεν μπορεί να λειτουργήσει ως δημοκρατία. Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο πρόβλημα με το οποίο επιβαρύνεται αυτό το μπλοκ των εθνών. Διάβασα σήμερα το πρωί μιαν έκθεση από απίθανη πηγή, σχετικά με την απελπιστική πραγματικότητα της πολιτικής και της οικονομίας της ΕΕ. Η συγγραφέας Έλεν Τόμσον ( επιστημονική συνεργάτις της Γκάρντιαν και συγγραφέας) έγραψε το 2018 σε άρθρο της επί των εξωτερικών υποθέσεων με υπότιτλο «Broken Europe» (Τσακισμένη Ευρώπη), για την ατελείωτη κρίση που πρέπει να ανέχονται οι πολίτες της ΕΕ. Η συγγραφέας ανησυχούσε τότε για τη συνεχιζόμενη κατάσταση του χρέους, αλλά τα λόγια της αντηχούν σήμερα ακόμη πιο δυνατά, καθώς μια πανδημία απειλεί να διαλύσει την «Ένωση».
“Κολλημένη με μια μη λειτουργική νομισματική ένωση, η ΕΕ δεν μπορεί ούτε να ανεχτεί τη δημοκρατία στα κράτη μέλη της ούτε να την καταργήσει. Το αποτέλεσμα είναι πιθανό να είναι η συνέχιση του φαινομένου που διαπιστώθηκε την τελευταία δεκαετία: κρίση μετά από κρίση χωρίς λύση διαρκείας”.
“Ακατάλληλη, μη λειτουργική, αλυσιτελής, άχρηστη” (Unworkable), αυτή είναι η ουσία της ξεχαρβαλωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει επωμισθεί την ευθύνη για σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους. Εγγονή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) που ιδρύθηκε το 1951, γεννήθηκε σε αναταραχή, και η κοινότητα που δημιουργήθηκε για να ενισχύσει τα αρχικά μέλη της Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Δυτική Γερμανία, έχει σχεδόν καταστρέψει τις απώτερες χώρες. Το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το μπλοκ μπορεί να απλουστευθεί αν καταλάβει κανείς τον όρο και την ιδέα πίσω από το Reichsidee (“αυτοκρατορική ιδέα”, γερμανικός φυσικά όρος).
Αν και λίγοι στις Βρυξέλλες ή στο Βερολίνο θα το παραδεχθούν ποτέ, πρόκειται για τον σχηματισμό της υπερεθνικής κυριαρχίας της Ε.Ε. στην ήπειρο. Υποθέτω ότι είναι σύμπτωση που τα κεντρικά γραφεία της ΕΕ είναι στο Βέλγιο.
Το 2013, ο εμπειρογνώμων για την πνευματική ιδιοκτησία, με έδρα τη Βοστώνη, και πρώην επιθεωρητής του Χάρβαρντ Bill Lee επεξήγησε καλύτερα, πώς η Ε.Ε. ήταν ένα αποτυχημένο πείραμα. Ο Λι υποστήριξε ότι η ΕΕ απέτυχε στη σημαντικότερη δοκιμασία της. Ιδού μια ενημερωτική αποτίμηση, που γράφτηκε πριν επτά χρόνια, από τον πολυμαθή εμπειρογνώμονα του Χάρβαρντ:
“Η εικασία μου είναι ότι η Ευρώπη θα λασπώσει προσπαθώντας να “μεταρρυθμίσει” το σύστημα της ΕΕ γύρω στα περιθώρια. Οι Ευρωπαίοι οικονομολόγοι και αξιωματούχοι πιθανότατα θα μείνουν στυλωμένοι στην πεποίθησή τους ότι οι πολιτικές τους ήταν σωστές από την αρχή, ότι το μόνο που χρειάζονται είναι ακόμα περισσότερος χρόνος και ότι το πραγματικό σφάλμα έγκειται στα ηθικά ελαττώματα εκείνων που ζουν στα έθνη της περιφέρειας — οι οποίοι πρέπει να υποχρεωθούν να κάνουν ό,τι είναι καλό για αυτούς και για την ΕΕ συνολικά”.
Προφητικός, έτσι δεν είναι; Ο Lee συνεχίζει λέγοντας ότι το σημερινό σύστημα της ΕΕ θυμίζει την παλιά Ευρώπη. Επιμένει επίσης ότι ένα εφαρμόσιμο σχέδιο της ΕΕ θα απαιτούσε πραγματική κεντρική εξουσία. Από αυτή την άποψη, όπως όλοι γνωρίζουμε, η μόνη πραγματική δύναμη στην Ευρώπη επικεντρώνεται στις τράπεζες του Λουξεμβούργου και της Γερμανίας. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ προφήτευσε την «αποκατάσταση του αληθινού μεγαλείου της Ευρώπης», μόλις επιτευχθεί η τελική νίκη επί του φασισμού.
