Με αφορμή τον πόλεμο στην Γάζα και τις συγκεντρώσεις χιλιάδων Μουσουλμάνων στην Ευρωπαική ήπειρο, δημιουργήθηκε κλίμα μεγάλης έντασης εντός πόλεων και χωρών ολόκληρων.
Η παρουσία τόσων χιλιάδων μουσουλμάνων έχει αλλάξει την εικόνα της Ευρώπης, ειδικά τώρα που σε μικρό διάστημα έχουμε τις εορτές των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς, εν μέσω απειλών για τρομοκρατικά κτυπήματα.
Το σκηνικό αυτό, δυναμιτίζει και η αντίδραση χιλιάδων πλέον εθνικιστών που κατεβαίνουν και αυτοί στους δρόμους σε Ισπανία, Βρετανία, Ιταλία, για να διαμαρτυρηθούν για την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και την παρουσία τόσων αλλοδαπών εντός των πόλεων σε πολλές χώρες.
Τα κόμματα προσπαθούν να προσαρμοστούν στο πρόβλημα μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους
Τα κυρίαρχα κόμματα σε όλη την Ευρώπη αλλάζουν τις θέσεις τους για τη μετανάστευση με την ελπίδα να εμποδίσουν την άνοδο των Εθνικιστών, αλλά υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η προσπάθεια μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική, ενισχύοντας τη ριζοσπαστική δεξιά με δικά τους έξοδα, αναφέρει το foreignpolicy.com.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, το ακροδεξιό γερμανικό κόμμα Alternative für Deutschland (AfD) σημείωσε μεγάλη άνοδο στις εκλογές στην Έσση και την Βαυαρία, διευρύνοντας το αποτύπωμά του από το προπύργιο του.
Η Ρικάρντα Λανγκ, συναρχηγός του Κόμματος των Πρασίνων, που είναι εταίρος συνασπισμού στη γερμανική εθνική κυβέρνηση, είπε ότι η άνοδος του AfD πρέπει «να ανησυχήσει κάθε δημοκράτη σε αυτή τη χώρα».
Υποστήριξε ότι αντί να «δείχνει το δάχτυλο», ο συνασπισμός πρέπει να σκεφτεί «τι μπορούμε να κάνουμε» για να έχουμε ευνοϊκό εκλογικό αποτέλεσμα στο μέλλον. Ένας τρόπος για να επιδοθούν καλύτερα στο ψηφοδέλτιο, φαίνεται να έχει συμπεράνει το Κόμμα των Πρασίνων, είναι να είμαστε πιο αυστηροί για τη μετανάστευση”.
Μέρες πριν από τις εκλογές στα γερμανικά κρατίδια, η Λανγκ κάλεσε την γερμανική κυβέρνηση να σημειώσει γρήγορη πρόοδο στις «συμφωνίες επαναπατρισμού» με τρίτες χώρες, και κατηγόρησε τους συμμάχους της στον συνασπισμό ότι δεν έκαναν αρκετά για να απελάσουν μετανάστες που μπορεί να μην πληρούν τις προϋποθέσεις για άσυλο, (για παράδειγμα, αυτούς που «να ξεφύγει από τις εμπόλεμες ζώνες), και είπε ότι το Βερολίνο πρέπει να καταστρώσει ένα σχέδιο «για να αποφευχθεί η άφιξη ολοένα και περισσότερων ανθρώπων».
Μέλη του φιλελεύθερου Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (FDP) -επίσης εταίρος του συνασπισμού στο Βερολίνο- δεν έμειναν πίσω και υποσχέθηκαν να περικόψουν τις κοινωνικές πληρωμές για τους αιτούντες άσυλο, να εμποδίσουν κάθε προσπάθεια μετεγκατάστασης προσφύγων από το νησί Λαμπεντούζα της Ιταλίας στη Γερμανία.
Οι ίδιοι ανέφεραν ότι το Μαρόκο, η Τυνησία και η Αλγερία πρέπει να χαρακτηριστούν ασφαλείς χώρες και θα πρέπει να ξεκινήσουν οι επιστροφές μεταναστών.
Και όμως, παρά αυτές τις δηλώσεις, ούτε οι Πράσινοι ούτε το FDP είχαν καλύτερη απόδοση στις εκλογές ένα δεκαπενθήμερο αργότερα.
Το FDP σχεδόν αποδεκατίστηκε—συγκέντρωσε μόλις το 3% των ψήφων στη Βαυαρία και το 5% στην Έσση. Ωστόσο, οι συντηρητικοί της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) και του αδελφού της κόμματος της Βαυαρίας, της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU), φαίνεται να έχουν ωφεληθεί.
