Εντονο είναι το παρασκήνιο που μας μεταφέρουν οι Τούρκοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι ζουν εκτός Τουρκίας και αντιπολιτεύονται τον Ρ. Τ. Ερντογάν. Οι νέοι βαρόνοι της τουρκικής οικονομίας με επικεφαλής τον δισεκατομμυριούχο Dogus έπεισαν τελικά τον Ταγίπ Ερντογάν να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.
Η οικονομία όχι απλώς έχει υπερθερμανθεί, αλλά ήδη έχει «καεί», όπως λένε χαρακτηριστικά οι δυτικοί παρατηρητές που παρακολουθούν καθημερινά τους δείκτες. Ο Dogus ξεκαθάρισε πως η αυτοκρατορία του δεν είναι σε θέση να αντέξει ένα επιτόκιο δανεισμού της τάξεως του 13% και όταν το 47% του μετοχικού κεφαλαίου του Holding αποτελείται από χρέη προς το διεθνές πιστωτικό σύστημα.
Τις εκλογές θα τις κερδίσει με τη νίκη στο Αφρίν και την πολεμική ρητορική. Την εσωτερική πολιτική αγορά, ωστόσο, θα πρέπει να τη διατηρήσει με μία πειστική προοπτική. Ο Ερντογάν θα κληθεί την επαύριον των εκλογών να υιοθετήσει σκληρά μέτρα που θα θυμίζουν εκείνα του Κεμάλ Ντερβίς, όταν άρχισε το πρόγραμμα εξυγίανσης της τουρκικής οικονομίας υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ. Πέρασαν κάπου 16 χρόνια από τότε και η Τουρκία αντιμετωπίζει το ίδιο αδιέξοδο σε διαφορετικές εκδοχές.
Όμως, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πάνω απ’ όλα ένα «political beast». Προκειμένου να υλοποιήσει ένα ιδιαίτερα επώδυνο οικονομικό πρόγραμμα θα χρειαστεί μία πολιτική δυναμική που θα υπερκαλύπτει τις απώλειες από τον κοινωνικό αντίκτυπο που θα προκαλέσουν τα οικονομικά μέτρα. Τις εκλογές θα τις κερδίσει με τη νίκη στο Αφρίν και την πολεμική ρητορική. Την εσωτερική πολιτική αγορά, ωστόσο, θα πρέπει να τη διατηρήσει με μία πειστική προοπτική. Είναι τα ελληνοτουρκικά και η κλιμάκωση της έντασης μία πειστική προοπτική;
Στο ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά του στην «AHVAL» ο βετεράνος πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης Yavuz Bydar, αυτοεξόριστος πια στην Ευρώπη και βασικό στέλεχος αυτής της ηλεκτρονικής εφημερίδας. Το τελικό συμπέρασμά του είναι πως ο Ερντογάν θα χρειαστεί «κάτι περισσότερο από τη νίκη στο Αφρίν και τις απειλές που εκτοξεύει νυχθημερόν κατά των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ». Μοναδικό αντίδοτο σε αυτήν την πολεμική ρητορική (;) με στόχο την Ελλάδα θα ήταν μία άμεση αντίδραση των ΗΠΑ σε συνεργασία με τη Γαλλία.
Κατά τον Yavuz Baydar, υφίστανται ενδείξεις πως βρίσκεται σε εξέλιξη η συνεννόηση μεταξύ Παρισίων και Ουάσινγκτον με στόχο τη διασφάλιση της αποτροπής ενδεχόμενης πολεμικής σύρραξης στο Αιγαίο ή στον ευρύτερο χώρο της κυπριακής ΑΟΖ. Μία εκ των συνιστωσών αυτής της ανεπίσημης συνεννόησης είναι η άμεση θωράκιση του Αρχιπελάγους με στρατιωτικές ενισχύσεις από ΗΠΑ και Γαλλία, οι οποίες θα «σταθμεύσουν» στην περιοχή. Στο συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν υπάρχει αναφορά στην πληροφορία περί χρονομίσθωσης γαλλικών φρεγατών από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.
Προφανώς διότι η πληροφορία κινείται ακόμη μεταξύ του ανεπίσημου και του επίσημου με μία ημιεπίσημη επιβεβαίωση από τον αναπληρωτή υπουργό Αμύνης Φ. Κουβέλη. Ωστόσο, η λογική είναι η ίδια ή καλύτερα καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα. Να διαμηνυθεί στην Άγκυρα πως μία πολεμική περιπέτεια στο Αιγαίο ή στη θάλασσα της Κύπρου θα ήταν τουλάχιστον μία στρατηγική ανοησία εκ μέρους της Τουρκίας.
Είναι το μήνυμα αρκετά σαφές; Ορισμένοι δυτικοί παρατηρητές στην Αθήνα αντιμετώπισαν με συγκρατημένη αισιοδοξία τη «διατύπωση φιλειρηνικών συναισθημάτων προς την Ελλάδα από τον Ταγίπ Ερντογάν» μέσω της προεκλογικής συνέντευξής του. Την αντίστοιχη στάση τηρεί και το Μαξίμου.
Η αποκρυπτογράφηση των προεκλογικών (και μετεκλογικών» σχεδίων του Ταγίπ Ερντογάν είναι μία δύσκολη «διπλωματική γυμναστική», επισημαίνουν οι παραπάνω δυτικοί διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα. Τα ελληνικά ΜΜΕ ακολουθούν μία σχεδόν γραμμική τακτική αντίδρασης «σε ό,τι κινείται στη διαδικτυακή τουρκική σφαίρα, με αποτέλεσμα ορισμένες στιγμές να χάνεται η ουσία».
Την ίδια στιγμή, ο διάσημος πλέον Uzay Bulut, Τούρκος δημοσιογράφος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τουρκία και αυτή τη στιγμή έχει έδρα στην Ουάσιγκτον...κρούει ξανά « τους κώδωνες του κινδύνου» στην ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για τις προθέσεις του Τούρκου « σουλτάνου» Ερντογάν έναντι των ελληνικών νησιών λόγω ..υδρογονανθράκων.
Συγκεκριμένα αναφέρει: « Η Τουρκία παρενοχλεί την Ελλάδα με συνέπεια . Πρόσφατα, την περασμένη εβδομάδα στις 17 Απριλίου, δύο τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη παρενόχλησαν το ελικόπτερο με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον ΑΓΕΕΔ ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη καθώς πετούσαν από τη νησίδα Ρω στη Ρόδο.
Μετά τις παράνομες εισβολές και κατοχές της Βόρειας Κύπρου το 1974 και της συριακής πόλη Afrin τον Μάρτιο, με ουσιαστικά καμία παγκόσμια αντίδραση, η Τουρκία του Ερντογάν αισθάνεται προφανώς αδιαμφισβήτητα ισχυρή και πρόθυμη να συνεχίσει αυτό το « έργο».
Αυτή τη φορά, φαίνεται,ότι στοχοποιούνται όμως τα πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο νησιά της Ελλάδας.
Μια άλλη πρόκληση της τουρκικής κυβέρνησης έγινε πρόσφατα όταν τρεις νεαροί Έλληνες άνδρες αποτίνοντας φόρο τιμής σε νεκρό πιλότο ( Σμηναγό Μπαλταδώρο ), τοποθέτησαν πέντε σημαίες σε ορισμένες νησίδες στο Αιγαίο.
Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, η Τουρκία απαίτησε πρώτα την Ελλάδα να απομακρύνει τις σημαίες και στη συνέχεια πραγματοποίησε μια νυκτερινή στρατιωτική επιχείρηση εναντίον μιας μικροσκοπικής νησίδας, με το όνομα Μικρή Ανθρωπόφαγος…με τις ειδικές μονάδες του τουρκικού πολεμικού ναυτικού SAT-SAS και φέρεται να την απομάκρυνε στις 15 Απριλίου.
«Μην κάνετε επικίνδυνα βήματα», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου προειδοποιώντας την Ελλάδα: «Οι στρατιώτες μας μπορεί να προκαλέσουν ατύχημα»…τόνισε ο ίδιος.
