Ο υπουργός εργασίας κ, Άδωνις Γεωργιάδης συναντήθηκε με τον Πακιστανό αξιωματούχο Jawad Sohrab για το θέμα των εργατών στην Ελλάδα.
Ο Πακιστανός αξιωματούχος ανέφερε : "η συνάντησή μου με τον Έλληνα υπουργό Εργασίας @AdonisGeorgiadi ήταν εξαιρετικά παραγωγική για τη διερεύνηση ισχυρών συνεργασιών. Εστιάζουμε στην κάλυψη της ανάγκης της Ελλάδας για 500.000 ειδικευμένους εργάτες, ιδιαίτερα στον τομέα των κατασκευών. InShaAllah τις επόμενες ημέρες θα υπογράψουμε μια συμφωνία G2G…"
Χρειαζόμαστε ως Ελλάδα τόσους χιλιάδες εργάτες από το Πακιστάν στο τομέα των κατασκευών;
Το πρόβλημα στην ελληνική Γεωργία και η έλλειψη χεριών:
Χιλιάδες τόνοι, πορτοκάλια, Ελιές, Μανταρίνια και άλλα εποχικά είδη είναι στα δέντρα στην χώρα μας, αφού όντως οι παραγωγοί μας έχουν πρόβλημα ανεύρεσης εργατών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η λύση είναι η νομιμοποίηση χιλιάδων παράνομων μεταναστών που βρίσκονται στην χώρα μας, αναφέρουν τοπικές δημοσιογραφικές πηγές.
Τι είδους μετάλλαξη έχει γίνει στην ελληνική κοινωνία μετά το 1990
Ελληνικά χέρια δεν υπάρχουν στα χωράφια και στα στρέμματα με οπωροκηπευτικά εδώ και πολλά χρόνια, ενώ αν κάνουμε μια βόλτα πρωινές κυρίως ώρες σε πολλές επαρχιακές πόλεις και Κωμοπόλεις της χώρας μας, θα δούμε πολλές καφετέριες γεμάτες με κόσμο, σε σημείο να μην υπάρχει καρέκλα να καθίσει κάποιος.
Η νεολαία έχει εθιστεί στο αφήγημα ότι μέχρι τώρα, Αλβανοί εργάτες υπήρχαν και με αυτούς γίνονταν η συγκομιδή των σοδειών των αγροτών.
Μόνο που εδώ και δύο-τρία χρόνια οι Αλβανοί εργάτες αποδήμησαν σε άλλες χώρες, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, ( ειδικά με την πανδημία), αφού βρήκαν καλύτερα και μεγαλύτερα μεροκάματα, καθώς και συνθήκες δουλειάς.
Γιατί όμως ξεκινώντας με την νεολαία μας, νέοι ανειδίκευτοι μάλιστα εργάτες, δεν πάνε στα χωράφια να δουλέψουν παίρνοντας 70-80 ευρώ μεροκάματο, με στόχο να μαζέψουν ένα καλό κομπόδεμα σε μια εποχική εργασία;
Το πρόβλημα έγκειται στην αναζήτηση της “ καλής δουλειάς”, στην τρομερά νοσηρή νοοτροπία που υπάρχει στην Ελλάδα μετά την δεκαετία του 1990, χρονιά αθρόας εισόδου χιλιάδων Αλβανών που κατέκλυσαν στα χωράφια μας, καθιστώντας τους Έλληνες παραγωγούς, τυχερούς, αφού το κόστος συγκομιδής της σοδειάς έπεσε ραγδαία με ανάλογη αύξηση του κέρδους τους.
Η ελληνική νεολαία, και μιλάμε είτε για ανειδίκευτους εργάτες, είτε για φοιτητές, μαθητές κτλπ. δεν θεωρεί την εποχική ενασχόληση και την συγκομιδή της αγροτικής παραγωγής ως κατάλληλη κίνηση, και ας υπάρχει μεγάλη ανάγκη για χρήμα από την ίδια.
Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και αφορά δυστυχώς ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, με το εθισμό “ στο εύκολο χρήμα”, και την “ καλή ζωή”, κάτι που μεταφράζεται καθημερινά στην νοοτροπία ολόκληρων γενιών.
Το αποτέλεσμα αυτής της μίζερης και άκρως επικίνδυνης φιλοσοφίας για την εργασία, είναι να περιμένουμε τους Πακιστανούς, Αιγύπτιους, και άλλους λαούς να έρθουν να μαζέψουν τις σοδειές από τα χωράφια μας, ακόμα και από αυτά που ανήκουν στις ίδιες τις οικογένειες.
Διεθνείς κρίσεις σε πολλά προϊόντα με αρχή στο Ελαιόλαδο στην Ευρώπη και την Μεσόγειο λόγω πολλών παραγόντων
Η κρίση του Ελαιόλαδου και η εκτόξευση της τιμής του στα 10-11 ευρώ, εκτιμούν πολλοί ότι ήταν η αρχή ενός φαύλου κύκλου αυξήσεων των τιμών σε πολλά προϊόντα, που είναι βασικά για το τραπέζι των Ελλήνων.
Πονοκέφαλο προκαλούν στους καταναλωτές και οι φετινές τιμές στα πορτοκάλια που φαίνεται να καλπάζουν λόγω ακρίβειας, μειωμένης παραγωγής και κλιματικής κρίσης.
Συγκεκριμένα, το πορτοκάλι έφευγε από το χωράφι το 2022 με 18 λεπτά το κιλό, ενώ φέτος, ένα κιλό πορτοκάλι κοστίζει 35 λεπτά. Στη συνέχεια, το προϊόν φτάνει στα ράφια των σούπερ μάρκετ με τιμή που αγγίζει ακόμα και τα 2,50 ευρώ το κιλό.
Λόγω της κλιματικής αλλαγής, των μικρότερων πλέον σε έκταση καλλιεργειών, της αύξησης του κόστους ζωής, την ραγδαία άνοδο του Ελαιόλαδου θα ακολουθήσουν τα οπωροκηπευτικά, τα μήλα, το σιτάρι, τα πορτοκάλια και άλλα είδη.
Τότε η “καλομαθημένη” ελληνική κοινωνία θα αναγκαστεί, (όσοι έχουν φυσικά), να ξαναγυρίσει πίσω στην πατρική περιουσία και να πάει τα ηνία της ζωής στα χέρια της, διότι δεν γίνεται διαφορετικά.
Υπενθυμίζουμε ότι υπάρχουν μελέτες και αναφορές για τεράστια προβλήματα στον τομέα της σίτισης, (και λόγω και του πολέμου στην Ουκρανία), ενώ υπάρχουν αναφορές για γενικό επισιτιστικό πρόβλημα παγκοσμίως, λόγω πολλών παραγόντων.
Τι θα κάνουμε λοιπόν ως κοινωνία, σε όλα αυτά τα προβλήματα, μήπως θα περιμένουμε να μας μαζέψουν τα χωράφια μας μόνο οι αλλοδαποί;
Η χώρα μας είναι ευλογημένος τόπος, και αυτό είναι γνωστό εδώ και αιώνες όταν οι πρόγονοι μας κράτησαν όρθιο τον ελληνισμό με τις εξαγωγές προϊόντων, τα οποία είναι ανάρπαστα στο εξωτερικό και σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οφείλουμε ως ελληνικό έθνος, ως κυβέρνηση, να αναλάβουμε τις τύχες του τόπου μας μόνοι μας και να ξανα-οργανώσουμε την αγροτική παραγωγή επί άλλης βάσης, εξελληνίζοντας τα πάντα, πολύ απλά για να πεινάσουμε σε κάθε περίπτωση για όλα ακούγονται ότι έρχονται και στην Ευρώπη.
