Ευρασιανιστές Τούρκοι αξιωματικοί στηρίζουν και ελέγχουν ταυτόχρονα τον Ερντογάν, οι οποίοι τώρα ετοιμάζονται πιθανότατα για το μεγάλο άλμα προς την ευρασιατική ένωση, αποχωρώντας από το ΝΑΤΟ.
Η τουρκική πολιτική σκηνή καταδεικνύει την τεράστια επίδραση των αποκαλούμενων Ευρασιανιστών, οι οποίοι βάσει κρατικών στοιχείων ελέγχουν πλήρως τον τουρκικό στρατό, ενώ υποστηρίζουν τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έγραψε ο Μεχμέτ Έφα Τσάμα, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Memorial University of Newfoundland σε ανάλυση που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Γκιουλέν.
Αυτοί οι «Ευρασιανιστές» χρησιμοποιούν τη δύναμη του Ερντογάν για να πείσουν τις τεράστιες ισλαμιστικές-συντηρητικές λαϊκές μάζες για την αναγκαιότητα της τρέχουσας πολιτικής πορείας, σύμφωνα με τον Τσάμα.
Αφήνοντας πίσω την παλαιά νοοτροπία παιχνιδιού, η Τουρκία πέρασε από μια περιφερειακή πολιτική των "μηδενικών προβλημάτων" μετά το 2005, λίγα χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν, πλέον σε κάτι ...άλλο.
Καθώς η Τουρκία αύξησε τις βασικές ελευθερίες και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, η Άγκυρα αποκατέστησε τις σχέσεις της με την Ελλάδα, ξεκίνησε μια εποικοδομητική διαδικασία ομαλοποίησης με την Αρμενία και αύξησε τις διμερείς εμπορικές της σχέσεις με όλες σχεδόν τις περιφερειακές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, του Ιράκ, της Βουλγαρίας, της Γεωργίας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας.
«Εντούτοις, τρία σημαντικά αλληλένδετα γεγονότα άλλαξαν αυτή τη θετική προοπτική», τόνισε ο Τσαμάν.
Α. Το ένα ήταν το σκάνδαλο μεγάλης κλίμακας διαφθοράς το 2013 (τηλεφωνικές υποκλοπές στον Ερντογάν).
Β. Το επόμενο ήταν η απελευθέρωση και επανενεργοποίηση όλων των κρατουμένων Τούρκων αξιωματικών με «ευρασιατικό» προσανατολισμό (Εργενεκόν).
Γ. Το πραξικόπημα του Ιουλίου 2016.
Ως εκ τούτου, ο Ερντογάν και ο εσωτερικός του κύκλος έπρεπε οπωσδήποτε να «εγκαταλείψουν την επιτυχή διαπραγματευτική διαδικασία με τους Κούρδους με στόχο μια πολιτική λύση στο πρόβλημα, να εγκαταλείψουν άμεσα τον φιλοδυτικό προσανατολισμό τους στην εξωτερική πολιτική, συμπεριλαμβανομένων των παρενεργειών του εκδημοκρατισμού.
Αυτό οδήγησε σε ποινικοποίηση όλων των πρώην συμμάχων του Ερντογάν, συμπεριλαμβανομένων των φιλελευθέρων, των Κούρδων και των Γκουλενιστών.
«Η αντιδυτική φατρία του τουρκικού στρατού μεγιστοποίησε την εξουσία της και απέρριψε μεγάλο αριθμό στρατιωτικών όλων των βαθμίδων , σχεδόν το 50% όλων των στρατηγών, των ναυάρχων των τουρκικών δυνάμεων και περίπου 18.000 ανώτεροι, μεσαίοι και χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί εκδιώχθηκαν με πρόσχημα την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016.
Επί του παρόντος, το επανενεργοποιημένο στρατιωτικό προσωπικό του Derim Dovlet (βαθέως κράτους) βρίσκεται σε κεντρικές θέσεις στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις », έγραψε ο Τσαμά.
Τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι αναλυτές δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί ο Ερντογάν συνέλαβε περίπου 500.000 άτομα στην Τουρκία.
Φυλάκισε 11 δημοκρατικά εκλεγμένους Κούρδους βουλευτές καθώς και περισσότερους από 100 Κούρδους δημάρχους από το Κόμμα (HDP), πάνω από 160 δημοσιογράφους, ενώ εκδιώχθηκαν 170.000 δημόσιοι υπάλληλοι και 8.000 ακαδημαϊκοί, σημειώνει ο Τούρκος αναλυτής.
Σημειώνοντας ότι ο αριθμός των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων είναι 35 φορές υψηλότερος, ο αριθμός των ακαδημαϊκών είναι 54 φορές υψηλότερος, ενώ ο αριθμός «αποταγμένων» και φυλακισμένων στρατιωτικών είναι 31 φορές υψηλότερος από ό, τι μετά την πλήρη στρατιωτική παρέμβαση του 1980.
Τα σημερινά στοιχεία αποδεικνύουν την αντικατάσταση της Τουρκικής Δημοκρατίας από ένα άλλο «κράτος» ουσιαστικά.
Ο Ερντογάν και ο εσωτερικός του κύκλος δεν αντικατοπτρίζουν τον πραγματικό προσανατολισμό της Τουρκίας.
1. Αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «μπορεί μόνο ο Ερντογάν να ελέγξει τον ισχυρό τουρκικό στρατό;
2.Γιατί ο Ερντογάν τερματίζει τη διαδικασία λύσης με τους Κούρδους;
3. Ήταν το μεγαλύτερο έργο του και ο μεγαλύτερος κίνδυνος ολόκληρης της πολιτικής καριέρας του. Γιατί άλλαξε πορεία στη Συρία αλλά και στον γενικό προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής η χώρα;
4.Γιατί αποφάσισε να αναπτύξει μια στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία;5.Γιατί εκδιώκει τόσους πολλούς στρατιωτικούς στον τουρκικό στρατό και τη γραφειοκρατία;
«Μα διότι ο Ερντογάν αναγκάστηκε να το πράξει υπό την πίεση των νέων ευρασιανικών εταίρων του», ανέφερε ο Τσάμα.
«Στην Τουρκία, δεν υπάρχει κανένας τύπος μονολιθικού καθεστώτος Ερντογάν όπως πιστεύεται ευρέως», δήλωσε ο Τσάμα, "αλλά μια ισορροπία εξουσίας ανάμεσα στο ΑΚΡ και τις ένοπλες δυνάμεις".
Την ίδια στιγμή αυτοί οι «Ευρασιανιστές» εμβαθύνουν την στρατιωτική συνεργασία Ρωσίας και Τουρκίας, εν μέσω της επιδείνωσης των σχέσεων της Άγκυρας με την Ουάσινγκτον.
Ενώ η Ρωσία και η Τουρκία διεξάγουν κοινές ασκήσεις στη θάλασσα και εντείνουν την στρατιωτική συνεργασία στη Συρία, οι χώρες του ΝΑΤΟ αμφισβητούν τη δέσμευση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ .
Οι κοινές ναυτικές ασκήσεις την περασμένη Παρασκευή ήταν μέρος των ευρύτερων εθνικών ασκήσεων του τουρκικού στρατού. Παρόλο που μόνο λίγα πλοία συμμετείχαν στις ασκήσεις, οι διεθνείς αναλυτές χαρακτήρισαν τις πολιτικές τους συνέπειες ως πολύ σημαντικές.
«Οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ρωσίας-Τουρκίας αποτελούν σήμα τόσο για τη Δύση όσο και για την περιοχή της Μέσης Ανατολής στην οποία συνεργάζονται και τα δύο μέρη», δήλωσε ο Ζαύρ Γκαζίμοφ, αναλυτής στο αμυντικό ινστιτούτο Max Weber.
Η επιλογή της Μαύρης Θάλασσας ως χώρου για κοινές ασκήσεις έχει επίσης μεγάλη πολιτική σημασία, δεδομένου ότι αποτελεί το κέντρο έντασης μεταξύ του ΝΑΤΟ και του ρωσικού στρατού. Η επιλογή αυτή είναι ένα μήνυμα που ενόχλησε σφόδρα τους συμμάχους του ΝΑΤΟ , λένε άλλοι αναλυτές.
«Αυτή είναι μια άλλη επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η Τουρκία συμπεριφέρεται πολύ παράξενα για μέλος του ΝΑΤΟ. Σχεδόν όλοι πιστεύουν ότι είναι μέλος της συμμαχίας μόνο στα χαρτιά», δηλώνει ο πολιτικός αναλυτής Chingiz Aktar.
Πρόκειται για τις προσπάθειες της Μόσχας να «τραβήξει» την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.
«Αυτή η τάση δεν απέχει πολύ από το να θεωρείται προσωρινή τακτική. Είναι μια μακροπρόθεσμη στρατηγική της Ρωσίας», προσθέτει ο Aktar.
«Η άνευ προηγουμένου βελτίωση της τουρκο-ρωσικής αμυντικής συνεργασίας πρέπει τώρα να εξεταστεί στο πλαίσιο της άνευ προηγουμένου επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον», δήλωσε ο Γκασίμοφ.
Όταν η Ουάσιγκτον υποστήριξε τις δυνάμεις αυτοάμυνας των Σύρων Κούρδων κατά του «Ισλαμικού Κράτους», αυτό αποτέλεσε καμπή στις διμερείς σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας.
Η Άγκυρα θεωρεί τους Κούρδους ως τρομοκράτες που συνδέονται με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, το οποίο διεξάγει τρομοκρατικές δραστηριότητες στην Τουρκία για αρκετές δεκαετίες.
Η συμφωνία για την πώληση στην Ρωσία ρωσικών συστημάτων πυραύλων S-400 οδήγησε σε μια νέα επιδείνωση της έντασης μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Ουάσινγκτον προειδοποιεί για κυρώσεις εάν όντως παραληφθούν οι πύραυλοι, ανακοινώνοντας ότι απειλούν τα αμυντικά συστήματα του ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα με την εντατικοποίηση των διαφορών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας, η Άγκυρα και Μόσχα εντείνουν τη συνεργασία και στη Συρία.
Ρωσία και Τουρκία υποστηρίζουν τις αντίπαλες πλευρές στον εμφύλιο πόλεμο, αλλά όλο και περισσότερο συνεργάζονται μεταξύ τους, αλλά και με το Ιράν για να τερματίσουν τη σύγκρουση υπό την αιγίδα της λεγόμενης "διαδικασίας της Αστάνα".
Αυτό το μήνα, Τούρκοι και Ρώσοι στρατιωτικοί άρχισαν να συντονίζουν τις στρατιωτικές περιπολίες στο Idlib, τον τελευταίο θύλακα των Σύρων αντάρτων. Οι περιπολίες αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης συμφωνίας που αποφασίστηκαν από τους προέδρους της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Όλα αυτά δημιουργούν, θέλουν δεν θέλουν οι "ευρασιανιστές" ένα σκηνικό με το οποίο η Τουρκία θα πάθει ότι ακριβώς έπαθε και το 1919, δηλαδή ξένη κατοχή και διαμελισμό, οριστικό όμως αυτήν την φορά.