Πολλά τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης κάλυψαν με υπερηφάνεια την επιχείρηση σαν να είχε νικήσει ο τουρκικός στρατός σε μια θριαμβευτική μάχη, με νέα εδάφη . Τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ωστόσο, ανέφεραν ότι, σύμφωνα με μάρτυρες της περιοχής, και οι πέντε σημαίες φαινομενικά εξακολουθούν να κυματίζουν .
Η ουσία είναι ότι τα νησιά του Αιγαίου που η Τουρκία απειλεί να εισβάλει, νομίμως και ιστορικά, ανήκουν στην Ελλάδα.
Από τότε που ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε την Ελλάδα τον περασμένο Δεκέμβριο, τα τουρκικά ΜΜΕ κλιμάκωσαν την ανθελληνική ρητορική τους περί «ελληνικής κατοχής των νησιών».
Ορισμένες μεγάλες τουρκικές εφημερίδες υποστηρίζουν ότι «η Ελλάδα έχει γίνει έδρα των τρομοκρατών που είναι εχθρικοί προς την Τουρκία».
Άλλοι αξιωματούχοι λένε ότι «η Ελλάδα σχεδιάζει να εισβάλει στην Τουρκία». Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι «η Τουρκία μπορεί να πολεμήσει ενάντια στην Ελλάδα στο Αιγαίο», ενώ άλλοι κατηγορούν τους Έλληνες προξενικούς υπαλλήλους στην Κωνσταντινούπολη ότι προσπάθησαν να αναβιώσουν την Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέσω μιας έκθεσης που διοργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018.
Γιατί είναι τόσο πολύ εμμονή όμως των Τούρκων αξιωματούχων με την Ελλάδα;
Από το 1923 και μετά την μεγάλη επίθεση εναντίον των Ελλήνων - τη γενοκτονία του 1913-1923 - ιδρύθηκε η τουρκική δημοκρατία που γνωρίζουμε σήμερα.
Έκτοτε, οι επεκτατικοί στόχοι της Τουρκίας φαίνεται να εμπνέονται από μια φαινομενική ιστορική επιθετικότητα, με ένα μίσος εναντίον των Ελλήνων, τον νεο-οθωμανισμό και μια ισλαμική παράδοση κατάκτησης ή τζιχάντ.
Από τα μέσα του 15ου αιώνα μέχρι την κήρυξη της πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας το 1822, τα σύνορα της σύγχρονης Ελλάδας καταλήφθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο Ερντογάν είναι ανοιχτός στους στόχους του να αναστήσει ξανά την Αυτοκρατορία αυτή ή τουλάχιστον να επεκτείνει το τουρκικό έδαφος όσο το δυνατόν περισσότερο:
«Υπάρχουν φυσικά σύνορα και υπάρχουν σύνορα στις καρδιές μας», έχδει πει πολλές φορές . «Μερικοί άνθρωποι μας ρωτούν:« Γιατί ενδιαφέρεστε για το Ιράκ, τη Συρία, τη Γεωργία, την Κριμαία, το Καραμπάχ, το Αζερμπαϊτζάν, τα Βαλκάνια και τη Βόρεια Αφρική; »... Κανένα από αυτά τα εδάφη δεν είναι ξένο σε εμάς. Να μοιραστούμε το Rize [στην Τουρκία] από το Μπατούμι [στη Γεωργία], πώς μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το Edirne [στην Τουρκία] είναι χωριστό από τη Θεσσαλονίκη; ή το Mardin [στην Τουρκία] από την Al-Hasakah [στη Συρία] ή το Siirt [στην Τουρκία] με την Mosul [στο Ιράκ];
«Από τη Θράκη προς την Ανατολική Ευρώπη, σε κάθε βήμα που θα κάνετε θα δείτε ίχνη των προγόνων μας ... Θα πρέπει να αρνηθούμε τον αληθινό εαυτό μας για να σκεφτούμε τους «αδελφούς μας» στη Γάζα και τη Σιβηρία, με τους οποίους μιλάμε την ίδια γλώσσα και μοιραζόμαστε τα ίδια ιδανικά να είναι διαφορετικοί από εμάς .
