Φτάνοντας στο μικρό λιμάνι του Κρυονερίου, στις βόρειες ακτές του Πατραϊκού Κόλπου, o επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει τη σιδηροδρομική γραμμή.
Αυτές τις μέρες είναι σχεδόν «θαμμένη» στην άσφαλτο που στρώθηκε το 1990. Ωστόσο ορισμένα κομμάτια της είναι ορατά. Όπως και ο σταθμός της περιοχής, αφημένος στο πέρασμα του χρόνου…αναφέρεται στο αφιέρωμα της ιστοσελίδας agriniopress
Σιδηρόδρομος με ιστορία
Αν η κατάσταση των δρόμων στην Αθήνα ήταν τόσο κακή το 1897, φανταστείτε πόσο κακές ήταν οι συνθήκες σε άλλα μέρη της χώρας εκείνη την εποχή;
Ωστόσο, 10 χρόνια νωρίτερα ο Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης υπέγραψε μια σύμβαση που θα εκπλήρωνε ένα ευρηματικό και ευρηματικό όραμα που είχε.
Ένας σιδηρόδρομος που συνδέει το Αγρίνιο, (τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής Ελλάδας) με το λιμάνι της Πάτρας στην Πελοπόννησο!
Ο σιδηρόδρομος θα συνέδεε το Αγρίνιο με το Μεσολόγγι, σε απόσταση περίπου 60 χιλιομέτρων, και στη συνέχεια θα συνέχιζε προς το Κρυονέρι όπου ένα φέρι θα διέσχιζε το στενό θαλάσσιο πέρασμα προς Πάτρα.
Η υπηρεσία τρένου ήταν τόσο για εμπορικούς όσο και για επιβατικούς σκοπούς. Τα τοπικά εποχιακά προϊόντα αποστέλλονταν νότια σιδηροδρομικώς και, από το λιμάνι της Πάτρας, μπορούσαν να φτάσουν στην υπόλοιπη Ελλάδα και να εξαχθούν και σε άλλες χώρες. Το κεντρικό δίκτυο ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο χρόνια και ακολούθησε η επέκταση στο Κρυονέρι.
Μάλιστα, το 1891 η σιδηροδρομική γραμμή Κρυονέρι – Αγρίνιο λειτουργούσε με ατμοκίνητο τρένο με σταθμούς που ξεκινούσαν από το λιμάνι του Κρυονερίου και περιλάμβαναν τον Γαλατά, το Ευηνοχώρι, το Μεσολόγγι, τις Αλυκές, το Αιτωλικό, τη Σταμνά, το Αγγελόκαστρο, το Δοκίμι και τέλος το Αγρίνιο.
Όλη η διάρκεια του ταξιδιού διήρκεσε 2 ώρες και 35 λεπτά, με μέση ταχύτητα 15 mph (24 km/h).
Το Κρυονέρι έγινε ο συνδετικός κόμβος για αυτήν την υπέροχη υπηρεσία τρένου. Το λιμάνι και το ferry boat προσαρμόστηκαν ειδικά για να φιλοξενούν τα βαγόνια εμπορευμάτων που μεταφέρονταν απευθείας στο πορθμείο για εξοικονόμηση χρόνου εκφόρτωσης και φόρτωσης. Μια ατμομηχανή με έως και δέκα βαγόνια μπορούσε να φορτωθεί ανά πάσα στιγμή.
Η υπηρεσία αυτή βέβαια έφερε μαζί της μεγάλη ακμή για τον οικισμό.
Οι αγρότες, οι παραγωγοί και οι μικροί κατασκευαστές επωφελήθηκαν όλοι από την υπηρεσία. Άνοιξε έναν εντελώς νέο κόσμο μεταφοράς και σύνδεσης για χιλιάδες πολίτες που μπορούσαν πλέον να ταξιδέψουν και να επισκεφτούν φίλους και συγγενείς σε όλη την περιοχή. Οι τοπικές επιχειρήσεις άκμασαν καθώς έμποροι και αγρότες εμπορεύονταν τα προϊόντα τους με ρύζι, φασόλια, φακές, καλαμπόκι, αλάτι και καπνό.
Αυτή την εποχή βέβαια δεν υπήρχε η κρεμαστή γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ούτε καν υπήρχε κεντρικός δρόμος πέρα από το Κρυονέρι. Δυστυχώς όλα σταμάτησαν τον Φεβρουάριο του 1970 όταν η γραμμή διαλύθηκε.
Και έτσι τελείωσε μια εποχή ταξιδιών με τρένο που είχε εξυπηρετήσει τόσο καλά τη χώρα για περισσότερα από 80 χρόνια…
Το κείμενο (σε ελληνική απόδοση) το βίντεο και οι φωτογραφίες από την σελίδα Rocking Life On The Road:
