«Ελπίζω κάποτε όλοι όσοι έχουν χάσει τη ζωή τους, ελπίζω κάποτε να με συγχωρέσουν, ο Θεός να με συγχωρέσει. Εγώ δε θα με συγχωρέσω ποτέ», ήταν τα τελευταία λόγια του Μπαμπη Αναγνωστόπουλου, η απολογία του οποίου τελείωσε έπειτα από 10 ώρες.
Μόλις τελείωσαν οι ερωτήσεις της έδρας, ο 33χρονος ζήτησε να τοποθετηθεί για τελευταία φορά.
«Μόνο σε μια ερώτηση θέλω να απαντήσω σχετικά με το κομμάτι των 37 ημερών που με ρωτήσατε για τη διαδικασία και γιατί δεν παραδόθηκα και είχα αυτή τη συμπεριφορά στην πεθερά μου.
Στις 37 ημέρες δε γυρισα στη δουλειά μου, ήμουν αγκαλιά με τη κορούλα μου. Προσπαθούσα να πενθήσω για τη σύζυγο μου και μου είναι αδύνατο να δεχτώ ότι δεν θα την ξαναδώ. Η πεθερά μου ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωης μου, όπως η κορούλα της.
Όλο αυτό το διάστημα θα μπορούσα να πάρω το παιδί, να είμαι σε παραλία. Εγώ δεν άντεχα που της μιλούσα κάθε μέρα, αλλά το να γυρίσω την πλάτη στο πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή της γυναίκα μου μετά από εμάς. Ο λόγος που ζω είναι η Λύδια, ο λόγος που ζει η πεθερά μου είναι Λύδια.
Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να της μιλάω κάθε μέρα. Το πιο σωστό σε μια τόσο λάθος κατάσταση είναι να είμαι δίπλα στους ανθρώπους αυτούς. Δε θα τους γύρναγα την πλάτη. Όταν την αγκαλιάζω δεν είναι υποκριτικό, εγώ ξέρω πόσο την αγαπούσα» ανέφερε.
Κ: Αυτή ήταν η σκέψη των ημερών εκείνων
Π: Είχατε μια Ελλάδα στραμμένη πάνω σας. Όχι μόνο την Ελλάδα είχε πάρει παγκόσμια διάσταση. Κρατήσατε αυτή τη στάση για την ποιότητα αυτής της γυναίκας ή επειδή ήσασταν στον μικροσκόπιο των αρχών
Κ: Η πεθερά μου είχε καταθέσει υπέρ μου. Κανείς μας δε μίλαγε σε δημοσιογράφους.
Δεν ειχα μια τυπική σχέση με την πεθερά μου. Είχα μια πολύ στενή σχέση. Τη θεωρούσα οικογένεια μου οσο και την Κάρολαιν.
Π: Δε σκεφτήκατε πως θα αισθανθεί αυτή η γυναικα όταν θα αποκαλύπτονταν όλα;
Κ: Τι να έκανα; Να γύριζα την πλάτη μου σε εκείνη;
Π: Διαλέξατε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή
Κ: Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για μένα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τις έχω σε επαφή έστω και μέσω κλήσης. Όταν οι αρχές έβρισκαν ότι δεν υπάρχει ληστεία, θα ήταν άσχημο για παρά πολλούς λόγους και κυρίως για την πεθερά μου.
Π: Πως συνδυάζεται αυτό με τα λεγόμενα σας; Η γυναίκα έχει δηλώσει ότι «αγκάλιαζα το δολοφόνο του παιδιου μου». Αυτή η γυναίκα δε μπορεί να έρθει εδώ καν. Και αυτό το κάνει εύκολο για εσάς. Και πιστεύω ότι δεν θα σηκωνόσασταν επι 12 ώρες να απολογειστε.
Κ: Γιατί το πιστεύετε; Μόνη σας το απαντήσατε. Δε θα άντεχα να βλέπω έναν άνθρωπο εδώ που τον έχω στεναχωρήσει εγώ.
Π: Καλά, θέλετε να πείτε κάτι άλλο;
Κ: Βεβαίως, ήθελα να της δώσω να καταλάβει ότι το παιδί θα είναι μέρος της ζωης της.
Π: Δεν επιδιώξατε να πάρει την επιμέλεια η οικογένεια σας;
Κ: Ποτέ. Το μόνο που θέλει η οικογένεια μου είναι να μέρος της ζωής της Λυδίας. Ζήτησαν συνεπιμελεια τους χειμερινούς μήνες και επικοινωνία. Ποτέ δε θα ζητούσαν οι γονείς μου το παιδί από τη Σουζάνα.
