Η σιωπηλή παραίτηση έχει αναδειχθεί ως μια σημαντική τάση στον χώρο εργασίας, που έκανε την εμφάνισή της κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και εκτοξεύτηκε μετά την πανδημία φτάνοντας στο σήμερα που συνεχίζει να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα.
Μπορεί να δίνει την αίσθηση ή να ακούγεται σαν να αποχωρεί ένας υπάλληλος από τη δουλειά του, ο όρος όμως αναφέρεται στην συνειδητή απόφαση των εργαζομένων να περιορίσουν τις προσπάθειές τους στο ελάχιστο που απαιτείται για να εκπληρώσουν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Αυτή η κίνηση θεωρείται κυρίως ως απάντηση στην εξάντληση, την απογοήτευση και την επιθυμία για καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Ο υπερβολικός έλεγχος από τους προϊσταμένους ή η επιμονή στην υποχρέωση φυσική παρουσίας στο γραφείο μπορεί να γυρίσει στις επιχειρήσεις μπούμερανγκ.
Αυτό προκύπτει από έρευνα της ΙWG, η οποία εξετάζει τους βασικούς λόγους που οδηγούν στο φαινόμενο της «σιωπηλής παραίτησης» και της απώλειας κορυφαίων ταλέντων στις εταιρείες.
Πάνω από το μισό (57%) των εργαζομένων ανέφερε ότι είναι πιο πιθανό να προχωρήσουν σε «σιωπηλή παραίτηση», όταν έχουν έναν προϊστάμενο που δεν αναγνωρίζει τις προσπάθειές τους, ασκεί υπερβολικό έλεγχο ή δεν τους προσφέρει την δυνατότητα να επιλέξουν τον χώρο εργασίας τους.
Με το 22% του εργατικού δυναμικού να αναφέρει ότι ήδη βιώνει ή έχει βιώσει ί κάποια στιγμή στο παρελθόν απώλεια κινήτρου για εργασία, εκατομμύρια εργαζόμενοι πιθανότατα να εγκαταλείψουν τις τρέχουσες θέσεις τους ή να αναζητήσουν επαγγελματικές ευκαιρίες αλλού, εφόσον δεν νιώθουν ότι τους δίνεται η ευχέρεια να εργαστούν με τον τρόπο που τους εξυπηρετεί.
Το φαινόμενο κέρδισε έδαφος σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων όπως το TikTok, όπου οι χρήστες μοιράστηκαν τις εμπειρίες και τις απογοητεύσεις τους σχετικά με τις προσδοκίες στον χώρο εργασίας.
Το hashtag #quietquitting συγκέντρωσε σχεδόν 900 εκατομμύρια προβολές, αντικατοπτρίζοντας την απήχηση που είχε ο νέος αυτός όρος. Πολλά άτομα εξέφρασαν πως ένιωσαν συναισθήματα υποτίμησης και εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, οδηγώντας τα να υιοθετήσουν μια νοοτροπία όπου η εργασία δεν είναι προτεραιότητα και πάνω από όλα.
Η πανδημία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή. Καθώς πολλοί εργαζόμενοι επαναξιολόγησαν τις καριέρες και τις προσωπικές τους ζωές κατά τη διάρκεια των περιορισμών, άρχισαν να δίνουν προτεραιότητα στην ψυχική υγεία και ευημερία αντί για τις ατελείωτες επαγγελματικές υποχρεώσεις.
Τι είναι η σιωπηλή παραίτηση;
Η σιωπηλή παραίτηση περιλαμβάνει τους υπαλλήλους που εκτελούν τα καθήκοντά τους χωρίς να ξεπερνούν τα όρια. Αυτό σημαίνει ότι τηρούν αυστηρά τις περιγραφές των θέσεών τους, αποφεύγουν τις υπερωρίες και αντιστέκονται σε πρόσθετες ευθύνες που δεν αποζημιώνονται. Η πρακτική χαρακτηρίζεται από μια απόσυρση από την κουλτούρα της εντατικής εργασίας που συχνά απαιτεί υπερβολική δέσμευση και συμμετοχή από τους εργαζόμενους.
Λόγοι πίσω από την σιωπηλή παραίτηση
Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην τάση της σιωπηλής παραίτησης, με πρώτο την εξάντληση. Πολλοί υπάλληλοι νιώθουν καταβεβλημένοι από υπερβολικές εργασίες ή έλλειψη αναγνώρισης, γεγονός που τους οδηγεί σε απομάκρυνση από τους ρόλους τους. Υπάλληλοι που δεν βλέπουν την αξία στη δουλειά τους ή νιώθουν αποκομμένοι από τους στόχους της εταιρείας μπορεί να καταβάλλουν μόνο ελάχιστη προσπάθεια. Η αναποτελεσματική επικοινωνία και η έλλειψη υποστήριξης από τη διοίκηση μπορούν να ενισχύσουν τα συναισθήματα παραμέλησης στους εργαζόμενους, ωθώντας τους να νιώθουν αποκομμένοι και χωρίς κίνητρο.
