Αν έδειξε κάτι η παγκόσμια κρίση που προκάλεσε ο νέος κορωνοϊός, με απόλυτη ευθύνη της Κίνας -και στο σημείο αυτό ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει κάθε δίκιο να φωνάζει και να διαμαρτύρεται- είναι ότι έχουμε έλλειψη ηγετών, και μάλιστα στο επίπεδο των μεγάλων δυνάμεων.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως και άλλοι ηγέτες, έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να υποτιμήσουν τον μεγάλο, όπως αποδείχθηκε, κίνδυνο. Και ο Αμερικανός πρόεδρος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν είναι μέχρι σήμερα εξαφανισμένος, προσπαθώντας να δείξει ότι το θέμα δεν αφορά τη χώρα του, που είναι ένα μεγάλο ψέμα. Όσο και να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Ο «μαθητής» του, ο Ταγίπ Ερντογάν, ζητά βοήθεια και δεν βρίσκει… Ο πρόεδρος της Κίνας δημιούργησε το πρόβλημα, δεν ενημέρωσε -όπως αποδεικνύεται- κανέναν, το έλυσε στο επίπεδο της χώρας του και εξαφανίστηκε και αυτός. Αν νομίζει ότι κέρδισε στρατηγικά, πλανάται πλάνην οικτράν. Διότι η διεθνής κοινή γνώμη καταλαβαίνει περισσότερα από όσα νομίζει ο «κόκκινος» Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος παραμένει ένας σκληρός κομμουνιστής με επεκτατικές διαθέσεις. Και οι Ευρωπαίοι απέδειξαν ακόμα μία φορά την ανικανότητά τους αλλά και το γεγονός ότι δεν δρουν ευρωπαϊκά, αλλά εθνικά.
Όπως αποκαλύφθηκε, όταν η Ιταλία ζήτησε τη βοήθεια των Βρυξελλών, ουδείς εκ των γραφειοκρατών ανταποκρίθηκε. Και ξαφνικά, από το πουθενά, εμφανίστηκαν… οι Κινέζοι. Βασικά για να κερδίσουν πολιτικούς πόντους, όχι επειδή ήθελαν να βοηθήσουν πραγματικά τους Ιταλούς. Έμεινε, όμως, στην κοινή γνώμη της Ευρώπης ότι οι Βρυξέλλες δεν έπραξαν το παραμικρό και οι Κινέζοι ήταν αυτοί που έστειλαν μάσκες και ιατρικό υλικό.
Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών
Δυστυχώς, από την οικονομική κρίση του 2010, όταν σταύρωσαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα, και ο πιο καλόπιστος παρατηρητής έμεινε με την εντύπωση ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν μπορούν να περιμένουν απολύτως τίποτα από τις Βρυξέλλες. Σχηματίστηκε εκεί μια διεφθαρμένη γραφειοκρατία, που ξοδεύει δισεκατομμύρια στον γάμο του... Καραγκιόζη.
Αν αυτά τα δισεκατομμύρια ξοδεύονταν για καλούς σκοπούς, όπως ας πούμε σε χρηματοδοτήσεις ιατρικών ερευνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να είναι πρώτη στον τομέα αυτό. Θα μπορούσα να καταγράψω πολλά άλλα παραδείγματα, αλλά χάνουμε τον χρόνο μας. Η ΕΕ είναι μια αποτυχημένη ένωση, αφού το εθνικό συμφέρον υπερέχει του ευρωπαϊκού. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες τρέχει κυριολεκτικά και δεν προλαβαίνει, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών και των κρουσμάτων στην Αμερική.
Προσπαθώντας την Πέμπτη να καθησυχάσει τον αμερικανικό λαό αλλά και το παγκόσμιο ακροατήριό του, μίλησε για φάρμακα που υπάρχουν στην αγορά και τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για την καταπολέμηση του κορωνοϊού. Οι επιστήμονες άκουσαν τη δημόσια αναγγελία με σκεπτικισμό. Μακάρι, λένε, να έχει δίκιο ο κ. Τραμπ και άδικο αυτοί… Όμως, αυτό που τονίζεται από όλες τις πλευρές, από τους Δημοκρατικούς αλλά και τους σοβαρούς Ρεπουμπλικάνους, είναι ότι το αμερικανικό κράτος έπρεπε να δράσει άμεσα και διαφορετικά. Το γεγονός ότι δεν «έκλεισε» ακόμα η χώρα είναι δύσκολο να το χωνέψει κανείς, καθώς αποδείχθηκε ότι είναι ένας καλός τρόπος για να σταματήσει η διασπορά του ιού.
Επίσης αναφέρουν ότι παίρνει αποφάσεις σήμερα, που έπρεπε να ληφθούν πριν από μία εβδομάδα. Και αυτή η καθυστέρηση βοηθά στην εξάπλωση της περίεργης ασθένειας που ο ίδιος επιμένει να ονομάζει «κινεζική». Και εδώ υπεισέρχεται και ο παράγοντας της «συνωμοσίας», καθώς οι όπου γης «ψεκασμένοι» πιστεύουν -όπως και ο κ. Τραμπ προφανώς- ότι πρόκειται για μια επίθεση της Κίνας εναντίον της Δύσης.
Όταν δεν έχουμε στοιχεία και αποδείξεις, περιοριζόμαστε στην ανάλυση και την υπόθεση. Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ μίλησε για τη μεγαλύτερη απειλή από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεγάλη κουβέντα… Κάτι θα γνωρίζει περισσότερο από εμάς. Και άλλοι ηγέτες μίλησαν με τον ίδιο τρόπο. Και φτάνουμε σε ένα λογικό συμπέρασμα: Οτι οι χώρες, ιδιαίτερα οι μεγάλες, ξοδεύουν τρισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσουν η μία την άλλη σε έναν πιθανό Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έρχεται ένας ιός και αποδεικνύει ότι όλα αυτά τα όπλα είναι άχρηστα. Και ότι οι χώρες έπρεπε να επενδύσουν στην ιατρική βιομηχανία και όχι στην πολεμική.
Προσέξτε: Είμαστε σε έναν πόλεμο που όμοιό του δεν έχουμε ζήσει και μέχρι στιγμής δεν έχει πέσει ούτε μία σφαίρα. Η δεύτερη διαπίστωση είναι ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες κοιτούν ανήμποροι να παρέμβουν και να σώσουν τους λαούς τους από έναν ιό που ξεκίνησε -ως γνωστόν από την Κίνα- επειδή κάποιοι παμφάγοι Κινέζοι έτρωγαν... νυχτερίδες. Και είναι στο σημείο αυτό που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον κάθε «ψεκασμένο», ο οποίος υποστηρίζει ότι ο ιός κατασκευάστηκε στα κινεζικά εργαστήρια του τρόμου για να καταστραφεί η Δύση.
Δυστυχώς, όλοι οι υπόλοιποι δυσκολευόμαστε να αμυνθούμε σε αυτήν τη συνωμοσιολογία, πόσο μάλλον στον ίδιο τον ιό. Χώρες έκλεισαν… Οικονομίες καταρρέουν… Η ανεργία σε έναν μήνα θα είναι στα ύψη. Και μετά; Αν δεν σταματήσει η λαίλαπα, ο κόσμος όλος, εκτός της Κίνας, βρίσκεται ενώπιον ενός σοβαρού και πραγματικού κινδύνου. Παρακολουθώντας τον πρόεδρο Τραμπ, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει λύσεις. Και όταν δεν έχει η υπερδύναμη Αμερική, είμαστε όλοι εκτεθειμένοι
