Ο Εντ Γκιν ήταν ο διαβόητος αμερικανός serial killer, ο οποίος σκότωνε τα θύματα του και μετά διαμέλιζε τα σώματα τους με φρικτό τρόπο, φτιάχνοντας κοστούμια από το δέρμα τους.
Μετά από έρευνες για την εξαφάνιση της ηλικιωμένης μητέρας του σερίφη της περιοχής, οι αστυνομικοί έψαξαν το αγρόκτημα του Εντ Γκιν και αυτό που αντίκρυσαν στην αποθήκη θα τους προκαλούσε εφιάλτες μια ζωή. Μια γυναίκα ήταν κρεμασμένη ανάποδα από το ταβάνι, ήταν αποκεφαλισμένη και της είχαν αφαιρέσει τα εντόσθια. Στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν ελάφι, το οποίο είχε γδαρθεί με σκοπό να φαγωθεί, ωστόσο αργότερα κατάλαβαν ότι πρόκειται για το σώμα της αγνοούμενης γυναίκας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι χειρότεροι κατά συρροή δολοφόνοι όλων των εποχών
Οι υπόλοιποι αστυνομικοί που ερευνούσαν το σπίτι του Γκιν, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα φρικτό περιβάλλον, το οποίο έκανε πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες μετά τον εγκλεισμό του Εντ Γκιν σε ψυχιατρική κλινική.
Ψάχνοντας στο σπίτι, οι αρχές βρήκαν:
- Τέσσερις μύτες
- Ολόκληρα ανθρώπινα οστά και θραύσματα
- Εννέα μάσκες από ανθρώπινο δέρμα
- Μπολ κατασκευασμένα από ανθρώπινα κρανία
- Δέκα γυναικεία κεφάλια
- Καλύμματα καρέκλας από ανθρώπινο δέρμα
- Ένα κεφάλι σε μια χάρτινη σακούλα
- Ένα κεφάλι σε ένα σάκο από λινάτσα
- Εννέα αιδοία σε ένα κουτί παπουτσιών
- Μια ζώνη κατασκευασμένη από ανθρώπινες γυναικείες θηλές
- Κρανία στους στύλους του κρεβατιού του
- Ένα ζευγάρι χειλιών στο παράθυρο
- Ένα φωτιστικό φτιαγμένο από δέρμα ανθρώπινου προσώπου
Αργότερα ο Γκιν αποκάλυψε ότι μεταξύ του 1947 και του 1952, έκανε επισκέψεις σε τοπικά νεκροταφεία για να ξεθάψει πτώματα τα οποία είχαν θαφτεί πρόσφατα. Όποια γυναίκα από αυτά τα πτώματα έμοιαζε με την μητέρα του, έπαιρνε τα κομμάτια της και στόλιζε το σπίτι του.
Όλα αυτά μπορεί να σας ακούγονται σαν ταινία τρόμου, ωστόσο δεν θα έχετε άδικο, καθώς η ιστορία του Εντ Γκιν ήταν η έμπνευση για μερικές από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών: “Ψυχώ” (1960), “Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι” (1974) και “Σιωπή των Αμνών” (1991).
Η λατρεία στην μητέρα του
Ο Εντ Γκιν γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1906, με την παιδική του ηλικία να είναι αρκετά μοναχική, καθώς η μητέρα του τον τιμωρούσε όταν προσπαθούσε να κάνει φίλους στο σχολείο.
Εκτός από το να τον τιμωρεί για την κοινωνική του ζωή, η μητέρα του Εντ φερόταν πολύ άσχημα στον ίδιο και τον αδερφό του Χένρι, γιατί ήταν πεπεισμένη ότι θα ακολουθούσαν το παράδειγμα του πατέρα τους, ο οποίος ήταν πότης και τεμπέλης. Η μητέρα τους ήταν εξαιρετικά θρησκόληπτη και τους διάβαζε κομμάτια από την Βίβλο, τα οποία συνήθως συνόδευε με δικά της κηρύγματα σχετικά με τη σατανική φύση του ανθρώπου και την ανηθικότητα του γυναικείου φύλου. Τους απαγόρευε να αναπτύξουν φιλίες με άλλα παιδιά και στον ελεύθερο χρόνο τους έπρεπε να δουλεύουν στην φάρμα .
Ο Χένρι αντιπαθούσε τη μητέρα του και σκόπευε να φύγει μακριά της, ενώ ο Εντ την λάτρευε σαν θεά. Το 1944, και ενώ ο Εντ και ο αδερφός του δούλευαν στο αγρόκτημα, ξέσπασε μια μεγάλη φωτιά και ο Χένρι πέθανε από ασφυξία. Οι αστυνομικοί που βρήκαν τον πτώμα του Χένρι συνειδητοποίησαν ότι ήταν νεκρός πριν από την πυρκαγιά, ωστόσο δεν είχαν αρκετά στοιχεία ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία.
