Σε πολλές γερμανικές πόλεις η αναζήτηση κατοικίας έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε μεγάλη πρόκληση. Έτσι πολλοί αναγνωρισμένοι πρόσφυγες που δεν βρίσκουν σπίτι στην αγορά ακινήτων, συνεχίζουν να ζουν στις υποδομές προσφύγων και μεταναστών. Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν δεν είναι σπάνιο να πληρώνουν εκατοντάδες ευρώ για ένα κρεβάτι σε ένα δωμάτιο με άλλους τρεις ενοίκους. Επίσημα στοιχεία για τον ακριβή αριθμό αυτών των ανθρώπων δεν υπάρχουν.
Ο Μπερντ Μέσοβιτς από την Μη Κυβερνητική Οργάνωση Pro Asyl επισημαίνει ότι δεν πρόκειται για καινούργιο φαινόμενο και πως πολλοί δήμοι "τρώνε πραγματικά πολλά λεφτά από τους πρόσφυγες".
Βάσει της νομοθεσίας των ομόσπονδων κρατιδίων οι δήμοι είναι υποχρεωμένοι να ζητούν την καταβολή ενοικίου από όλους τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες, εργαζόμενους αλλά και εκείνους που λαμβάνουν κοινωνικά επιδόματα. Τα εν λόγω ενοίκια αφορούν καταλύματα προσφύγων ή μισθωμένα διαμερίσματα. Ωστόσο σε σύγκριση με τις τιμές της αγοράς τα ενοίκια στα καταλύματα αυτά είναι ιδιαίτερα υψηλά διότι προβλέπονται συγκεκριμένες ενιαίες τιμές ανά άτομο. Η μετακύλιση όλων των λειτουργικών εξόδων (υπηρεσίες ασφαλείας, έξοδα προσωπικού, κοινωνικά προγράμματα) στους πρόσφυγες ανεβάζει συνήθως στα ύψη το κατά κεφαλήν ενοίκιο.
Μέχρι και 930€ για ένα κρεβάτι
Ο Αλεξάντερ Χάντσου από τον Γερμανικό Σύνδεσμο Πόλεων και Κοινοτήτων υπεραμύνεται της αμφιλεγόμενης αυτής πρακτικής τονίζοντας ότι "το ενοίκιο υπολογίζεται βάσει των πραγματικών εξόδων του κέντρου φιλοξενίας". Από αυτό πρέπει να πληρώνονται όλα τα πραγματικά κόστη που καλούνται να επωμιστούν οι δήμοι και οι κοινότητες.
Σύμφωνα με την επιτροπή προσφύγων της Κάτω Σαξονίας, στην πόλη Νόισταντ πληρώνει κανείς 622€ για ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών. Στο Γκάρμπσεν κοντά στο Ανόβερο μέχρι και 855€ ενώ στο κοντινό Χέμινγκεν μέχρι και 930€. Στη Φρανκφούρτη το αντίστοιχο κόστος ανέρχεται στα 710€, με ορισμένες εκπτώσεις για μαθητές, μαθητευόμενους και φοιτητές. Μόνη εξαίρεση αποτελεί η επαρχία Χάρμπουργκ στην περιοχή του Αμβούργου όπου το κόστος για κάθε ένοικο με δικό του εισόδημα ανέρχεται στα 180€ το μήνα ενώ για παιδιά κάτω των επτά ετών στα 70€.
Κίνητρο ή αποθαρρυντικός παράγοντας;
"Τα ενοίκια αποτελούν κίνητρο για να προσπαθήσει κανείς να βρει δουλειά και να έχει δικό του εισόδημα για να μπορεί να εξασφαλίζει τα προς το ζην", επισημαίνει ο δημοτικός σύμβουλος Ράινερ Ρέμπε από τους Χριστιανοδημοκράτες. Ωστόσο ο Τίμο Σέρενμπεργκ από την επιτροπή προσφύγων της Έσσης τονίζει ότι "οι άνθρωποι δεν έχουν ουσιαστική δυνατότητα επιλογής κατοικίας. Καθότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρουν διαμέρισμα στα αστικά κέντρα, δεν τους μένει παρά να συνεχίσουν να μένουν σε ένα 'συλλογικό κατάλυμα', ακόμη και μετά την αναγνώρισή τους και μάλιστα έναντι παράλογων τιμών". Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η ρύθμιση λειτουργεί ξεκάθαρα αποθαρρυντικά στο να αναζητήσει κανείς εργασία. Διότι, όπως λέει, για ποιό λόγο να προσπαθήσει κάποιος να εξασφαλίσει τα προς το ζην όταν όλος ο μισθός του πηγαίνει σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο που πρέπει να μοιράζεται με άλλους;
