Εκτός φυλακών Τριπόλεως ευελπιστεί να βρεθεί ο Πέτρος Φιλιππίδης, καθώς ο κατηγορούμενος, για βιασμό και δύο απόπειρες βιασμού, ηθοποιός αναμένεται να προσφύγει εντός της εβδομάδας, κατά του εντάλματος προσωρινής κράτησης.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΜΠΑΜ της Κυριακής» πρόσωπα του περιβάλλοντός του τονίζουν πως έχει ήδη δοθεί εντολή στους νομικούς του συμπαραστάτες να ασκήσουν όλα τα ένδικα μέσα, προκειμένου να βγει από τις φυλακές Τρίπολης, που βρίσκεται από την περασμένη Τετάρτη.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μέχρι στιγμής έχει ζητήσει να δει τον δικηγόρο του και τη γυναίκα του, Ελπίδα Νίνου.
Μετά την απομόνωση σε κελί με 18 κρατούμενους
Μετά την απομόνωση, στην οποία βρίσκεται λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό, ο Πέτρος Φιλιππίδης θα μεταφερθεί σε κελί με ακόμα 18 κρατούμενους (κατάδικου ή υπόδικους), με τους οποίους θα συναντιέται στο προαύλιο, στα μαγειρεία και στο κυλικείο, αφού πρόκειται για κοινότητα 130-140 κρατούμενων.
Άπαντες εκτίουν ποινές ή είναι προφυλακισμένοι για σεξουαλικά εγκλήματα. Ανάμεσά τους και ο πρώην διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης.
«Ακόμα τον φοβάμαι»
Την ίδια στιγμή, μία από τις τρεις γυναίκες που κατήγγειλαν τον γνωστό ηθοποιό μίλησε στην Real News για την προφυλάκισή του και δήλωσε ότι ο δρόμος για την τιμωρία του είναι ακόμα μακρύς.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Σ.Μ, την οποία ο Πέτρος Φιλιππίδης – βάσει του κατηγορητήριου – προσπάθησε να βιάσει το 2010 μέσα στο καμαρίνι του στο θέατρο Μουσούρη: «Είμαι πολύ ικανοποιημένη με την απόφαση προφυλάκισής του. Ανάσανα! Όμως, δεν θα βγω να πανηγυρίσω, ούτε επιθυμώ τη διαπόμπευσή του. Άλλωστε, ο σκοπός μου εξαρχής δεν ήταν η εκδίκηση αλλά η δίκαιη τιμωρία του. Ο δρόμος βέβαια μέχρι την οριστική δικαίωση και την τιμωρία του είναι ακόμα μακρύς…».
Παρόλο που μέχρι σήμερα δεν έχει ξεπεράσει τα όσα βίωσε, λέει πως «δεν τον μισώ. Τον φοβάμαι, όμως, ακόμη και τώρα. Σκοπός μου ήταν να σταματήσει την καθ’ εξίν δράση του! Να σταματήσουν να υπάρχουν θύματα! Και η τιμωρία του να παραδειγματίσει και όσους νομίζουν ότι μπορούν να πράττουν τα ίδια ατιμωρητί».
Η ίδια ευγνωμονεί από τα βάθη της καρδιάς της τη Σοφία Μπεκατώρου και στη συνέχεια την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, τη Λένα Δροσάκη και την Πηνελόπη Αναστασοπούλου, που έκαναν το πρώτο μεγάλο βήμα και «από αυτές πήραμε θάρρος και μιλήσαμε οι υπόλοιπες».
«Μη σας μπερδεύει ο χρόνος. Όσο μεγαλύτερος, τόσο μεγαλύτερα και τα τραύματα. Προτρέπω και όσες κοπέλες φοβούνται ακόμη να μιλήσει, κατανοώντας απόλυτα το πόσο δύσκολο είναι αυτό, να το κάνουν. Είναι η μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσει το θέατρο, να πνεύσει αέρας ελευθερίας. Κανείς δεν πρέπει να ζήσει τα όσα ζήσαμε εμείς… Η δικαιοσύνη έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο» καταλήγει.