Λίγο καιρό μετά τον θάνατο του Χένρι, η μητέρα του Εντ έπαθε εγκεφαλικό και ο ίδιος ανέλαβε να κάνει τον νοσοκόμο. Φρόντιζε την μητέρα του 24 ώρες το 24ωρο, ωστόσο δεν κατάφερε να την κρατήσει στην ζωή, καθώς πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1945, με τον Εντ να χάνει “την μοναδική του φίλη και παντοτινή του αγάπη.”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο πιο διεστραμμένος κατά συρροή δολοφόνος - Σκότωσε 200 ανθρώπους μετατρέποντας το σπίτι του σε «παγίδα θανάτου»
Η ασυνήθιστη ζωή και οι δολοφονίες
Ο Εντ δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τον θάνατο της μητέρας του και πρόσεχε το δωμάτιο της σαν ναό, ενώ το υπόλοιπο σπίτι το είχε παρατημένο. Άρχισε να ζει στην απομόνωση και να μελετάει με μανία τα ιατρικά πειράματα των Ναζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον ενδιέφερε κυρίως η γυναικεία ανατομία και διεγειρόταν σεξουαλικά με την σκέψη ενός κατακρεουργημένου γυναικείου σώματος.
Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής συμπαθούσαν τον Εντ, καθώς τον θεωρούσαν τίμιο και εργατικό. Ο ίδιος ήταν φοβερά ντροπαλός και λιγομίλητος, και κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί πόσο διεστραμμένος ήταν.
Κάποια στιγμή ο Γκιν βαρέθηκε να φαντασιώνεται νεκρές γυναίκες και αποφάσισε να έρθει σε επαφή μαζί τους. Άρχισε να επισκέπτεται τα νεκροταφεία τα βράδια και ξέθαβε πτώματα γυναικών. Ο ίδιος ομολόγησε ότι ποτέ δεν συνευρέθηκε μαζί τους σεξουαλικά, επειδή μύριζαν πολύ άσχημα, και προτιμούσε να κόβει κομμάτια τους.
Έφτιαξε αρκετά διακοσμητικά με το δέρμα και τα διάφορα μέρη του σώματος των γυναικών που ξέθαβε, ωστόσο η πραγματική του επιθυμία ήταν να μεταμορφωθεί σε γυναίκα. Έφτιαξε ένα ολόσωμο κοστούμι από το δέρμα των πτωμάτων, και το φορούσε μέσα στο σπίτι προσποιούμενος την μητέρα του.
Το 1954 αποφάσισε ότι χρειαζόταν ακόμα πιο “φρέσκα” πτώματα και άρχισε να σκοτώνει.Το πρώτο του θύμα ήταν η ιδιοκτήτρια ενός τοπικού εστιατορίου, ωστόσο η αστυνομία δεν υποψιάστηκε τον ήρεμο συμπολίτη τους, Εντ Γκιν.
Το Νοέμβριο του 1957, ο Εντ πυροβόλησε και σκότωσε την Μπερνίς Γουόρντεν, η οποία ήταν η μητέρα του σερίφη της περιοχής. Μετά από έρευνες, ο σερίφης ανακάλυψε ότι ο Εντ Γκιν είχε επισκεφτεί το κατάστημα της μητέρας του αργά το προηγούμενο βράδυ και είχε πει ότι θα επέστρεφε το πρωί για να αγοράσει αντιψυκτικό. Οι αστυνομικοί πήγαν από το σπίτι του Γκιν και ήρθαν αντιμέτωποι με τα φρικιαστικά του εγκλήματα.
Ο εγκλεισμός σε ψυχιατρείο και το τέλος του Γκιν
Αν και βρέθηκαν μέρη από πολλά πτώματα στο σπίτι του Γκιν, κατηγορήθηκε μόνο για τον τελευταίο του φόνο. Θεωρήθηκε παράφρων και εστάλη στο Κεντρικό Κρατικό Νοσοκομείο για παράφρονες εγκληματίες, όπου διαγνώστηκε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια. Το 1968, οι γιατροί του Γκιν αποφάσισαν ότι ήταν αρκετά υγιής για να δικαστεί, ωστόσο θεωρήθηκε ξανά παράφρων και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα ψυχιατρείο.
Το σπίτι του θα γινόταν τουριστικό αξιοθέατο και τα αντικείμενα του θα έβγαιναν σε δημοπρασία, ωστόσο μία πυρκαγιά στις 27 Μαρτίου 1958 το κατέστρεψε ολοσχερώς, με φήμες να λένε ότι πρόκειται για εμπρησμό.
Στις 26 Ιουλίου 1984, ο Γκιν πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια σε ηλικία 77 ετών στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας της Μεντότα, ενώ ο τάφος του υπέστη βανδαλισμούς συχνά όλα αυτά τα χρόνια.
