Φυλακίστηκε μητέρα στη Βρετανία καθώς έκρυβε επί 3 χρόνια το μωρό της σε συρτάρι για να μην το δουν ο σύντροφος της και τα άλλα της παιδιά.
Η υπόθεση προκαλεί σοκ καθώς όπως αναφέρθηκε στο δικαστήριο του Τσέστερ, το νήπιο «δεν γνώρισε ποτέ το φως της ημέρας ή τον καθαρό αέρα» μέχρι που ένας επισκέπτης το βρήκε να κλαίει στο κρεβάτι.
Πώς βρέθηκε το μωρό
Το τριών ετών κορίτσι, τρεφόταν με γάλα με δημητριακά μέσω σύριγγας και ήταν τόσο σοβαρά υποσιτισμένο που είχε την εικόνα βρέφους 7 μηνών. Σύμφωνα με την εισαγγελία, το μικρό παιδί είχε αφεθεί να «τα βγάζει πέρα μόνο του» χωρίς φαγητό για μεγάλες χρονικές περιόδους. Επίσης, δεν ανταποκρινόταν στο όνομά του, βρέθηκε με μπερδεμένα μαλλιά, εξανθήματα, υπερωιοσχιστία και άλλα ιατρικά ζητήματα για τα οποία η μητέρα της δεν είχε ζητήσει ιατρική συμβουλή ή περίθαλψη.
Η μητέρα ομολόγησε την ένοχη της σε τέσσερις κατηγορίες για βάναυση μεταχείριση παιδιού και δεν κατονομάστηκε ώστε να προστατευτεί η ταυτότητα του παιδιού.
Το σοκ της κοινωνικής λειτουργού όταν είδε το παιδί
Τα αδικήματα έλαβαν χώρα περίπου από τις αρχές του 2020 μέχρι το 2023, όταν ένας επισκέπτης ανακάλυψε το παιδί αφού άκουσε το κλάμα του. Αφού βρέθηκε το κοριτσάκι, μια κοινωνική λειτουργός πήγε στο σπίτι και αναφέρθηκε στα όσα φριχτά αντίκρισε, τονίζοντας παράλληλα ότι ήταν το μόνο άλλο άτομο που είχε δει το νήπιο πέρα από τη μητέρα του. Η κοινωνική λειτουργός τόνισε επίσης ότι «σοκαρίστηκε» από την έλλειψη συναισθήματος της μητέρας όταν της απάντησε θετικά για το που ζούσε το παιδί.
Από την πλευρά της η μητέρα είχε δηλώσει στους αστυνομικούς ότι δεν γνώριζε ότι ήταν έγκυος και ότι ήταν «πραγματικά φοβισμένη» όταν γέννησε το παιδί. Αργότερα υποστήριξε ότι «το μωρό δεν ήταν μέλος της οικογένειας». Ισχυρίστηκε ότι το βρέφος δεν κρατούνταν στο συρτάρι κάτω από το κρεβάτι όλη την ώρα και είπε ότι το συρτάρι δεν έκλεινε ποτέ. Συγκινήθηκε ωστόσο όταν αναφέρθηκε στα άλλα της παιδιά, που δεν ζουν πλέον μαζί της, λέγοντας ότι τα είχε φροντίσει καλά.
Ο δικαστής ωστόσο ήταν καταπέλτης εναντίον της τονίζοντας ότι παιδί είχε «στερηθεί οποιασδήποτε αγάπης, οποιασδήποτε σωστής στοργής, οποιασδήποτε κατάλληλης προσοχής, οποιασδήποτε αλληλεπίδρασης με άλλους», καθώς και μιας «σωστής διατροφής» και «της απαραίτητης ιατρικής φροντίδας». Κατέληξε μάλιστα λέγοντας: «Δεν θυμάμαι τόσο άσχημη περίπτωση στα 46 μου χρόνια».