Έχουμε ενδιαφέροντα σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Κριμαία, Καραμπάχ, Βοσνία και άλλες « αδελφές» περιοχές που είναι στην ευθύνη και στο καθήκον της Τουρκίας . Την ημέρα που θα εγκαταλείψουμε αυτά τα πράγματα θα παραδώσουμε την ελευθερία και το μέλλον μας », κατέληξε ο Τούρκος πρόεδρος.
Ο Ερντογάν αναφέρθηκε επίσης στο Misak-i Milli ("Εθνικό Σύμφωνο"), ένα σύνολο αποφάσεων του Οθωμανικού Κοινοβουλίου το 1920 σχετικά με τα σύνορα του μελλοντικού τουρκικού κράτους που θα εδραιώσει όλα τα εδάφη της νέας Οθωμανικής Τουρκία. Το Εθνικό Σύμφωνο αναφέρεται συνήθως από τους Τούρκους όταν ζητούν την τουρκική εδαφική επέκταση.
Η τουρκική εφημερίδα Hürriyet έγραψε:
«Μερικοί ιστορικοί λένε ότι σύμφωνα με το Εθνικό Σύμφωνο τα Τουρκικά σύνορα περιλαμβάνουν εκτός από τα σημερινά σύνορα της Τουρκίας, την Κύπρο, το Χαλέπι [στη Συρία], την Μοσούλη, το Ερμπίλ, το Κιρκούκ στο Ιράκ, το Μπατούμι στη Γεωργία, τη Θεσσαλονίκη, τη Βάρνα [στη Βουλγαρία] και τα νησιά του Αιγαίου» .
Στις 18 Απριλίου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι «Οι Βραχονησίδες Kardak [Ίμια της Ελλάδας] τα χωρικά ύδατα τους και ο εναέριος χώρος πάνω από αυτά είναι αποκλειστικά υπό την τουρκική κυριαρχία».
Σημαντικά πολιτικά κόμματα στην Τουρκία ενώνουν την επιθυμία τους για να εισβάλουν στο Αιγαίο. Σε αυτό που διαφωνούν είναι μόνο το ποιος είναι ο ένοχος που έχει επιτρέψει την ελληνική κυριαρχία πάνω στα νησιά αυτά .
Το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, το CHP (Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα), κατηγορεί το κυβερνών κόμμα AKP ότι «αφήνει τους Έλληνες να κατέχουν τα τουρκικά νησιά». το ΑΚΡ κατηγορεί την CHP , ιδρυτικό κόμμα της Τουρκίας, ότι «αυτό άφησε τους Έλληνες να πάρουν τα νησιά μέσω της συνθήκης της Λωζάννης του 1923».
Οι αναζητήσεις της Τουρκίας για νέα οικονομικά οφέλη από πρόσθετο τουρισμό, αλλά κυρίως τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Αιγαίο, φαίνεται να έχουν εντείνει το ανανεωμένο ενδιαφέρον της Τουρκίας για την Ελλάδα.
Το 2011, μετά από μια οικονομική κρίση, η Ελλάδα ξεκίνησε ξανά δικές της έρευνες υδρογονανθράκων. Πέρυσι, οι εταιρίες ενέργειας της Γαλλίας και της Ιταλίας υπέγραψαν μίσθωση για έρευνα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα, ανέφερε το Reuters.
Αν και η Ελλάδα μπορεί να είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με την Τουρκία σε οικονομικές συμφωνίες, η Τουρκία φαίνεται να προτιμά "άλλα μέσα".
Οι τουρκικές ανάγκες παρέχονται στην πραγματικότητα από τη σύνδεσή της με τις ΗΠΑ. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι παίρνουν συνήθως ό, τι θέλουν από τη Δύση, αλλά φαίνεται ότι τώρα επέλεξαν να ευθυγραμμιστούν με το Ιράν και τη Ρωσία, ενδεχομένως σε μια προσπάθεια περαιτέρω εκβιασμού της Δύσης για περισσότερα ανταλλάγματα .
