ΦΩΤΟΡΕΠ[ΟΡΤΑΖ ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΗΣ ΧΑΜΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΙΔΟΜΑΡΤΥΡΑ
40 ημέρες πένθους 40 ημέρες απουσίας …..ο μικρός ελληνορθόδοξος Hanna ο ορθόδοξος παιδομάρτυρας νεομάρτυρας Ηanna έπεσε στην πόλη του την ελληνορθόδοξη Σελευκόβουλο της Συρίας στην επαρχία της Χάμα από τις ρουκέτες μίσους των ισλαμιστών ανταρτών.Έπεσε από ένα ακόμη τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα μίσους κατά των μειονοτήτων της Συρίας από το τζιχάντ τον Ιερό πόλεμο που κήρυξε εναντίον τους ο εξτρεμιστικός σουνιτισμός στην πιο επαίσχυντη έκφανσή του αυτή του αδιάλλακτου ουαχαμπιτισμού σαλαφισμού.
Το μικρό ορθόδοξο χριστιανόπουλο έγινε ένας σβώλος χώμα ….μια ανάμνηση θολή,τρεμοπαίζει η φιγούρα του στα ματοσύνορα της μάνας……
Για το μικρό ορθόδοξο χριστιανόπουλο της al Sukalabiyah οργανώθηκε μια πικετοφορία από τη νεολαία της πόλης.Συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στο χώρο όπου μαρτύρησε.Η δασκάλα μίλησε για την αξία της θυσίας του.
Το μικρό ορθόδοξο χριστιανόπουλο τη Συρίας είναι το σύμβολο της αντίστασης κατά του νεοθωμανικού επεκτατισμού με τη συνεργεία των μεγάλων δυνάμεων.Ο Βίκτωρ Ουγκώ στο ποίημα του «Το Ελληνόπουλο» το 1828 που αναφέρεται στην καταστροφή της Χίου από τους Οθωμανούς Τούρκους στις 30 Μαρτίου 1822 εκθειάζει έναν μικρό αγωνιστή σύμβολο μιας χούφτας αντρειωμένων που βάλθηκαν να γκρεμίσουν μια αυτοκρατορία.Ο Β Ουγκώ προς πείσμα των άθλιων πολιτικών του Παρισιού που έδωσαν πολιτική νομιμοποίηση στην ισλαμιστική τρομοκρατία στη Συρία που την αναγνώρισαν,την εξόπλισαν,την χρηματοδότησαν και την δικαίωσαν μέσω του ολοκληρωτικού επικοινωνιακού πολέμου στο πογκρόμ, τη γενοκτονία,την εθνοκάθραση κατά του συριακού λαού θα έκανε ελλείψει άλλου σύγχρονου διανοουμένου μια μεταγραφή του θρυλικού του ποιήματος για τα δεινά του συριακού :
Τούρκοι Τσετσένοι Γάλλοι Τυνήσιοι Αιγύπτιοι Βέλγοι ….. διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Συρία ….μαύρη απομένει ξέρα,
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά……..
Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ’ ήθελες τάχα να ‘χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν’ αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;
Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ’ το δεντρί
που μεσ’ στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ’ έν’ άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ’ απ’ τον ίσκιο του να βγει;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνορθόδοξο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά.
dimpenews.com