Ο Αδόλφος Χίτλερ της Ναζιστικής Γερμανίας βάσισε μεγάλο μέρος της ιδεολογίας του στον Μεσαίωνα και στην Ευρώπη που μοιάζει με τις ημέρες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο C. W. Guillebaud, στην εφημερίδα The Economic Journal, τόμος 50, Νο: 200, ήδη ακόμη από τον Δεκέμβριο του 1940, καθορίζει και το “νέο” οικονομικό σχέδιο του Γερμανού Φύρερ για την ήπειρο. Επιτρέψτε μου να παραθέσω ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα από αυτό το περιοδικό της Οξφόρδης:
“Υπήρξε μια ενδιαφέρουσα περίοδος που διήρκεσε για μερικούς αιώνες, η οποία είχε το αποκορύφωμά της στο δέκατο τέταρτο αιώνα, όταν η παραγωγή και το εμπόριο σχεδόν ολόκληρης της Ευρώπης, εκτός από τη Μεσόγειο και τη Νότια Γαλλία, κυριαρχήθηκε από τους Γερμανούς της Χανσεατικής Ένωσης, με επικεφαλής το κέντρο τους στο Lübeck.”
Η Χανσεατική Ένωση, για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι, δημιουργήθηκε με σκοπό τα ιδρυτικά μέλη της (πόλεις) να μπορούν να επωφεληθούν από όλες τις οικονομικές αδυναμίες όλων των γειτονικών τους λαών. Έτσι, βλέπετε, οι ιδέες που ήταν οι σπόροι που έφεραν την ΕΕ, δεν ήταν καθόλου πρωτότυπες.
Ο Χίτλερ μελέτησε επίσης τα γραπτά ενός ανθρώπου με το όνομα Friedrich Naumann, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Mittel Europa” (Μεσευρώπη), για μια μορφή παγγερμανισμού. Σύμφωνα με τον Νόϋμαν, μια συνομοσπονδία αποτελούμενη από τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ελβετία και τα Βαλκάνια θα χρησίμευε ως “ρυθμιζόμενη οικονομική ένωση”. Ξέρω ότι ορισμένοι αναγνώστες εκφωνούν ένα «Αχάαα !!!) εδώ αυτή τη στιγμή.
Δεν χρειάζεται να βουτήξουμε στη βαθιά ιστορία εδώ. Και σίγουρα δεν μπορώ να μεταφράσω για σας ακριβώς, τον γερμανικό όρο Grosswirtschaftsraum για να διευκρινίσω τα σημεία μου. Η μακρά και σύντομη έννοια αυτού του όρου είναι ότι χωρίς να εκμεταλλευθεί τους γείτονές της, η Γερμανία δεν μπορεί ποτέ να είναι στην ίδια κατηγορία με την Βρετανία, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, ή οποιονδήποτε από τους συγχρόνους της.
Είναι σημαντικό να το κατανοήσουμε αυτό, για να κατανοήσουμε τις αποτυχίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μπλοκ απλά δεν μπορεί να λειτουργήσει οικονομικά, όχι προς όφελος όλων. Και ποτέ δεν είχε τέτοιον προορισμό.
Σκεφτείτε το, οι οικονομολόγοι έγραφαν για ένα σύστημα όπως η ΕΕ τη δεκαετία του 1940, όταν η Γερμανία ήταν έτοιμη να αναλάβει τον στρατιωτικό και οικονομικό έλεγχο της ηπείρου. Ο Υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ το 1940 έγραψε ότι οι χώρες της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης σε αυτό το νέο οικονομικό σύστημα “θα πρέπει να αποθαρρύνονται από την εκβιομηχάνιση” έτσι ώστε να μπορούν να παράγουν περισσότερα τρόφιμα.
Σήμερα, ο κόσμος βρίσκεται σε μια πανδημική κρίση που θα καταλήξει σε μια γιγαντιαία οικονομική αναταραχή. Στις Βρυξέλλες τα λόγια είναι άδεια λόγια και μοιράζονται σε αποζημιώσεις τα κεφάλαια που δανείζονται από τους ανθρώπους που ελέγχουν πάντα τη λειτουργία της Ευρώπης. Στα υποταγμένα έθνη, χώρες όπως η Ελλάδα, ο τουρισμός που έχει πληγεί από τον κορωνοιό υποστηρίζεται από γερμανικά κλοπιμαία και Γερμανοί τουρίστες φτάνουν εκεί με μετρημένες πτήσεις των αδέκαρων εταιρειών ΤUI και Lufthansa. Στο τέλος της ημέρας, οι Έλληνες θα πληρώσουν ακριβά για το προνόμιο της υποδοχής αυτών των καλοκαιρινών τουριστών, φορέων του ιού και οι πολίτες της ΕΕ θα πληρώσουν το λογαριασμό για την βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ.
Αυτό το απόσπασμα από ένα πρόσφατο άρθρο του Economist είναι πλήρες νοήματος και η τέλεια κατάληξη για το άρθρο μου σχετικά με την κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
«Η κύρια ανταπόκριση της ΕΕ στην κρίση του COVID-19 —ένα εμβληματικό κεφάλαιο 750 δισεκατομμυρίων ευρώ, από χρέος που εκδίδεται συλλογικά από την ΕΕ— βασίζεται σε ένα σχέδιο που μαγειρεύτηκε στο Βερολίνο και το Παρίσι.
Οι Γερμανοί διευθύνουν την παράσταση.”
