Τη δική της θεωρία για τα αίτια του δυστυχήματος της πτήσης MH370 της Malaysia Airlines, που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς το 2014 και έκτοτε το τι ακριβώς συνέβη στο αεροσκάφος παραμένει ασαφές, δίνει η ειδική στην αεροπλοΐα δημοσιογράφος και συγγραφέας Κριστίν Νεγκρόνι.
Μιλώντας στην Daily Star, η Νεγκρόνι εξέφρασε την εκτίμηση ότι υπήρξε απότομη αποσυμπίεση στην καμπίνα του αεροσκάφους, που ταξίδευε από την Κουάλα Λουμπούρ με προορισμό το Πεκίνο. Σύμφωνα με την ίδια, είναι πολύ πιθανό ο πιλότος του αεροσκάφους, Zaharie Ahmad Shah, βρισκόταν στην τουαλέτα όταν συνέβη η αποσυμπίεση, και στο πιλοτήριο ήταν μόνο ο συγκυβερνήτης του, ο Fariq Abdul Hamid, ο οποίος δεν μπόρεσε να προσγειώσει με ασφάλεια το αεροσκάφος, καθώς υπέστη υποξία, δηλαδή ο εγκέφαλός του δεν οξυγονωνόταν επαρκώς. Αυτό σημαίνει ότι ο Hamid μπορεί να ήταν ζωντανός, αλλά αναίσθητος, στη διάρκεια της μοιραίας πορείας του αεροσκάφους προς τον ωκεανό.
«Το διαθέσιμο οξυγόνο για τους επιβάτες ήταν περίπου για 15 λεπτά, οπότε οι επιβάτες ήταν όλοι νεκροί, δεν υπάρχει περίπτωση να ανένηψαν, ήταν νεκροί πολύ πριν το αεροσκάφος πέσει στο νερό», σημειώνει η Νεγκρόνι.
Στο επίκεντρο της έρευνάς της βρίσκεται η μυστηριώδης στροφή που φαίνεται πως έκανε το αεροσκάφος 38 λεπτά μετά την απογείωσή του, στρίβοντας δυτικά. Οι ερευνητές πιστεύουν πως το αεροπλάνο έπεσε κάπου στον Ινδικό Ωκεανό, δυτικά της Αυστραλίας, αφού του τελείωσαν τα καύσιμα.
Η Νεγκρόνι πιστεύει πως ο συγκυβερνήτης σκόπευε να προσγειώσει το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο Langkawi, σε μόλις 700 μέτρα απόσταση από τη σχολή πιλότων στην οποία σπούδασε. Ωστόσο, επειδή ο εγκέφαλός του δεν λάμβανε αρκετό οξυγόνο, το αεροπλάνο πετούσε για λίγες ώρες ως «αεροπλάνο-φάντασμα» , χωρίς πιλοτάρισμα.
Σύμφωνα με τη θεωρία της, αν ο πιλότος δεν ήταν εκείνη την ώρα στην τουαλέτα, με την εμπειρία του ίσως να είχε αποδειχθεί καθοριστική. Η ίδια μάλιστα θεωρεί πως ο πιλότος, όταν κατάλαβε τι συνέβαινε, επέλεξε να ρισκάρει και να επιστρέψει στο πιλοτήριο, παρότι δεν υπήρχε οξυγόνο, καθώς δεν είχε εμπιστοσύνη στον συγκυβερνήτη του ότι θα τα κατάφερνε. Ωστόσο, η έλλειψη οξυγόνου τον επηρέασε και δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στο πιλοτήριο, έστω κι αν η απόσταση ήταν μερικά βήματα – το γεγονός ότι ο πιλότος ήταν καπνιστής, όπως και ο συγκυβερνήτης του, σήμαινε ότι ήταν πιο ευάλωτος στις επιπτώσεις της έλλειψης οξυγόνου. Ή ενδεχομένως να έφτασε ως την πόρτα, αλλά να μη θυμόταν ότι ήταν ήδη ανοιχτή (λόγω της απώλειας ύψους) και να έχασε πολύτιμα δευτερόλεπτα προσπαθώντας να σκεφτεί τον κωδικό.
«Ο κυβερνήτης δεν μπορούσε να ανακτήσει τον έλεγχο του αεροπλάνου. Αν τα είχε καταφέρει, τα πράγματα ίσως να ήταν πολύ διαφορετικά», υποστηρίζει.