«Μετά από όσα είπα σήμερα, δεν υπάρχει τιπτοα που να μπορώ να πω, ούτε στον εαυτό μου, ούτε στην Κάρολαιν, τη Λυδία, τη Σουζάνα και εσάς. Ζητάω συγγνώμη από τη γυναίκα μου που δε θα μεγαλώσει την κορούλα της. Θα έδινα τη ζωή μου να γύριζε ο χρόνος πίσω να ήταν εδώ η γυναίκα μου κι ας ήμουν στην άλλη άκρη του κόσμου. Το ίδιο και από την κορούλα μου. Ποσά συγγνώμη να ζητήσω από την πεθερά μου;» είπε ο κατηγορούμενος.
Σφυροκόπημα από την εισαγγελέα
Ο κατηγορούμενος δέχθηκε βροχή ερωτήσεων από την εισαγγελέα σχετικά με την «ονειρική σχέση χωρίς κανένα πρόβλημα». «Η Κάρολαϊν δεν ήταν ιδιοκτησία μου. Προσπαθώ να είναι ευτυχισμένη η σύντροφος μου. Δεν την ελέγχω», υποστήριξε.
Εισαγγελέας: Βλέπω μια εργώδη προσπάθεια να θανατωθεί η Κάρολαϊν. Ακόμα και το μαξιλάρι σκοπό έχει να λειτουργήσει ηχομονωτικά. Μόνο στρογγυλεμένο λόγο είδα από εσάς. Δεν κατάλαβα τί θα μπορούσε να σας είχε προκαλέσει θυμό εκείνο το βράδυ.
Κατηγορούμενος: Δεν ήταν μια στιγμιαία αντίδραση σε ένα στιγμιαίο ερέθισμα. Είμαι σε ψυχική κατάσταση τεταμένη. Το ότι έφτασα εκεί που έφτασα, ήμουν ήδη σε ένα βαθμό. Ήταν προγράμματα που συσσωρευθήκαν και αθροιστήκαν σε ένα βράδυ και εκείνη η στιγμή τα έβαλε εκτός Ορίων,,.
Εισαγγελέας: Κάνετε συνεχώς επίκληση της λογικής ενώ δεν συνάδει η περιγραφή στη λογικη. Αν την είχατε ρίξει από τις σκάλες, αλλά ήταν σε κατάσταση ύπνου. Δεν είναι συμβατό με αυτό που λέγατε ότι κατσαρέ μπρούμυτα από πάνω της. Αυτό που βλέπω είναι μια πρόθεση να τελέσατε το φόνο με πρόθεση τη στιγμή που θα τη πιάσετε στον ύπνο. Και για αυτό αφήσατε το παιδί κάτω. Δεν βλέπω κάτι άλλο… εκείνη την ώρα σκοτώνετε για ένα λόγο που είναι ένας διαπληκτισμός για το τι θα κάνουμε με το παιδί…
Κατηγορούμενος: Δεν υπάρχει λόγος ικανός να δικαιολογήσει αυτό, ποσό μάλλον το χαμό μιας ζωής που είναι σημαντική για τους άλλους. Το έχω επαναλάβει ότι είναι υπέροχη μητέρα, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
Εισαγγελέας: Υπάρχει μια διαρκής μεγάλη αντίφαση με την πραγματικότητα… ο τρόπος που φερθήκαμε ήταν απόλυτα κυριαρχικός κάτι που με κάνει να σκέφτομαι ότι κάτι άλλο υποκρύπτεται, και το συνδέω ότι την προηγούμενη μέρα όλοι τη νιώθουν ταραγμένη. Σαν κάτι να ήταν σε εξέλιξη…
Κατηγορούμενος: Κάτι απτό δεν ήταν σε εξέλιξη. (…)Θεώρησα ότι μπορούσα να απορροφήσω τις εξάρσεις της.
Εισαγγελέας: Αντί να την ενθαρρύνετε να βρει μια λύση με τον εαυτό της την απομακρύνετε. Και ενώ λετε ότι είναι μια έξυπνη κοπέλα, εσείς καλείτε να λήξετε τη συνεργασία. Δεν την αφήνετε να πάρει την ευθύνη…
Κατηγορούμενος: Θα σας πω πως φύγαμε. Στο τελευταίο ραντεβού την ίδια ημέρα, επιστρέφοντας μου είπε ότι πιο πολύ θα είχα ηρεμήσει αν ήμασταν τώρα στα παιδιά και τρώγαμε..
Εισαγγελέας: Είναι σαν να εθελοτυφλείτε. Ξέρετε ότι είναι ψυχικά βεβαρημένη λόγω των δυσκολιών και δεν την ενθαρρύνετε..
