Η 30χρονη Ελένη αποφάσισε να μιλήσει για τα βασανιστήρια που της ασκούσε ο ίδιος της ο αδελφός. Σε δηλώσεις της στο GRTimes, είπε τα εξής: «θα ήμουν το επόμενο θύμα γυναικοκτονίας από τον ίδιο μου τον αδελφό. Αναγκάστηκα να φύγω για να γλιτώσω, κρύβομαι γιατί φοβάμαι», όπως αναφέρει το iefimerida.
«Με βασάνιζε, με χτυπούσε και απείλησε τη ζωή μου αν έλεγα το παραμικρό πουθενά. Έζησα τον πιο φρικτό εφιάλτη, αναγκάστηκα μετά από μηνύσεις να εξαφανιστώ από τη Θεσσαλονίκη και να ξεκινήσω τη ζωή μου σε ένα απομονωμένο χωριό», συνέχισε.
Στο ρεπορτάζ του GRTimes σημειώνεται πως η φωνή της γυναίκας έτρεμε από τον έκδηλο φόβο της, καθώς μιλούσε.
«Ήθελα να μιλήσω, πρέπει να μιλήσω. Τα φαινόμενα οικογενειακής βίας έχουν πια κατακλύσει τη ζωή μας, δεν πρέπει να σιωπούμε εμείς τα θύματα. Πρέπει να παλέψουμε, να μιλήσουμε, να πάμε και τα καταγγείλουμε όσα βιώνουμε στην αστυνομία, να πάμε στα δικαστήρια, να βρούμε το δίκιο μας, να αναπνεύσουμε, να ζήσουμε…», λέει η 30χρονη που τα τελευταία χρόνια, όπως περιγράφει, νιώθει ότι έχασε σχεδόν όλο της τον εαυτό.
Καθημερινά ήταν τα βασανιστήρια από τον ίδιο της τον αδελφό και άγριοι οι ξυλοδαρμοί από εκείνον, όπως καταγγέλλει, που τελικά την οδήγησαν στο νοσοκομείο με κακώσεις σε όλο το σώμα και το πρόσωπό της.
«Με βασανίζει εδώ και τέσσερα χρόνια -Το ποτήρι ξεχείλισε όταν με πίεσε να του κάνω στοματικό έρωτα»
«Ο αδελφός μου με βασανίζει εδώ και τέσσερα χρόνια. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν μετά από απειλές, βρισιές, ξυλοδαρμούς, με πίεσε ακόμη και να του κάνω στοματικό έρωτα. Δεν άντεξα το μαρτύριο, πήγα στην αστυνομία και τον κατεδωσα. Φυσικά πήγα στον ιατροδικαστή και ακολούθως αποφάσισα ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο. Έκανα μηνύσεις και φτάσαμε στα δικαστήρια. Καταδικάστηκε σε όλα στα δικαστήρια που ακολούθησαν, στα οποία δεν έδωσε ποτέ το "παρών". Τελικά αφέθη ελεύθερος με αναστολή. Το επόμενο δικαστήριο θα γίνει σε λίγο καιρό, στις αρχές φθινοπώρου. Σε αυτό το διάστημα φοβόμουν.
Φοβόμουν για τη ζωή μου. Είναι επικίνδυνος. Αποφάσισα να εξαφανιστώ, να φύγω από την πόλη και βρίσκομαι σε ένα απομονωμένο χωριό. Εδώ νιώθω ασφαλής, κάνεις δε ξέρει πού είμαι, κυρίως εκείνος. Περιμένω το δικαστήριο να γίνει, περιμένω να δικαιωθώ. Να ζήσω χωρίς τον φόβο και τις απειλές για τη ζωή μου από την πλευρά του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βραδιά νυχτερίδων διοργανώνεται στο Αγγελοχώρι Θεσσαλονίκης
Ονειρεύομαι μια ήσυχη ζωή, θέλω να κάνω οικογένεια, να τα αφήσω όλα αυτά πίσω. Είναι δύσκολο, αλλά πιστεύω έγινε το πρώτο βήμα. Το μήνυμα σε όλες είναι "μιλήστε, μην φοβάστε, πριν να είναι αργά"», καταλήγει η 30χρονη στη συγκλονιστική κατάθεσή της.
