Οι πρόσφατες και οι διαφαινόμενες επιλογές στην πολιτική εξοπλισμών για το ΠΝ κινδυνεύουν να επιφέρουν επικίνδυνη συρρίκνωση του Στόλου, η οποία είναι άκρως επιβλαβής για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και δυσχερώς αναστρέψιμη ακόμη και σε βάθος χρόνου, όπως αναφέρει ο Έλληνας ειδικός.
Η προϊούσα μαζική απαξίωση μεγάλου αριθμού κύριων μονάδων επιφανείας κακώς δεν εκτιμήθηκε, όπως όφειλε, ως μακράν το σημαντικότερο πρόβλημα του ΠΝ, με αποτέλεσμα την εκπόνηση εξοπλιστικού προγράμματος πρόσκτησης μόλις τεσσάρων φρεγατών πολλαπλού ρόλου, οι οποίες μάλιστα περικόπηκαν κατά μία (!) με την υπογραφή της Σύμβασης 016Β/21 για την προμήθεια τριών Φρεγατών Άμυνας και Επέμβασης (FDI).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η βρετανική Πολεμική Αεροπορία ετοιμάζει κύμα αεροπορικών επιθέσεων κατά των Χούτι στην Υεμένη
Παράλληλα πολύ ανησυχητικές είναι οι επαναλαμβανόμενες παλινωδίες των τελευταίων ετών, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι ο (όποιος) σχεδιασμός των ναυτικών εξοπλισμών είναι καταφανώς συγκυριακός και πιθανότατα μεταβαλλόμενος με κύριο κριτήριο την ατζέντα του εκάστοτε Υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Κατά το δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας η Ελλάδα διαπραγματευόταν ατέρμονα την πρόσκτηση δύο φρεγατών τύπου Belharra ειδικής διαμόρφωσης, για να εγκαταλείψει ακολούθως τη συγκεκριμένη προμήθεια υπέρ της πρόσκτησης τεσσάρων φρεγατών πολλαπλού ρόλου, επιστρέφοντας όμως, στο τέλος μίας ιδιότυπης διαδικασίας επιλογής, στην ίδια φρεγάτα, αυτήν τη φορά απλούστερης διαμόρφωσης.
Και αφού με την τελική απόφαση ανακοίνωσε για πρώτη φορά και από το πουθενά την πρόθεση πρόσκτησης τριών (και στη συνέχεια τεσσάρων) κορβετών τύπου Gowind 2800 (και ακολούθως εναλλακτικά τύπου FCX30), διαπραγματεύτηκε επί μία ολόκληρη διετία με τους κατασκευαστές τους, για να αποφασίσει πρόσφατα ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις (ποιες άραγε;) επιβάλλουν την "επανεξέταση" (ουσιαστικά τη ματαίωση) της εν λόγω προμήθειας.
Τη μοναδική επίδειξη συνέπειας αποτέλεσε η σταθερή απόρριψη της προμήθειας μεταχειρισμένων μονάδων επιφανείας (η οποία θα εξασφάλιζε την κάλυψη κρίσιμων κενών με περιορισμένο κόστος), με την αβάσιμη αιτιολογία ότι "η ενδιάμεση λύση θα προκαλούσε ενδιάμεσο πρόβλημα", αιτιολογία η οποία όμως απορρίφθηκε από όσες ναυτικές δυνάμεις έσπευσαν να αποκτήσουν αξιόλογες μονάδες τις οποίες πρώτη η Ελλάδα είχε απορρίψει.
Ωστόσο ακόμη και η απόπειρα άρσης της συγκεκριμένης ασυνέπειας διεξάγεται κατά τρόπο ασυνεπή και μάλιστα διπλά, καθώς η Ελλάδα εμφανίζεται να ενδιαφέρεται πλέον για μεταχειρισμένα Πλοία Παράκτιας Μάχης (LCS) κλάσης Freedom του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών (USN), τα οποία αφενός μεν υπολείπονται σε επιχειρησιακές επιδόσεις των λοιπών μεταχειρισμένων μονάδων οι οποίες απορρίφθηκαν και αφετέρου διαθέτουν συστήματα μάχης τα οποία ανήκουν σε οικοσύστημα όπλων και εφοδιαστική αλυσίδα που εκτόπισε η προμήθεια των FDI!
Παράλληλα απουσιάζουν οποιαδήποτε αξιόπιστα στοιχεία για το χρόνο και τη δαπάνη που απαιτούνται για τη μετασκευή των LCS, προκειμένου αυτά να ανταποκρίνονται στις αυστηρές επιχειρησιακές απαιτήσεις του ΠΝ, με αποτέλεσμα ο τυχόν σχεδιασμός για κύριες μονάδες επιφανείας να παραμένει μετέωρος και δέσμιος αστάθμητων παραγόντων.
Όλα αυτά ενώ η νέα Δομή Δυνάμεων κύριων μονάδων επιφανείας του ΠΝ προβλέπει 12 φρεγάτες και έξι κορβέτες, η κάλυψη της οποίας είναι παντελώς ανέφικτη στην περίπτωση κατά την οποία ως κορβέτες νοούνται αυτές για τις οποίες η χώρα διαπραγματεύτηκε ατελέσφορα επί διετία, ενώ τυχόν κορβέτες εκτοπίσματος κάτω των 1.000t, για τις οποίες κατά καιρούς αναφέρεται η πρόθεση εγχώριας ναυπήγησης, δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των κύριων μονάδων επιφανείας.
Τέλος υπενθυμίζεται ότι η τεχνολογική ηλικία αλλά και η πραγματική κατάσταση των συστημάτων μάχης των φρεγατών των τύπων S και MEKO 200HN του ΠΝ δεν επιτρέπουν καμία ιδιαίτερη αισιοδοξία για την απόδοσή τους σε πραγματικές συνθήκες και ότι ο Στόλος επιχειρεί με ιδιαίτερα πεπαλαιωμένες μονάδες και άλλων τύπων (ιδίως με τα υποβρύχια Τύπου 209/1100 και 209/1200 ηλικίας 44-52 ετών), με ό,τι αυτό συνεπάγεται από την άποψη όχι μόνο των επιχειρησιακών επιδόσεων, αλλά και της διαθεσιμότητας και της δυνατότητας ασφαλούς λειτουργίας έστω και σε καιρό ειρήνης.
