Συνεχίζουν να πιέζουν οι ΗΠΑ για τις φρεγάτες μέσω δικών τους ΜΜΕ.
Τι αναφέρουν:
''Η Lockheed Martin, προσφέρει μια προσαρμοσμένη έκδοση του Multi-Mission Surface Combatant, για το μελλοντικό πρόγραμμα φρεγάτας της Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο έχει προγραμματιστεί να οριστικοποιηθεί αργότερα αυτό το φθινόπωρο.''
Αλλά αναλυτής, λέει στο Breaking Defense, ότι η εταιρεία, έχει έντονο ανταγωνισμό μεταξύ αρκετών Ευρωπαίων ανταγωνιστών.
Οι Έλληνες, «θέλουν να πάρουν ό, τι μπορούν (από τη συμφωνία), και έχουν κάποιες απαιτήσεις και είναι δύσκολες», δήλωσε ο Guy Stitt, πρόεδρος της AMI International, μιας ναυτικής εταιρείας ανάλυσης που παρακολουθεί και αναλύει τις προμήθειες πλοίων δεκάδων χωρών.
Ο κατάλογος των ανταγωνιστών, που θα παράσχουν τις τέσσερις ελληνικές φρεγάτες είναι μακρύς, σύμφωνα με τα στοιχεία της AMI. Μεταξύ των υποψηφίων είναι ο Ολλανδικός ναυπηγικός όμιλος Damen με τη φρεγάτα Sigma 11515, η γερμανική εταιρεία Thyssenkrupp Marine Systems που προσφέρει φρεγάτες MEKO A200 ή MEKO A300, η βρετανική εταιρεία Babcock και η Arrowhead 140 και η Naval Group Γαλλίας, προσφέροντας τις φρεγάτες FDI/Belharra.
Τελευταίοι, αλλά όχι λιγότερο σημαντικοί, είναι οι Ιταλοί: Ο Fincantieri προτείνει τον σχεδιασμό FREMM, ο οποίος σημείωσε μεγάλη νίκη πέρυσι, αφού επιλέχθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ως το βασικό σχέδιο, για την αμερικανική μελλοντική φρεγάτα, που τώρα ονομάζεται κλάση Constellation.
Να σημειώσουμε, ότι όλες οι προσφορές των ανταγωνιστών, περιλαμβάνουν διάφορα επίπεδα ελληνικής βιομηχανικής συμμετοχής, καθώς και προτάσεις για προσωρινές δυνατότητες.
Ιστορικά, η Ελλάδα δεν έχει αγοράσει πολλά πλοία από τις ΗΠΑ, στο είδος της εξαγοράς από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, που θα γίνει εάν η Lockheed επιλεγεί για το πρόγραμμα Hellenic Future Frigate.
Η τελευταία ανταλλαγή που ο Stitt και η ομάδα του μπόρεσαν να θυμηθούν, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, ήταν μερικά σκάφη τύπου Asheville που στάλθηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1960.
Λοιπόν, ποια πλεονεκτήματα έχει η Lockheed σε έναν ανταγωνισμό, ενάντια στο ποιος είναι ποιος από τους Ευρωπαίους ναυπηγούς;
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο Breaking Defense, πριν από την έκθεση της Air Air Space αυτής της εβδομάδας, ο Joe DePietro, στέλεχος της Lockheed, υποστήριξε ότι «οι ξένες εταιρείες στρατιωτικού πολεμικού υλικού, θα έπαιζαν προς όφελος της εταιρείας του».
Θέλοντας να τονίσει, την σημασία που θα έχει για την χώρα μας, η οριστικοποίηση του συμβολαίου αγοράς των Αμερικανικών φρεγατών, ανέφερε, ότι η εξαγορά θα γίνει μέσω του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (οι ευρωπαϊκές εταιρείες, θα συνάψουν άμεσα συμβόλαια με την ελληνική κυβέρνηση) με αποτέλεσμα η συμφωνία θα είναι ουσιαστικά, εγγυημένη από την Αμερικανική Κυβέρνηση.
