Είναι ανάγκη να προστατευτεί η ιστορική αλήθεια αυτού του τόπου. Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική και ας προσπαθούν ορισμένοι να πείσουν για το αντίθετο. Μάλιστα οποιαδήποτε ενέργεια για την προστασία της εθνικής μας ακεραιότητας την βαφτίζουν εθνικιστική!
Δια της παρούσας επιστολής, αξιότιμοι συνάδελφοι, επιθυμώ να σας καταστήσω κοινωνούς της έντονης ανησυχίας μου για την άδικη δίωξη συναδέλφου, δασκάλας Στ’ τάξεως σε δημοτικό σχολείο της δυτικής Θεσσαλονίκης, εις βάρος της οποίας αναμένεται να κινηθεί η διαδικασία της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης, από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπ/σης Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΔΕΚΜ), λόγω διανομής φυλλαδίων δήθεν «εθνικιστικού – ρατσιστικού» περιεχομένου, όπως κατηγορείται.
Η δίωξη αυτή είναι η απαρχή της εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών, της επιβληθείσης στον ελληνικό λαό αντισυνταγματικώς και παρανόμως, και η οποία επιβάλλει τη φίμωση κάθε ελεύθερης φωνής, αλλά και αυτής της ίδιας της ιστορικής αλήθειας, η οποία βιάζεται βάναυσα.
Κατόπιν ενδελεχούς μελέτης του σχετικού φυλλαδίου, που διένειμε η εν λόγω δασκάλα στους μαθητές της, αναδεικνύοντας χωρίς ακρότητες, και μάλλον επιεικώς, τις ολέθριες συνέπειες για το μέλλον της ακεραιότητας της πατρίδος μας, από την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, κατέληξα στο συμπέρασμα πως αδίκως χαρακτηρίστηκε ως περιέχον «εθνικιστικό – ρατσιστικό» περιεχόμενο. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει ίχνος μισαλλοδοξίας ή παραποίησης της ιστορικής αλήθειας, αφού δεν καταφέρεται αδίκως κατά οιουδήποτε λαού, ενώ οι επισημάνσεις της διέπονται από ιστορική εγκυρότητα, την οποία στερείται, δυστυχώς, καθ’ ολοκληρίαν το κείμενο της ανιστόρητης και αγεωγράφητης Συμφωνίας των Πρεσπών σε όλο το εύρος των 20 άρθρων, τα οποία την απαρτίζουν.
Η ατυχής και ολέθρια για την πατρίδα μας Συμφωνία των Πρεσπών τείνει να αποβεί εις «σημείον αντιλεγόμενον», αφού πλέον άπαντες οφείλουν, λόγω της σπουδαιότητας των διακυβευομένων, να λάβουν αρνητική ή θετική στάση έναντι της σοβαρότατης ιστορικής πράξεως που συντελείται ενώπιον μας και επιβάλλεται με κυβερνητική αυθάδεια, με ειρωνεία, με κομπασμό, ακόμη και με τη χρήση σκαιάς βίας, και δη με ξυλοδαρμούς και ψεκασμούς χημικών καταστολής των συμμετεχόντων Ελλήνων στα ογκώδη συλλαλητήρια, όπου συμμετείχε ο προδομένος και καθημαγμένος, από μικρούς ηγέτες εδώ και δεκαετίες, λαός μας.
Δύο δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες στο περίεργο αυτό πεδίο της μάχης∙ από τη μία αντιστέκεται, με όση υπερηφάνεια και σθένος αντλεί από το ένδοξο παρελθόν της, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, το 80% του λαού μας, με ηθικό ασφαλώς πλεονέκτημα την ίδια την ιστορική αλήθεια, έναντι μιας ισχνής ιδεοληπτικής μειοψηφίας, που ενεργεί ωσάν να έλαβε λευκή επιταγή παραδόσεως, σε ανιστόρητους και σφετεριστές, της Ιστορίας μας, της εθνικής υπερηφάνειας και των εθνικών δικαίων μας, έχοντας όμως την στήριξη των ισχυρών του κόσμου, που, χάρη των συμφερόντων τους, θυσιάζουν ανερυθρίαστα την ιστορική αλήθεια με δήθεν φιλειρηνικά και ανθρωπιστικά προσχήματα, που όμως θεμελιώνονται στον βούρκο του ανιστόρητου ψεύδους, της υποκρισίας και της απάτης!
Και τίθεται το ερώτημα, μπορεί να μένει ένας δάσκαλος απαθής παρατηρητής της καταστροφής της πατρίδος του, ή «αποστασιοποιημένος από την πολιτική συγκυρία», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ατυχής ανακοίνωση της ΠΔΕΚΜ; Μπορεί συνακόλουθα ένας δάσκαλος, ως κατεξοχήν θεματοφύλακας της αλήθειας, της ιστορικής εν προκειμένω, να στέκει απαθής και αδιάφορος όταν η ίδια η ιστορική επιστήμη βιάζεται στον βωμό αλλότριων συμφερόντων ή ιδεοληπτικών αγκυλώσεων μιας ισχνής μειοψηφίας, που φιλοδοξεί να καταστήσει την αγάπη για την πατρίδα ποινικό αδίκημα και την κριτική έναντι της καθεστηκυίας νέας τάξεως πραγμάτων, εγχώριας ή παγκόσμιας, αφορμή διώξεων;
Καθήκον του δασκάλου, αν δε θέλει να καταβαραθρωθεί στο επίπεδο του εκπαιδευτή δεξιοτήτων, είναι να υπερασπίζεται την αλήθεια έναντι του ψεύδους, το καλό έναντι του κακού, την πατρογονική παρακαταθήκη έναντι του ανιστόρητου σφετερισμού, και να διαφωτίζει ιδίως τους μαθητές του, όπως έπραξαν οι μεγάλοι Διδάσκαλοι του Γένους, όταν αυτό προσπαθούσε να επιβιώσει στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, και οι οποίοι δεν έμειναν σε καμία περίπτωση «αποστασιοποιημένοι από την πολιτική συγκυρία», αλλά υπερασπίζονταν τα όσια και ιερά, τα τιμαλφή του ελληνισμού, πάση θυσία, προσφέροντας και το αίμα τους για τα προαιώνια ιδανικά μας!
Πιστεύω ακράδαντα πως εμείς οι δάσκαλοι οφείλουμε να συμπαραταχθούμε χωρίς επιφυλάξεις με εκείνους που έχουν το σθένος να υπερασπίζονται την αλήθεια και την Ιστορία, το καλό και το δίκαιον!
Σήμερα που η εθνική κυριαρχία μειώνεται συνεχώς και παραχωρείται σε ξένα κέντρα εξουσίας, όπου το ψεύδος παρουσιάζεται ως αλήθεια, η εξαπάτηση ως λύση και το ανώμαλο ως ομαλό, ας μην επιτρέψουμε να επιβάλλεται το άδικο πάνω στο δίκαιο, ο ανιστόρητος σφετερισμός πάνω στην ιστορική αλήθεια και ο Εφιάλτης να βραβεύεται για την προδοσία του ως μέγας ευεργέτης! Ας μην επιτρέψουμε να μετατραπεί ο κόσμος που μεγαλώνουν οι μαθητές μας, τα παιδιά μας, σε άντρο προδοσίας, ανωμαλίας και απόλυτης ανελευθερίας! Έχουμε ευθύνη, ειδικά εμείς, για όσα συμβαίνουν με την σιωπή, την ανοχή και την αποστασιοποίησή μας. Ας γίνουμε, επιτέλους, οι θεματοφύλακες του καλού και της αλήθειας, προστάτες της πατρίδος και της δημοκρατίας, εγγυητές της ζωής των επόμενων γενεών των Ελλήνων που προσδοκούν να επιλέξουμε τη ζωή κι όχι την εθνική αυτοκτονία!
Ως εκ τούτου, σας καλώ να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη διωκόμενη συνάδελφο και να εκφράσουμε σύσσωμοι την πρόθεσή μας να υπερασπιστούμε όσα παραλάβαμε ως τίμια πνευματική παρακαταθήκη με την υποχρέωση να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενεές Ελλήνων!