Η επιθυμία για ισορροπία εργασίας-ζωής, δείχνει μια αυξανόμενη έμφαση και στροφή του ενδιαφέροντος στον προσωπικό χρόνο που έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους να δίνουν προτεραιότητα στη ζωή έξω από τη δουλειά.
Επιπτώσεις της σιωπηλής παραίτησης
Ενώ η σιωπηλή παραίτηση επιτρέπει στους υπαλλήλους να ανακτήσουν κάποιο έλεγχο πάνω στην ισορροπία εργασίας-ζωής, μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις τόσο για τα άτομα όσο και για τις οργανώσεις. Για τους υπαλλήλους, αυτή η προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει σε στασιμότητα στην επαγγελματική ανάπτυξη και εξέλιξη. Για τις εταιρείες, η σιωπηλή παραίτηση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μειωμένη παραγωγικότητα, χαμηλότερη ηθική μεταξύ των ομάδων και προκλήσεις στη διατήρηση των ταλέντων.
Για να καταπολεμήσουν την σιωπηλή παραίτηση και να προάγουν μια πιο παραγωγική και ενεργή εργατική δύναμη, οι εργοδότες μπορούν να υιοθετήσουν αρκετές στρατηγικές, όπως η αναγνώριση και η ανταμοιβή. Η τακτική αναγνώριση των συνεισφορών των υπαλλήλων μπορεί να ενισχύσει το κίνητρο και να μειώσει τα συναισθήματα υποτίμησης. Η καθιέρωση ανοιχτών γραμμών επικοινωνίας βοηθά ώστε οι υπάλληλοι να νιώθουν ότι ακούγονται και κατανοούνται. Βοηθώντας τους υπαλλήλους να δουν πώς οι ρόλοι τους συμβάλλουν στους ευρύτερους στόχους της οργάνωσης μπορεί να ενσταλάξει μια αίσθηση σκοπού και ανήκειν. Επίσης, η ενθάρρυνση για δημιουργία ορίων γύρω από τις ώρες εργασίας μπορεί να βοηθήσει τους υπαλλήλους να διατηρήσουν την ευημερία τους ενώ εξακολουθούν να εκπληρώνουν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.
Η σιωπηλή παραίτηση αντιπροσωπεύει μια σημαντική αλλαγή στη δυναμική του χώρου εργασίας, υπογραμμίζοντας την ανάγκη τόσο για εργαζόμενους όσο και για εργοδότες να επαναξιολογήσουν τις προσδοκίες και τις πρακτικές τους. Με την κατανόηση αυτής της τάσης και την αντιμετώπιση των ριζικών αιτίων της, οι οργανώσεις μπορούν να δημιουργήσουν υγιέστερα εργασιακά περιβάλλοντα που προάγουν τη συμμετοχή ενώ σέβονται τις ατομικές ανάγκες των εργαζομένων για ισορροπία και εκπλήρωση στόχων.
Στο υβριδικό μοντέλο εργασίας το κλειδί
Αντίθετα, το 40% των υπαλλήλων γραφείου που απολαμβάνουν την ευελιξία του υβριδικού μοντέλου εργασίας, είναι λιγότερο πιθανό να υιοθετήσουν τη «σιωπηλή παραίτηση», αποδεικνύοντας ότι η ευέλικτη εργασία μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των επιπέδων ικανοποίησης.
Οι εργαζόμενοι στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα στις επιχειρήσεις: Η υιοθέτηση της υβριδικής εργασίας δεν αποτελεί πλέον επιλογή, αλλά κρίνεται απαραίτητη για την προσέλκυση και διατήρηση ταλέντων. Οι εταιρείες που δεν θα προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, κινδυνεύουν να μείνουν πίσω και να χάσουν τους καλύτερους.
Οι επιχειρήσεις που δεν προσφέρουν υβριδική εργασία αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο να χάσουν τα καλύτερα ταλέντα τους. Σύμφωνα με την έρευνα, το 62% των εργαζομένων που δουλεύουν υβριδικά, δηλώνουν διατεθειμένοι να παραιτηθούν αν τους ζητηθεί να επιστρέψουν πλήρως στο γραφείο.
Επιπλέον, το 71% των εργαζομένων θα απέρριπτε την πρόταση για μία νέα δουλειά που απαιτεί καθημερινή μετακίνηση μεγάλης απόστασης, ενώ το 72% θα αναζητούσε θέσεις που δίνουν τη δυνατότητα εργασίας από οποιοδήποτε μέρος.
Το υβριδικό μοντέλο εργασίας αποτελεί καταλύτη για την αύξηση της παραγωγικότητας κατά 78%. Επιπλέον, το 92% των εργαζομένων απολαμβάνει την αυτονομία να διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους, επιλέγοντας τον χρόνο και τον τόπο που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες τους. Αυτή η δυνατότητα , οδηγεί σε μεγαλύτερο βαθμό ικανοποίησης, ενώ μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο «σιωπηλής παραίτησης».
