Τη συγκίνησή του εξέφρασε με ανάρτησή του ο πλανόδιος μουσικός που αγκάλιασε ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Ο Μανώλης Ρακιντζής, τραγουδούσε με την κιθάρα του το τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου, «Ήτανε μια φορά», όταν ο συνθέτης που περνούσε από το σημείο έσπευσε να τον ακούσει και να τον αγκαλιάσει.
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Σταύρο Ξαρχάκο, που μου χάρισε τόσο απλά μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω όσο ζω. Ευχαριστώ και όλες κι όλους εκείνους που με αναζήτησαν μετά απ’ αυτό το βίντεο» γράφει ο Μανώλης Ρακιντζής.
Μάλιστα, ο ίδιος αναφερθείς στις δυσκολίες των μουσικών του δρόμου επεσήμανε «είναι πραγματικά τιμή μου και θα είναι και χαρά μου όταν θα θυμηθούν να μην αγνοήσουν στο μέλλον έναν μουσικό που παίζει δίπλα τους στις βόλτες και στα ψώνια τους και να μην τον αντιμετωπίσουν ως επαίτη. Οι μουσικοί του δρόμου δεν είμαστε επαίτες. Η μουσική είναι αγάπη, είναι συγκίνηση και προσφορά. Αυτό κάνουμε είτε στον δρόμο είτε στα μαγαζιά».
Ολόκληρη η ανάρτηση του μουσικού:
Από χθες το βράδυ, προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τα συναισθήματα μου για όσα συνέβησαν ενώ έπαιζα στο κέντρο της Αθήνας, μιας πόλης άλλοτε φιλόξενης κι άλλοτε φοβερά επιθετικής προς τους μουσικούς του δρόμου.
Η αλήθεια είναι ότι βλέπω και ξαναβλέπω το βίντεο με τον μεγάλο μας συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο να περνά τον δρόμο και να έρχεται να με αγκαλιάζει ακούγοντας να παίζω το τραγούδι του, και νιώθω σαν να το έχει ζήσει κάποιος άλλος, σαν ο άνθρωπος που βλέπω, να μην είμαι εγώ.
Βλέποντας ένα ζωντανό κομμάτι της καλλιτεχνικής ιστορίας αυτού του τόπου να ανοίγει την αγκαλιά του προς έναν άγνωστο που συνάντησε τυχαία στον δρόμο, αντιλαμβάνομαι το πόσο σημαντικό είναι να φτάνεις στο σημείο εκείνο που δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν, έχοντας σαν μόνο σημείο αναφοράς την τρυφερότητα και την ταπεινότητα.
Σαν δημιουργός, έχω να πω ότι μέσα από αυτό το βίντεο, φαίνεται η σπουδαιότητα του να ακούγονται τα τραγούδια σου από το Ηρώδειο και τα γεμάτα στάδια μέχρι τον δρόμο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Σταύρο Ξαρχάκο, που μου χάρισε τόσο απλά μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω όσο ζω. Ευχαριστώ και όλες κι όλους εκείνους που με αναζήτησαν μετά απ’ αυτό το βίντεο.
Είναι πραγματικά τιμή μου και θα είναι και χαρά μου όταν θα θυμηθούν να μην αγνοήσουν στο μέλλον έναν μουσικό που παίζει δίπλα τους στις βόλτες και στα ψώνια τους και να μην τον αντιμετωπίσουν ως επαίτη. Οι μουσικοί του δρόμου δεν είμαστε επαίτες. Η μουσική είναι αγάπη, είναι συγκίνηση και προσφορά. Αυτό κάνουμε είτε στον δρόμο είτε στα μαγαζιά. Ελπίζω να είναι δίπλα μας όλοι αυτοί που σήμερα επικροτούν συγκινούνται και με τιμούν με τα καλά τους λόγια και αύριο, όταν η αστυνομία θα έρθει να μας διώξει από το σημείο που παίζουμε.
Θα είναι χαρά μου να αλληλοεπιδρούμε περισσότερο, με όρους ισότητας, συγκίνησης και διασκέδασης.
