Δεν πρόκειται να μπω καν στη διαδικασία της ανάλυσης του περιεχομένου της τηλεφωνικής επικοινωνίας του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του Τούρκου ομολόγου του, Ταγίπ Ερντογάν. Και δεν θα αδικήσω κανένα, ειδικά όσους μονίμως διαμαρτύρονται για τη φιλοτουρκική στάση του Λευκού Οίκου και ειδικά του κ. Τραμπ, που δικαίως φωνάζουν ότι η Ουάσιγκτον υποστηρίζει την Τουρκία χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις παρανομίες της, τις απειλές και τους εκβιασμούς της. Αυτή η στάση της Αμερικής είναι επιεικώς απαράδεκτη. Και ενοχλεί πολύ τους Έλληνες σε όποιο σημείο της γης και αν βρίσκονται όπως αναφέρει ο Μιχάλης Ιγνατίου στο ethnos.gr.
Δεν θα εισέλθω, λοιπόν, στον πειρασμό της ανάλυσης, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουμε ενώπιον μας όλα τα στοιχεία για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Δεν γνωρίζουμε τι είπε και τι δεν είπε ο Αμερικανός Πλανητάρχης στον Σουλτάνο της Τουρκίας.
Γι’ αυτό, πριν αποφασίσουμε τι συνέβη ή τι δεν συνέβη, ας προσπαθήσουμε να δούμε τι γνωρίζουμε:
Μετέφερε ο κ. Τραμπ τις ανησυχίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως της εξέθεσε στον ίδιο στη συνάντηση του Λευκού Οίκου, στις 7 Νοεμβρίου; Δεν το γνωρίζουμε. Το εικάζουμε.
Ζήτησε από τον Τούρκο Πρόεδρο «να τα βρει» με τον κ. Μητσοτάκη; Ούτε αυτό το ξέρουμε. Το θεωρούμε λογικό.
Πρότεινε διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την επίλυση των «ελληνοτουρκικών διαφορών». Ουδείς μπορεί να μας πει. Αλλά, μπορούμε να το αποκλείσουμε, με δεδομένο ότι οι Αμερικανοί αρπάζουν παρόμοιες ευκαιρίες;
Και θα ομολογήσω ότι προσπαθήσαμε οι ανταποκριτές στην Ουάσιγκτον να τύχουμε ενημέρωσης. Ο διπλωμάτης στον οποίο απευθύνθηκα, μου είπε ότι η ανακοίνωση των ολίγων γραμμών του Λευκού Οίκου, ομιλεί από μόνης της. Καλώς, ό,τι πει!!!
Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ο κ. Τραμπ ασχολήθηκε με τρία βασικά ζητήματα σ’ αυτή την τηλεφωνική συνομιλία με τον κ. Ερντογάν: Με τη Λιβύη, τη Συρία και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ανεξάρτητα από τι είπε και τι δεν είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος, είναι σημαντικό ότι συμπεριελήφθησαν τα προβλήματα που δημιουργεί η Τουρκία στη Μεσόγειο στα θέματα της συζήτησης των δύο ανδρών.
Είναι η τρίτη προσπάθεια της Αμερικής να μεταφέρει τις ανησυχίες του κ. Μητσοτάκη στον Τούρκο Πρόεδρο. Προηγήθηκε ένα άλλο τηλεφώνημα του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Και η συνάντηση των δύο υπουργών στο Βερολίνο. Από σεβασμό στη δεοντολογία αναφέρω ότι δεν έχει υπάρξει επίσημη ενημέρωση για τις συνομιλίες του κ. Πομπέο με τον κ. Τσαβούσογλου, εάν δηλαδή περιλάμβαναν και τα ελληνοτουρκικά.
Ερώτημα: Εάν δεχθούμε ότι οι κ. Τραμπ και Πομπέο μίλησαν με τους Τούρκους ομολόγους τους για τις εντάσεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών.
