Στον τρίτο θάλαμο των φυλακών της Τρίπολης μπήκε ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο οποίος προφυλακίστηκε για έναν βιασμό και δύο απόπειρες βιασμού.
Μία από τις ηθοποιούς που άνοιξε τον δρόμο για τις καταγγελίες ενάντια στον Πέτρο Φιλιππίδη, ήταν κι η Πηνελόπη Αναστασοπούλου, η οποία δήλωσε σε τηλεοπτική της συνέντευξη στη Νέα Τηλεόραση Κρήτης: «Τα παιδιά μου ήταν η κινητήριός μου δύναμη για να μπω σε αυτήν τη διαδικασία κι όχι μόνο τα παιδιά μου αλλά τα παιδιά όλων μας».
«Ο στόχος κι ο σκοπός μας είναι να αλλάξει το νομικό πλαίσιο, έτσι ώστε κάθε άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα να έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης και προσβολής της προσωπικότητάς τους» συμπλήρωσε η ίδια.
«Ακόμα τον φοβάμαι»
Την ίδια στιγμή, μία από τις τρεις γυναίκες που κατήγγειλαν τον γνωστό ηθοποιό μίλησε στην Real News για την προφυλάκισή του και δήλωσε ότι ο δρόμος για την τιμωρία του είναι ακόμα μακρύς.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Σ.Μ, την οποία ο Πέτρος Φιλιππίδης – βάσει του κατηγορητήριου – προσπάθησε να βιάσει το 2010 μέσα στο καμαρίνι του στο θέατρο Μουσούρη: «Είμαι πολύ ικανοποιημένη με την απόφαση προφυλάκισής του. Ανάσανα! Όμως, δεν θα βγω να πανηγυρίσω, ούτε επιθυμώ τη διαπόμπευσή του. Άλλωστε, ο σκοπός μου εξαρχής δεν ήταν η εκδίκηση αλλά η δίκαιη τιμωρία του. Ο δρόμος βέβαια μέχρι την οριστική δικαίωση και την τιμωρία του είναι ακόμα μακρύς…».
Παρόλο που μέχρι σήμερα δεν έχει ξεπεράσει τα όσα βίωσε, λέει πως «δεν τον μισώ. Τον φοβάμαι, όμως, ακόμη και τώρα. Σκοπός μου ήταν να σταματήσει την καθ’ εξίν δράση του! Να σταματήσουν να υπάρχουν θύματα! Και η τιμωρία του να παραδειγματίσει και όσους νομίζουν ότι μπορούν να πράττουν τα ίδια ατιμωρητί».
Η ίδια ευγνωμονεί από τα βάθη της καρδιάς της τη Σοφία Μπεκατώρου και στη συνέχεια την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, τη Λένα Δροσάκη και την Πηνελόπη Αναστασοπούλου, που έκαναν το πρώτο μεγάλο βήμα και «από αυτές πήραμε θάρρος και μιλήσαμε οι υπόλοιπες».
«Μη σας μπερδεύει ο χρόνος. Όσο μεγαλύτερος, τόσο μεγαλύτερα και τα τραύματα. Προτρέπω και όσες κοπέλες φοβούνται ακόμη να μιλήσει, κατανοώντας απόλυτα το πόσο δύσκολο είναι αυτό, να το κάνουν. Είναι η μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσει το θέατρο, να πνεύσει αέρας ελευθερίας. Κανείς δεν πρέπει να ζήσει τα όσα ζήσαμε εμείς… Η δικαιοσύνη έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο» καταλήγει.
