Πριν από κάποιες ώρες, μαχητικά αεροσκάφη με καλυμμένα τα διακριτικά, πραγματοποίησαν τουλάχιστον τρεις ισχυρότατες αεροπορικές επιδρομές σε θέσεις των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων και των φιλοϊρανικών στρατιωτικών μονάδων στην περιοχή της πόλης Αμπού Κεμάλ, προκαλώντας οργή και αγανάκτηση σε Τεχεράνη και Δαμασκό.
Σύμφωνα με ισραηλινά μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι επιδρομές αφορούσαν την 5η, στις τελευταίες οκτώ ημέρες, αεροπορική επίθεση από αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη κατά των δυνάμεων του Άσαντ.
"Χθες, μετά τα μεσάνυχτα, τα μη αναγνωρισμένα αεροσκάφη ξεκίνησαν 3 αεροπορικές επιθέσεις στις θέσεις των Ιρανών φρουρών και των πιστών τους πολιτοφυλακών, αλλά και της συριακής κυβέρνησης στην περιοχή της πόλης Αμπού Κεμάλ στην ανατολική Συρία, κοντά στο σημείο διέλευσης Alka μεταξύ Συρίας και Ιράκ. Το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων ισχυρίζεται ότι αυτή τη φορά η επίθεση πραγματοποιήθηκε από την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, που δραστηριοποιείται στη Συρία και το Ιράκ για την καταπολέμηση των τρομοκρατών», αναφέρει το ισραηλινό πρακτορείο ειδήσεων NZIV.
Από την άλλη, πολλές άλλες πηγές υποδεικνύουν το γεγονός ότι οι αεροπορικές επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από ισραηλινά μαχητικά, δεδομένου ότι η Ουάσινγκτον αντιμετωπίζει με μεγάλη δυσαρέσκεια και εχθρότητα την παρουσία του ιρανικού στρατού στη Συρία.
Την ίδια στιγμή, Ρωσία και Τουρκία από μόνες τους δεν είναι σίγουρα επαρκείς για να λάβουν την τελική απόφαση για την επίλυση της σύγκρουσης στην Συρία αναφέρουν ρωσικά ΜΜΕ.
ΣΧΕΔΙΑ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
“Τα συμφύονται στην Συρία είναι τεράστια και πολλοί που θέλουν το μερίδιο τους εκτός της Τουρκίας και της Ρωσίας φυσικά. Υπάρχει το Ιράν, το Ισραήλ, πολλές αραβικές χώρες, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η Ευρώπη. Υπάρχει επίσης μια "αόρατη" Κίνα και φυσικά οι ΗΠΑ. Υπάρχει ναι μεν ένας πρόσφατος συμβιβασμός από Τουρκία και Ρωσία ο οποίος δεν δίνει "το τέλος" του πολέμου.
Δεύτερον, με γνώμονα τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, τα αποτελέματα που επιτεύχθηκαν στην συνάντηση της Ρωσίας με την Τουρκία στο υψηλότερο επίπεδο, δεν μου είναι ακόμη απολύτως σαφή. Οι επιθυμίες των Αμερικανών είναι απλές: εγγυήσεις για την ασφάλεια των συμμάχων (Ισραήλ, Σαουδάραβες και άλλοι "φίλοι" του Τραμπ), πίεση στο Ιράν από το συριακό έδαφος, έλεγχος των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε ορισμένες περιοχές στην Συρία, αλλά ασφάλεια στην μετακίνηση εμπορευμάτων απο συγκεκριμένες οδούς κά. Εκεί θα πρέπει να επισημάνουμε τα συμφέροντα της Κίνας (που είναι ο κύριος εχθρός των Ηνωμένων Πολιτειών), την αποδυνάμωση της θέσης του Ερντογάν στην ίδια την Τουρκία αλλά και στο συριακό έδαφος.
Χωρίς τέτοια αποτελέσματα, είναι αδύνατο να αναμένεται μείωση της ενεργού φάσης της σύγκρουσης στο σύνολό της στη Μέση Ανατολή και ειδικά στην Συρία.
Το τρίτο προφανές γεγονός είναι φυσικά η ίδια Συρία, στην οποία κάποιοι έχουν ήδη ετοιμάσει σχέδιο διαμοιρασμού της σε ζώνες επιρροής. Ήδη ένα κομμάτι έχουν λάβει οι Αμερικανοί (κοιτάσματα υδρογονανθράκων), με τη σιωπηρή συγκατάθεση της παγκόσμιας κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, και του Ισραήλ, το οποίο θα λάβει τα υψώματα του Γκολάν από την συριακή πλευρά, ως “δώρο”.
Τα εδαφικά συμφέροντα της Τουρκίας, του Ιράν και του κουρδικού πληθυσμού είναι απίθανο να ικανοποιηθούν, λόγω της αναπόφευκτης κατάρρευσης των ειρηνευτικών πρωτοβουλιών για το λόγο αυτό νωρίτερα”, δήλωσε ο Ρώσος ειδικός Νικήτα Ισάεφ προλέγοντας πιθανόν το μέλλον της Συρίας αλλά και την τύχη του επόμενου κράτους που βιώνει ήδη παρόμοια κρίση, την Λιβύη.