Κατηγορούμενος: Το ότι δεν βρήκαμε δεύτερο ψυχολόγο αφού δεν ήθελε να πάει στον πρώτο; Αυτό είναι ευθύνη μου. Αλλά έκανα ότι μπορούσα για να τη στηρίξω και με στεναχωρεί που το λετε αυτό.
Εισαγγελέας: Θεωρείτε ότι λύνονται ιδεατά όλα τα προβλήματα με το να πηγαίνει ένα ταξίδι, αλλά γυρίζετε και τα βλέπει μπροστά της. Όλοι μιλάνε για έναν εγκλωβισμένο άνθρωπο και συνέχεια στρέφει το μαχαίρι στον εαυτό της. Δεν το νιώθατε αυτό; Μήπως φοβόσασταν να πάει;
Κατηγορούμενος: Η αναζήτηση βοήθειας σε έναν άνθρωπο με πολύ ισχυρό χαρακτήρα, δεν είναι εύκολο.
Εισαγγελέας: Μιλάτε στον ενεστώτα για άνθρωπο και ζώο που σκοτώσατε…
Κατηγορούμενος: Εκ παραδρομής..
Εισαγγελέας: … κάτι δείχνει κι αυτό. Όταν αναφέρεστε στη Ρόξυ λέτε η Pοξούλα. Παραμένω με την απορία.. βλέπετε ένα ζώο να σφαδάζει και δεν κάνετε κάτι… τι λέει αυτό για την προσωπικότητα σας;
Κατηγορούμενος: Αν μπορούσα να γυρίσω τοn χρόνο πίσω. Δεν υπάρχει ενας άνθρωπος να πει ότι διαπληκτίστηκα μαζί του.
Εισαγγελέας: Μαζεύετε αδέσποτα ζώα και από την άλλη σκοτώνετε ένα και φεύγετε…
Κατηγορούμενος: Δεν επικροτώ καμία κίνηση σε εκείνο το δίωρο. Μακάρι να μπορούσε να αλλάξει αυτό που συνέβη.
Εισαγγελέας: Σε αυτά που σας ρωτάω απαντάτε ένα ψυχρό συναίσθημα. Λέτε για τη γυναίκα της ζωής σας που αγαπάτε και πεθαίνει από τα χέρια και δεν κάνετε πίσω, το ίδιο και το σκυλί και δε κάνετε πίσω.
Κατηγορούμενος: Αυτό και μόνο που περιγράφετε… είναι μια μέρα που δεν είχε λογικη με τον άνθρωπο που το έκανε, εγώ έχασα τη ζωή μου και τον λόγο ύπαρξης μου. Και να μην ήμουν εδώ τον λόγο ύπαρξης μου τον έχασα πέρσι τέτοια μέρα. Αυτό δεν σας λέει ότι δεν μπορεί να το έκανε με πρόθεση.
Εισαγγελέας: Έχει μια λογική «δεν θα ζήσεις μακριά μου, θα πεθάνεις από τα χέρια μου». Γιατί δεν λειτούργησε το σοκ να σταματήσετε πριν επέλθει ο θάνατος;
Κατηγορούμενος: Ήμουν τόσο θολωμένος που δεν λειτούργησε το ένστικτο μου.
Τη σκυτάλη των ερωτήσεων πήραν οι σύνεδροι με την εξ αριστερών να επιμένει στον ισχυρισμό του κατηγορούμενου ότι βρισκόταν σε κατάσταση βρασμού ψυχικής ορμής.
Σύνεδρος: Τι ήταν αυτό που σας εμπόδισε να σκεφτείτε λογικά; Πιστεύατε ότι το παιδί σας κινδυνεύει από τη σύζυγο σας; Ψάχνουμε κάτι πέρα από το συνηθισμένο που σας έβγαλε από τα ρούχα σας.
Κατηγορούμενος: Η θόλωση και οι σκέψεις που μπορεί να περάσουν από το μυαλό είναι τόσο χαοτικές. Είναι στιγμές που δεν υπάρχει διαύγεια. Ένιωσα φόβο γιατί είδα την κορούλα μου να παθαίνει αυτό, δεν χτύπησε αλλά ήταν ένα βίαιο περιστατικό και θυμό για τον άνθρωπο που το έκανε. Διογκώθηκαν αυτά τα συναισθήματα γιατί αυτή η λογική που δεν υπήρχε -το να σπρώξει τη μικρή- παρέμεινε η ίδια. Και την τελευταία φορά που ανέβηκα, η πρώτη αντίδραση που παρέμεινε ήταν που δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Ακόμα και παρά την προσπάθεια που είχα κάνει ευγενικά, στο θολωμένο μυαλό μου έφερε έκρηξη συναισθημάτων και δεν κατάφερα να την ελέγξω.