Σύμφωνα με μια μελέτη 12 δυτικοευρωπαϊκών χωρών που δημοσιεύθηκε πέρυσι από το Cambridge University Press, «δεν υπάρχει καμία υποστήριξη για τον ισχυρισμό ότι η προσαρμογή των θέσεων της ριζοσπαστικής δεξιάς [για την μετανάστευση] αποδυναμώνει τη ριζοσπαστική δεξιά εκλογικά».
Αντίθετα, το εκλογικό σώμα πιστώνει θετικά τους Εθνικιστές για αυτές τους τις θέσεις.
Το 2020, σε μια μπυραρία στη Θουριγγία στην περιοχή της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, ο ηγέτης του κόμματος CDU Φρίντριχ Μερτς είπε ότι οι Σύροι δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί στη χώρα σε σύγκριση με το καλωσόρισμα της προκατόχου του Άνγκελα Μέρκελ, η οποία άνοιξε τις πόρτες στους πρόσφυγες το 2015.
Ο Μερτς προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και πλέον πλησιάζει περισσότερο στο να υποστηρίξει τη συνεργασία με τους Εθνικιστές.
«Είμαστε, φυσικά, υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε δημοκρατικές εκλογές», είπε. «Αν εκλεγεί ένας περιφερειακός διοικητής, ένας δήμαρχος που ανήκει στο AfD, είναι φυσικό να ψάχνεις τρόπους για να συνεχίσεις να εργάζεσαι σε αυτή την πόλη».
Οι ειδικοί είπαν ότι μια τέτοια προσαρμογή του AfD δείχνει πώς καταρρέει το σχέδιο που υπήρχε παλαιότερα, και ήταν μια άτυπη συμφωνία μεταξύ των παραδοσιακών κομμάτων να κρατήσουν τη ριζοσπαστική δεξιά μακριά από την εξουσία και τη λήψη εκτελεστικών αποφάσεων.
Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στη Γερμανία από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο, σημειώνοντας αύξηση 77 τοις εκατό από την ίδια περίοδο πέρυσι.
Ο Jakub Wondreys, πολιτικός επιστήμονας στο Ινστιτούτο Hannah Arendt για Σπουδές Ολοκληρωτισμού στη Δρέσδη, είπε ότι υπάρχει μια γενική αίσθηση μεταξύ των γηγενών Ευρωπαίων ότι οι ανησυχίες τους για τη μετανάστευση έχουν αγνοηθεί από τα υπάρχοντα κόμματα.
«Τα κυρίαρχα [κόμματα] ενήργησαν σαν να μην υπήρχε το ζήτημα και δεν ήθελαν να το αντιμετωπίσουν. Αυτό εκνεύρισε τους πολίτες», είπε κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνέντευξης στο Foreign Policy.
Σύντομα, το κλίμα αυτό έφτασε σε Δανία και στο Συντηρητικό Κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, με την εφαρμογή μια νέας πολιτικής σχετικά με τη μετανάστευση, ψηφίζοντας έναν νόμο που απαιτούσε όλους τους αιτούντες άσυλο που φτάνουν με παράτυπα μέσα να απελαύνονται στις λεγόμενες ασφαλείς τρίτες χώρες, όπως π. ως Ρουάντα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Deutschlandtrend, πάνω από το 70% των Γερμανών ήταν δυσαρεστημένοι με την κατανομή των προσφύγων, ενώ σχεδόν το 80% θεώρησε ότι οι αιτούντες ασύλου δεν ήταν επαρκώς ενσωματωμένοι, καθώς τα δύο τρίτα τάσσονταν υπέρ του περιορισμού του αριθμού τους.
Ένα νέο σύμφωνο μετανάστευσης που συζητείται στο Βέλγιο θα αναδιαμορφώσει τον τρόπο επεξεργασίας των αιτήσεων και διανομής των αιτούντων άσυλο σε ολόκληρη την ΕΕ.
Ο Wondreys, ερευνητής του Ινστιτούτου Hannah Arendt, είπε ότι έχει καταστεί «πολιτικά ανέφικτο να είσαι υπέρ των μεταναστών» στην Ευρώπη. ακροδεξιά. Υπάρχει κίνδυνος να γίνουν μη αναγνωρίσιμα.
Το σκηνικό δείχνει συγκρουσιακό λόγω των μεγάλων ροών μεταναστών στην Ευρώπη, που δείχνει να μην έχει πολιτικές και κοινωνικές λύσεις για το μέγα ζήτημα, ενώ πολλά κόμματα αγνοούν ένα πρόβλημα που θα φέρει μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις τα επόμενα χρόνια.
