Το Schwerer Gustav (Σβέρερ Γκούσταβ ή βαρύτερος Γκούσταβ στα ελληνικά) ήταν ένα από τα πιο φιλόδοξα και τεράστια προγράμματα στην στρατιωτική ιστορία. Το σιδηροδρομικό κανόνι Γκούσταβ προτάθηκε λίγο πριν το ξεκίνημα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όσο η στρατιωτική βιομηχανία αναπτυσσόταν και παρήγαγε όπλα σε ακραίους ρυθμούς. Το μεγαλύτερο και πιο ισχυρό όπλο που κατασκευάστηκε ποτέ σχεδιάστηκε το 1937.
Σύντομα μετά την κατασκευή του, παρατηρήθηκε ότι το όπλο δεν λειτούργησε ακριβώς όπως περίμενε ο Χίτλερ και ως αποτέλεσμα το πρόγραμμα απέτυχε ολοκληρωτικά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Schwerer Gustav: Το γιγαντιαίο όπλο που χρησιμοποίησε ο Α. Χίτλερ στον Β' ΠΠ - Τι απέγινε (εικόνα, βίντεο)
Η Ανάπτυξη Του Προγράμματος
Λίγα χρόνια μετά την αρχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ο Ανώτατος Διοικητής του γερμανικού στρατού ζήτησε ένα όπλο που θα χρησιμοποιούταν στην εισβολή της Γαλλίας. Πιο συγκεκριμένα, ο σκοπός του όπλου θα ήταν η καταστροφή των οχυρών της γραμμής Μαζινό, την οποία οι Γάλλοι έχτιζαν εκείνη την περίοδο. Το όπλο παραγγέλθηκε το 1934 και ήταν σίγουρο από την αρχή πως εξαιτίας του τεράστιου μεγέθους του θα χρειαζόταν να μετακινηθεί μέσω σιδηροδρομικών ραγών.
Οι Ναζί παρήγγειλαν δύο όπλα στο σύνολο, αλλά η εταιρεία Krupp πληρώθηκε μόνο για το δεύτερο όπλο μιας και η δυναστεία Krupp υποστήριζε το ναζιστικό καθεστώς. Το δεύτερο όπλο λοιπόν κόστισε σχεδόν €21 εκατομμύρια ή 7 εκατομμύρια ράιχσμαρκ. Το Γκούσταβ είχε δύο διαφορετικές επιλογές οπλισμού: μία οβίδα ικανή να διαπερνάει τσιμέντο και μία ισχυρά εκρηκτική οβίδα, πολύ ελαφρύτερη από την πρώτη.
Γιατί Το Όπλο Απέτυχε
Θεωρητικά, το τεράστιο αυτό όπλο ήταν επιτυχημένο αφού μπορούσε να κάνει αυτό που του ανατέθηκε. Αλλά στην πράξη, το πρώτο όπλο χρησιμοποιήθηκε μόνο μία φορά σε πραγματική μάχη. Το 1942, ως μέρος της πολιορκίας της Σεβαστούπολης, το όπλο έριξε 47 βολές κατά την διάρκεια του Ιουνίου και συνέδραμε στην καταστροφή της πόλης. Μετά από αυτό το πρώτο όπλο μεταφέρθηκε στο Λένινγκραντ αλλά η σχεδιασμένη επίθεση στην πόλη ακυρώθηκε. Το ίδιο συμβάν συνέβει και με το δεύτερο όπλο όταν οι Γερμανοί υποχώρησαν από το Στάλινγκραντ προτού προλάβουν να επιτεθούν.
Αυτές οι δύο περιπτώσεις δεν ήταν απλά 'κακοτυχία' για το όπλο. Για να το μεταφέρουν στους προβλεπόμενους προορισμούς χρειάζονταν τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό κάτι που έκανε την όλη επιχείρηση μεταφοράς πολύ δύσκολη. Για παράδειγμα στην Σεβαστούπολη, 4 χιλιάδες στρατιώτες χρειάστηκαν για να τοποθετήσουν το Γκούσταβ σε θέση βολής και άλλοι 500 για να πυροβολήσει.
Το τρένο το οποίο μετακίνησε το όπλο είχε 25 βαγόνια και ήταν σχεδόν 1.5 χιλιόμετρο μακρύ. Εξαιτίας του μεγέθους του, το όπλο έφθασε στην μάχη 'αργοπορημένα' και γενικά η όλη επιχείρηση και παράταξή του απαιτούσε υπερβολικά πολλούς στρατιώτες. Κρίθηκε λοιπόν, πως η ο χρόνος και το δυναμικό που χρειάζονταν το όπλο το καθιστούσαν μη αποτελεσματικό στο πόλεμο.