Ούτε αυτό το γνωρίζουμε. Αν υποθέσουμε από τις αντιδράσεις του κ. Ερντογάν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι από το ένα αυτί βάζει ό,τι του λένε και από το άλλο αυτί το βγάζει. Δεν ακούει κανένα. Και γιατί να ακούσει τον κ. Τραμπ, όταν τον έχει στο τσεπάκι του;
Και για να μην σπεύσετε να πείτε που γνωρίζουμε ότι τον «κρατά γερά», αναφέρω τις δηλώσεις και τα γραπτά του κ. Τζον Μπόλτον, του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του κ. Τραμπ. Ο κ. Μπόλτον είναι πεπεισμένος ότι και ο πρόεδρος της Αμερικής, και η θυγατέρα του Ιβάνκα και ο γαμπρός του Τζάρεντ Κούσνερ έχουν συμφέροντα στην Τουρκία.
Άρα, και για να μην πλακώνονται οι πολιτικοί μας στην Ελλάδα, και οι αναλυτές μας και οι καθηγητές μας, για το ποιος φταίει για τη φιλοτουρκική στάση του κ. Τραμπ, πρέπει να βάλουμε βαθιά στο μυαλό μας, ότι όσο ο πρόεδρος των ΗΠΑ βρίσκεται στο Λευκό Οίκο, θα στηρίζει τον Ερντογάν. Εκτός εάν πετύχει η Γερουσία αυτό που ολίγοι πιστεύουμε: να επιβάλει τις κυρώσεις στην Τουρκία με νόμο του κράτους, ώστε να αναγκαστεί ο Αμερικανός πρόεδρος να πράξει το καθήκον του. Αυτή τη στιγμή, περπατά σε τεντωμένο σχοινί με τους νόμους. Προσωπικά πιστεύω ότι παρανομεί.
Κατά τα λοιπά:
Ο κ. Μητσοτάκης, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας το 2017, έθεσε με πάθος τις ελληνικές θέσεις στον Ντόναλντ Τραμπ. Του ζήτησε να μεταφέρει τις ανησυχίες της Ελλάδας και της Κύπρου για τις ιαχές πολέμου του σχιζοφρενή προέδρου της Τουρκίας.
Απ’ εκεί και πέρα, πρέπει να περιμένουμε -τις επόμενες μέρες διότι στην Ουάσιγκτον δεν μένει τίποτα κρυφό- για να πληροφορηθούμε το περιεχόμενο της συνομιλίας του κ. Τραμπ με τον κ. Ερντογάν. Μπορεί να ικανοποιηθούμε, μπορεί και να εκνευριστούμε ακόμα περισσότερο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Μετά την επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στο Λευκό Οίκο, έγινε γνωστό από τον ίδιο τον κ. Πομπέο ότι η Αμερική θα ανελάμβανε πρωτοβουλία αποκλιμάκωσης της έντασης. Προσωπικά δεν περίμενα ότι θα τηλεφωνούσε και ο κ. Τραμπ και μάλιστα το είπα και δημόσια. Το γεγονός ότι το έπραξε, δείχνει -κατά τη γνώμη μου- δύο πράγματα: Είτε ότι ο κ. Πομπέο απέτυχε, είτε ότι η Αμερική έλαβε σοβαρά υπόψη τις πληροφορίες για την παραβατικότητα της Τουρκίας... Βέβαια, με τηλεφωνήματα και συμβουλές δεν γίνεται δουλειά. Ο Ερντογάν δεν καταλαβαίνει, φοβάται -όπως αποδείχθηκε- μόνο τις κυρώσεις...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Οι πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν για να διαψεύσουν όσους εξ ημών μεταδώσαμε την είδηση, που μας έδωσε ο ίδιος ο κ. Πομπέο, για την πρωτοβουλία των Αμερικανών για εκτόνωση και αποκλιμάκωση στη Μεσόγειο, αποδεικνύεται ότι ήταν ψεύτικες.