«Η Αμερικανική Κυβέρνηση, πρόκειται να επιβλέψει και να πιστοποιήσει τη δουλειά που κάνει η Lockheed Martin και η ομάδα της και στη συνέχεια, θα αποδώσουν αυτήν την συμφωνία», είπε. «Αυτό πραγματικά μειώνει τον κίνδυνο, προφανώς, για το Πολεμικό Ναυτικό».
Ο Stitt και η ομάδα του συμφώνησαν με την πρόταση του DePietro, ότι το στοιχείο FMS, θα είναι το προβάδισμα της Lockheed απέναντι στους Ευρωπαίους.
«Ουσιαστικά, οι Έλληνες θα μπορούν να επιλέγουν τα οπλικά συστήματα, και τους αισθητήρες της αρεσκείας τους και να απολαμβάνουν τη βιωσιμότητα που [Naval Sea Systems Command] και οι ΗΠΑ, μπορούν να θέσουν την απαιτούμενα εγγύηση για τη ζωή αυτού του πλοίου», δήλωσε ο Tony Beitinger, αντιπρόεδρος πληροφοριών της αγοράς στην AMI. Αυτό είναι "πολύ πέρα" από τα είδη εγγυήσεων ή προστασίας, που προσφέρουν συνήθως οι ιδιωτικές ναυπηγικές εταιρείες», πρόσθεσε.
Πρέπει να αναφερθεί, ότι με το νόμο FMS για τις «πωλήσεις στρατιωτικού υλικού στο εξωτερικό» (Foreign Military Sales Act of 1968), οι ΗΠΑ πωλούσαν σε ξένες, αλλά φίλιες χώρες, αμυντικό υλικό και υπηρεσίες, για υποστήριξη της αμυντικής τους προσπάθειας. Μέσω των FMS, επιδιωκόταν η διεύρυνση των αμυντικών σχέσεων και συνεργασιών με άλλες χώρες, η ομογενοποίηση των παραγόμενων υλικών και των προσφερόμενων υπηρεσιών και η βελτίωση του αμερικανικού ισοζυγίου πληρωμών.
Στην ερώτηση, αν θα ωθούσε η γεωπολιτική σχέση της Ελλάδας να στηριχτεί, σε κάποια εταιρεία που γεωγραφικά είναι πιο κοντά σε αυτήν απάντησε: «Όχι, αμφιβάλλω για αυτό», είπε ο Stitt. «Νομίζω ότι οι Έλληνες, διαπραγματεύονται για την καλύτερη συμφωνία».
Οι δύο βασικοί παράγοντες, που πρέπει να έχετε κατά νου όταν η Ελλάδα κλείσει μια συμφωνία, σύμφωνα με την AMI, «θα είναι το χρηματοδοτικό πακέτο και η συμμετοχή της χώρας στις κατασκευές».
Ο Μπράιαν Κλαρκ, συνεργάτης στο Ινστιτούτο Χάντσον και συνταξιούχος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, δήλωσε στο Breaking Defense, ότι» η MMSC θα ήταν ένας καλός υποψήφιος για τον διαγωνισμό του Πολεμικού Ναυτικού της χώρας μας, επειδή οι τοπικές της (MMSC) δυνατότητες αεροπορικής άμυνας και ανθυποβρυχιακού πολέμου, θα της επέτρεπαν να προστατεύει πολιτικά πλοία και να προστατεύει τα θαλάσσια σύνορα κοντά στα λιμάνια της Ελλάδας. Το μικρότερο βύθισμά της είναι επίσης χρήσιμο, για τη λειτουργία από τα μικρότερα λιμάνια που βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος», πρόσθεσε.
Η Multi-Mission Surface Combatant (MMSC) σύμφωνα με την Lockheed Martin, είναι πολλαπλών αποστολών επιφανείας, με ικανότητα για παράκτια και ανοιχτή λειτουργία στον ωκεανό.
Έχει εμβέλεια 5.000 ναυτικών μιλίων και μπορεί να φτάσει ταχύτητες, άνω των 30 κόμβων. Θα βασίζεται στο κύτος 118 μέτρων του Littoral Combat Ship, της παραλλαγής Freedom και θα χρησιμοποιεί, το ίδιο συνδυασμένο σύστημα προώθησης ντίζελ και αερίου.''
