Τα επίπεδα του στρες ανεβοκατεβαίνουν ανάλογα με τη διάρκεια του εγκλεισμού και κοινωνίες τις οποίες θεωρούσαμε πειθαρχημένες, εμφανίζουν ανησυχητικά σημεία κόπωσης. Βρισκόμαστε σε κρίση, ωστόσο οι επιστήμονες θεωρούν ότι η ευελιξία του ζην μπορεί να εφαρμοστεί στην καθημερινότητα και προτείνουν τρόπους και στρατηγικές για να ανταπεξέλθουμε στις νέες συνθήκες, σύμφωνα με το ertnews.gr.
Μπορούμε ακόμη και σε συνθήκες εγκλεισμού να εστιάσουμε στην προαγωγή της ευζωίας και να αντλήσουμε μικρές ικανοποιήσεις από τη ζωή, λένε οι επιστήμονες και μας προτείνουν:
Μείνετε κοινωνικοί ακόμα και από… μακριά
Μιλήστε στο τηλέφωνο ή κάντε βιντεοκλήση με τους ανθρώπους που θέλετε. Ακόμη και έτσι η μοναξιά μετριάζεται. Για φανταστείτε τι θα γινόταν εάν η πανδημία συνέβαινε πριν από 50 χρόνια, λέει ο καθηγητής στην Οικονομική σχολή του Πανεπιστημίου του Βανκούβερ και συντάκτης μιας ετήσιας αξιολόγησης για την παγκόσμια ευημερία, Τζών Χέλιγουελ. « Θα έπρεπε να είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας χωρίς να υπάρχει κανένας τρόπος επικοινωνίας. Η δυνατότητα που έχουμε να εργαζόμαστε και να επικοινωνούμε χωρίς φυσική παρουσία, είναι ένας πολύ υποστηρικτικός μηχανισμός».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κορονοϊός: «Βροχή» την Παρασκευή τα πρόστιμα για τα μέτρα
Σε κάποιους ίσως δεν αρέσει η «ψηφιακή επαφή», ωστόσο μια έρευνα σε 20.000 ανθρώπους από 101 χώρες (Σεπτέμβριος 2021), έδειξε ότι οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ήταν ικανοποιημένοι από τις βιντεοκλήσεις ένιωθαν περισσότερο μόνοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Φυσικά η βιντεοκλήση, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φυσική επαφή, δείχνει όμως ότι απαλύνει τη μοναξιά, λέει η αναπληρώτρια καθηγήτρια στο University College του Λονδίνου και επικεφαλής της Κοινωνικής Μελέτης για την COVID-19, Νταίζη Φάνκορτ.
H καλή γειτονία και ο εθελοντισμός δημιουργούν τις προϋποθέσεις για καλύτερη ζωή
Τώρα που μείνατε με τον Θεό και τον γείτονα, ας γίνετε τουλάχιστον καλοί γείτονες! Οι καλές γειτονικές σχέσεις, όπως και το να γίνουμε εθελοντές για κάποιο σκοπό, συμβάλλουν έτσι κι αλλιώς στην νοηματοδότηση της ζωής μας, τώρα όμως με την πανδημία ίσως το κατανοήσουμε καλύτερα. Έρευνες στη Μ. Βρετανία, έδειξαν ότι πολλοί άνθρωποι κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, πήραν μεγάλη βοήθεια από τους γείτονές τους.
Όταν το Μάρτιο του 2020 το Εθνικό Σύστημα Υγείας ζήτησε βοήθεια σε καθημερινά και απλά πράγματα για μοναχικούς ανθρώπους που βρίσκονταν σε καραντίνα, όπως π.χ. κάποιον να βοηθήσει στα ψώνια, σε λιγότερο από 24 ώρες είχαν μαζευτεί 250.000 εθελοντές οι οποίοι έγιναν 750.000 σε δύο ημέρες. Έρευνα στην Μ.Βρετανία τον Μάιο του 2021 σε περίπου 55.000 Βρετανούς έδειξε ότι κατά τη διάρκεια 11 εβδομάδων εγκλεισμού ο εθελοντισμός ήταν από τις δραστηριότητες που έδωσαν στήριξη και νόημα στη ζωή τους.
Η άσκηση και τα διάφορα χόμπι μπορεί να μας βοηθήσουν
Ακόμα και μοναχικές δραστηριότητες, όπως η κηπουρική, η φροντίδα κάποιου φυτού στο μπαλκόνι, οποιαδήποτε δημιουργική απασχόληση (κέντημα, πλέξιμο, κεραμική) μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά ενάντια στην ανία αλλά και το άγχος της καραντίνας.
