Του Άγγελου Ρούσσου
Σημαία έχουν κάνει οι ταραχοποιοί στις ΗΠΑ το ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων.
Για παράδειγμα, όσον αφορά το ζήτημα του Τζορτζ Φλόιντ, προβάλουν το επιχείρημα ότι το 24% των θανάτων από πυροβολισμούς από την αστυνομία στις ΗΠΑ είναι μαύροι, παρόλο που οι μαύροι αποτελούν μόνο το 13% του πληθυσμού των ΗΠΑ. Αυτός ο αριθμός συνήθως προέρχεται από ετήσια στατιστικά στοιχεία για το έγκλημα του FBI και θα ήταν μάλλον καταδικαστικός, εκτός από το ότι είναι μόνο η μισή αλήθεια στην ιστορία. Αυτό που δεν αναφέρουν είναι τα ίδια στατιστικά στοιχεία που δείχνουν ότι οι μαύροι αποτελούν επίσης την πλειονότητα των βίαιων εγκλημάτων στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών και των ληστειών.
Σύμφωνα με τις στατιστικές εγκλημάτων του FBI την περίοδο 2016 - 2018, οι μαύροι είναι υπεύθυνοι για το 52% έως το 53% των δολοφονιών στις ΗΠΑ, και πάλι, ενώ αντιπροσωπεύουν μόνο το 13% του πληθυσμού. Οι μαύροι αντιπροσωπεύουν επίσης το 27% του συνόλου της εγκληματικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ παρά τον πολύ χαμηλότερο πληθυσμό τους. Δεν είναι δυνατόν η υπερβολική εκπροσώπηση της βίας στη μαύρη κοινότητα να οδηγήσει σε μεγαλύτερο αριθμό μαύρων θανάτων κατά τη διάρκεια συναντήσεων με αστυνομικούς;
Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογούνται όλες οι αστυνομικές δολοφονίες των μαύρων, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ, αλλά είναι ενδιαφέρον ότι οι... μαχητές της κοινωνικής δικαιοσύνης αγνοούν συνεχώς τα δεδομένα σχετικά με τη συμμετοχή των μαύρων στο βίαιο έγκλημα. Εάν το Black Life Matter (BLM) θέλει να παίξει το παιχνίδι στατιστικών, πρέπει κάποιος να τους διορθώσει όταν επιλέγουν δεδομένα για να υποστηρίξουν μια αβάσιμη ιδεολογική υπόθεση. Το BLM φαίνεται εντελώς αδιάφορο σε εθνικές διαμαρτυρίες για να σταματήσει το έγκλημα black-on-black, παρόλο που είναι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από το να σκοτώνονται οι μαύροι από αστυνομικούς. Οι ίδιοι δεν θα αναγνωρίσουν καν τον θάνατο ενός ηλικιωμένου μαύρου, του Ντέιβιντ Ντόρν, στα χέρια των ταραχοποιών στις λεηλασίες κατά τη διάρκεια μιας από τις διαμαρτυρίες τους στο St.Louis. Απλώς δεν ταιριάζει στην εικόνα του “κακού λευκού” που θέλουν να προβάλουν.
Τα γεγονότα είναι πιο σημαντικά από τα συναισθήματα ή την ατζέντα του καθενός. Όλες οι ζωές έχουν σημασία, όχι μόνο αυτές που προτιμάει το κάθε κατευθυνόμενο κίνημα να χρησιμοποιεί για για την προώθηση πολιτικών στόχων.
Πέρα από αυτό, οι ισχυρισμοί του συστημικού ρατσισμού μεταξύ των αρχών επιβολής του νόμου απλά δεν ισχύουν όταν εξετάζει κανείς τον αριθμό των λευκών που πεθαίνουν επίσης στα χέρια της αστυνομίας κάθε χρόνο. Υπάρχει ψυχοπαθητική αστυνομία (λευκή και μαύρη) που σκοτώνει άοπλους ανθρώπους ανεξάρτητα από το χρώμα και υπάρχουν εξίσου ζητήματα με τους μαύρους ψυχοπαθείς όπως και με τους λευκούς ψυχοπαθείς.
Όσον αφορά στην συστημική κατάχρηση εξουσίας; Είναι σίγουρα ένα ζήτημα, που απαιτεί αλλαγή στον τρόπο χειρισμού μεμονωμένων περιπτώσεων κακής αστυνόμευσης. Οι “κακοί μπάτσοι” πρέπει να τιμωρηθούν και όχι να προστατευτούν στο όνομα της «σωτηρίας του σώματος». Όπως βέβαια και οι “κακοί μπάτσοι” που λαδώνονται κλπ κλπ κλπ...
Αλλά συστημικός ρατσισμός; Δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτό, εκτός από τα επινοημένα δεδομένα που υποστηρίζουν ομάδες όπως το BLM για να υποστηρίξουν τα παραμύθια τους.
