Επιζώντες της πρώτης πυρηνικής επίθεσης στην ιστορία, την 6η Αυγούστου του 1945 στη Χιροσίμα, περιέγραψαν σήμερα το «σκηνικό της κόλασης» το οποίο έζησαν εκείνη την εποχή στον πάπα Φραγκίσκο, που επισκέπτεται την Ιαπωνία για να στείλει το μήνυμα υπέρ του πυρηνικού αφοπλισμού.
Η Γιοσίκο Κατζιμότο ήταν μαθήτρια 14 ετών, βρισκόταν σε απόσταση 2,3 χλμ από το σημείο μηδέν της έκρηξης, καθώς εργαζόταν το πρωί εκείνο σε ένα εργοστάσιο κατασκευής κινητήρων αεροπλάνων, όταν η βόμβα έπληξε τη Χιροσίμα, στις 08.15 τοπική ώρα. Είδε ένα μπλε φως από το παράθυρο, κατόπιν θυμάται το σκοτάδι που κάλυψε τα πάντα όταν το εργοστάσιο κατέρρευσε. Μετά έχασε τις αισθήσεις της.
Ξύπνησε μέσα σε ένα τοπίο απόλυτης καταστροφής κι ερήμωσης, σαν να ήταν νύχτα παρά το γεγονός ότι ήταν ημέρα, με μια «μυρωδιά σάπιου ψαριού» στην ατμόσφαιρα.
«Στο σημείο που βρισκόμουν, υπήρχαν άνθρωποι να περπατούν ο ένας δίπλα στον άλλο, έμοιαζαν με φαντάσματα, άνθρωποι το σώμα των οποίων ήταν τόσο καμένο που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τους άνδρες από τις γυναίκες. Ήταν αναμαλλιασμένοι, με πρόσωπα τόσο πρησμένα που είχαν διπλασιαστεί σε όγκο, τα χείλη τους κρεμασμένα, τέντωναν μπροστά τους τα χέρια τους, με το καμένο δέρμα τους κομματιασμένο».
«Κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να φανταστεί ένα τέτοιο σκηνικό κόλασης» είπε η γυναίκα στον ποντίφικα.
«Τις επόμενες ημέρες ο λευκός καπνός είχε καλύψει τα πάντα: η Χιροσίμα ήταν ένα κρεματόριο».
Περίπου 140.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ακαριαία και τους επόμενους μήνες.
Η τότε έφηβη κοπέλα θα νιώσει χαρά, καθώς θα καταφέρει να βρει τον πατέρα της που την έψαχνε για τρεις ημέρες, ο οποίος, όμως, ενάμιση χρόνο μετά θα αποβάλλει αίμα κάνοντας εμετό και θα πεθάνει από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας. Η μητέρα της θα υπομείνει για πέντε χρόνια την «ασθένεια της ατομικής βόμβας», που τελικά θα τη νικήσει.
Η Γιοσίκο θα μείνει μόνη, χωρίς τους φίλους της, που πέθαναν από τις επιπτώσεις του πυρηνικού όπλου. Η ίδια θα νοσήσει από λευχαιμία και έναν καρκίνο, που θα έχει ως αποτέλεσμα την αφαίρεση των δύο τρίτων του στομαχιού της.
«Εργάζομαι σκληρά για να διακηρύξω ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτές τις τρομακτικές ατομικές βόμβες ούτε να αφήνουμε οποιονδήποτε να υποφέρει από τέτοιο πόνο» είπε στον Φραγκίσκο η Κατζιμότο.
Ο Κότζι Χοσοκάουα ήταν 17 ετών το 1945 και βρισκόταν 1,3 χλμ από το σημείο μηδέν της έκρηξης. Δεν κατάφερε να έρθει στην τελετή. Στο μήνυμά του που αναγνώστηκε ενώπιον του ποντίφικα, επικαλέστηκε τον σωματικό πόνο όσων, όπως εκείνος, επέζησαν, όμως αναφέρθηκε και στις «προκαταλήψεις» που τους απομονώνουν.
«Πιστεύω ότι όλος ο κόσμος θα έπρεπε να έχει συνείδηση πως οι ατομικές βόμβες δεν έπληξαν μονάχα τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, όμως και ολόκληρη την ανθρωπότητα» γράφει ο επιζών.