Και βέβαια η άσκηση.Η συνέχιση της τακτικής, καθημερινής άσκησης σε μια εποχή όπου ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων βιώνει την καραντίνα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση ενός υγιούς ανοσοποιητικού συστήματος και συμβάλει στη διατήρηση της ψυχολογικής ισορροπίας. Έρευνα σε 13.700 ανθρώπους από 18 χώρες η οποία δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Psychology τον Σεπτέμβριο του 2020, έδειξε ότι η συχνή άσκηση βελτιώνει τη διάθεση.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν αλλά όχι για όλους, επισημαίνει η Νταίζη Φάνκορτ, δηλαδή μπορεί να καλυτερέψουν την υγεία και τη ζωή, σε όσους δεν έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο ή δεν έχουν αρρωστήσει σοβαρά οι ίδιοι. Είναι εντυπωσιακό, αναφέρει ότι όλα τα δεδομένα τα οποία έχουν συγκεντρωθεί σε σχέση με την ευημερία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, συγκλίνουν στο ότι επικρατεί μια εγγενής αδικία. Για παράδειγμα, το χαμηλό εισόδημα συνδέεται με χειρότερη ψυχική υγεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Κοινωνικής Μελέτης COVID-19.
Και εδώ αξίζει να αναφέρουμε την μελέτη των: Αναστασίας Ζήση και Σωτήρη Χτούρη με τίτλο: Η πανδημία Covid-19:Επιταχυντής των ανισοτήτων και εγκαταστάτης νέων μορφών ανισοτήτων. Οι επιστήμονες, καθηγητές στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου αναφέρουν μεταξύ άλλων:
Είναι φανερό ότι η πανδημία θα έχει ισχυρότερες επιπτώσεις, μακροπρόθεσμα, στα φτωχά και ανειδίκευτα στρώματα του πληθυσμού σε σύγκριση με τα εύπορα, οξύνοντας τις ήδη υπάρχουσες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, όπως αυτό συνέβη κατά τη μεγάλη και παρατεταμένη οικονομική κρίση του 2008.Το ίδιο δυσμενείς επιπτώσεις, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες, επέρχονται για στους ανθρώπους και στις ομάδες του πληθυσμού που φέρουν υψηλό φορτίο ευαλωτότητας, περιθάλπουν άτομα με αυξημένες ανάγκες ή αναπηρίες, γυναίκες και παιδιά που υφίστανται ενδο-οικογενειακή βία.
Τα μέτρα αυτοπεριορισμού διαφοροποιούνται σε σχέση με τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις ανάλογα με τις υλικές και άλλες συνθήκες των νοικοκυριών, διαμορφώνοντας έναν χάρτη, ο οποίος, σε διαφορετικές κλίμακες, εμφανίζει τις ίδιες μεγάλες ανισότητες: α) νοικοκυριά που στερούνται βασικών υποδομών στη στεγαστική τους συνθήκη και βιώνουν την οδύνη της υλικής κακουχίας (κρύο, υγρασία, πυκνότητα κατοίκησης και μη πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, αστεγία, καταυλισμός), β) νοικοκυριά που τα μέλη έχουν υποστεί αναστολή σύμβασης εργασίας, απειλούνται από την ανεργία, και την επισφαλή απασχόληση λόγω της ολικής ακινητοποίησης, και υποφέρουν από αβεβαιότητα και αγωνία για την επιβίωση, γ) μονομελή νοικοκυριά που βιώνουν την απελπισία της μοναξιάς, του εγκλωβισμού και της κοινωνικής αποκοπής, δ)πολύτεκνα νοικοκυριά, όπως και νοικοκυριά με ανάπηρα μέλη που μένουν στο σπίτι χωρίς στήριξη ή κοινωνική φροντίδα ή μέλη της οικογένειας με σύνθετες ανάγκες υγείας. Καθώς η πανδημία ενέσκηψε φανερώνοντας τις χάσκουσες ρωγμές των συστημάτων πρόνοιας και περίθαλψης, ορισμένες αρχικές παρατηρήσεις για την άνιση κατανομή του κινδύνου της νέας ιογενούς απειλής, όπως και τους μηχανισμούς έκθεσης και μόλυνσης, κρίνονται αναγκαίες. Από τη σχετική βιβλιογραφία είναι γνωστό ότι οι κοινωνικά και οικονομικά ασθενέστερες ομάδες εμφανίζουν χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής και υψηλή νοσηρότητα σε σύγκριση με τις προνομιούχες κοινωνικές ομάδες. Αυτό το μοτίβο της άνισης κατανομής «επαναλαμβάνεται με σταθερό τρόπο και στις διαφορετικής μεταξύ τους φύσης πανδημίες καταδεικνύοντας ότι η υγειονομική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική επισφάλεια αποτελεί βασικό παράγοντα θνησιμότητας»
